Op bezoek bij Ada
Door: heybos
05 Maart 2012 | Canada, Cambridge
Zaterdag, 3 maart 2012
Onze ingebouwde Europese wekker zegt om 5:00u dat het de hoogste tijd is om op te staan. We rekken het nog tot even voor zevenen en gaan er dan uit. Jan verzamelt een aantrekkelijk ontbijt bij het buffet en sleept het naar de kamer. We maken plannen voor vandaag. Voor een eerste bezoek aan Ada gaan Jan en ik samen. In het verpleeghuis lijkt alles onveranderd behalve dan dat het handenontsmettingapparaat nu geautomatiseerd is. In de Prestonwing, de afdeling waar Ada verblijft, aarzelen we. De foto van Ada staat bij een andere deur. Kennelijk is ze van kamer veranderd. Achter ons horen we een heldere stem in het Nederlands zeggen: "ik ben hier". We draaien ons om en daar zit Ada in de rolstoel met een stralend gezicht. Keurig gekapt en netjes gekleed. Op onze namen komt ze niet, maar het is duidelijk dat ze weet dat we bij elkaar horen. Lange tijd zit ze met Jan's hand in die van haar geklemd. We vinden haar achteruit gegaan sinds we hier drie jaar geleden waren. Een echt gesprek is er niet mogelijk, maar soms komt er een verrassend heldere en begrijpelijke opmerking tussendoor. Ze geniet zichtbaar van het dropje dat we in haar mond stoppen. We wandelen met haar door de gangen van het tehuis, helaas is het te guur om met haar naar buiten te gaan. We staan stil bij elk schilderij en ieder uitzicht. Voor het een heeft ze meer belangstelling dan voor het ander. Tegen etenstijd brengen we haar naar de eetzaal en nemen afscheid. Morgen komen we terug voor haar verjaardagsfeestje. Jeroen staat buiten op ons te wachten. Hij heeft de tijd doorgebracht bij Tim Hortons met koffie en de reisgids. Het lijkt hem leuk om vanmiddag langs de boerderij te rijden en langs Overlea Drive. Aan beide heeft hij herinneringen.
Overlea Drive in Kitchener is snel gevonden. We maken rondom foto's van het huis. Om het plaatsje, waar we veel tijd doorbrachten, staat nu een schutting. Verder lijkt het onveranderd. We doen boodschappen bij de vertrouwde mall en eten een heerlijk broodje bij Subway. Dan gaan we op zoek naar de boerderij. Drie jaar geleden reden we er rechtstreeks naar toe. Nu kunnen we hem niet vinden. Uiteindelijk besluiten we naar Bob en Dorothy te gaan. We zijn er van overtuigd dat we de boerderij van daaruit wel kunnen vinden. Het is een hartelijk weerzin met de oudste dochter van Ada en haar man. Ook de oudste kleindochter Kim is er, samen met de tweeling Connor en Zack. Wat zijn de mannen groot geworden! En Connor is nog steeds een spraakzaam kereltje. Voor het donker wordt, gaan we onze zoektocht voltooien. De boerderij is nu rap gevonden. Veranderingen aan kruisingen en aansluitingen hebben ons, volgens Dorothy, de das om gedaan. We eten bij Applebees, vlakbij het hotel. Jan en Jeroen smullen van hun kingsize rack, ik ben meer dan tevreden over mijn kipfilet met garnalen.
Onze ingebouwde Europese wekker zegt om 5:00u dat het de hoogste tijd is om op te staan. We rekken het nog tot even voor zevenen en gaan er dan uit. Jan verzamelt een aantrekkelijk ontbijt bij het buffet en sleept het naar de kamer. We maken plannen voor vandaag. Voor een eerste bezoek aan Ada gaan Jan en ik samen. In het verpleeghuis lijkt alles onveranderd behalve dan dat het handenontsmettingapparaat nu geautomatiseerd is. In de Prestonwing, de afdeling waar Ada verblijft, aarzelen we. De foto van Ada staat bij een andere deur. Kennelijk is ze van kamer veranderd. Achter ons horen we een heldere stem in het Nederlands zeggen: "ik ben hier". We draaien ons om en daar zit Ada in de rolstoel met een stralend gezicht. Keurig gekapt en netjes gekleed. Op onze namen komt ze niet, maar het is duidelijk dat ze weet dat we bij elkaar horen. Lange tijd zit ze met Jan's hand in die van haar geklemd. We vinden haar achteruit gegaan sinds we hier drie jaar geleden waren. Een echt gesprek is er niet mogelijk, maar soms komt er een verrassend heldere en begrijpelijke opmerking tussendoor. Ze geniet zichtbaar van het dropje dat we in haar mond stoppen. We wandelen met haar door de gangen van het tehuis, helaas is het te guur om met haar naar buiten te gaan. We staan stil bij elk schilderij en ieder uitzicht. Voor het een heeft ze meer belangstelling dan voor het ander. Tegen etenstijd brengen we haar naar de eetzaal en nemen afscheid. Morgen komen we terug voor haar verjaardagsfeestje. Jeroen staat buiten op ons te wachten. Hij heeft de tijd doorgebracht bij Tim Hortons met koffie en de reisgids. Het lijkt hem leuk om vanmiddag langs de boerderij te rijden en langs Overlea Drive. Aan beide heeft hij herinneringen.
Overlea Drive in Kitchener is snel gevonden. We maken rondom foto's van het huis. Om het plaatsje, waar we veel tijd doorbrachten, staat nu een schutting. Verder lijkt het onveranderd. We doen boodschappen bij de vertrouwde mall en eten een heerlijk broodje bij Subway. Dan gaan we op zoek naar de boerderij. Drie jaar geleden reden we er rechtstreeks naar toe. Nu kunnen we hem niet vinden. Uiteindelijk besluiten we naar Bob en Dorothy te gaan. We zijn er van overtuigd dat we de boerderij van daaruit wel kunnen vinden. Het is een hartelijk weerzin met de oudste dochter van Ada en haar man. Ook de oudste kleindochter Kim is er, samen met de tweeling Connor en Zack. Wat zijn de mannen groot geworden! En Connor is nog steeds een spraakzaam kereltje. Voor het donker wordt, gaan we onze zoektocht voltooien. De boerderij is nu rap gevonden. Veranderingen aan kruisingen en aansluitingen hebben ons, volgens Dorothy, de das om gedaan. We eten bij Applebees, vlakbij het hotel. Jan en Jeroen smullen van hun kingsize rack, ik ben meer dan tevreden over mijn kipfilet met garnalen.
-
06 Maart 2012 - 13:29
Alie En Jan.:
Leuk te horen dat jullie het goed maken, fijn om je zus zo te verrassen, ook al weet ze geen namen, denk ik dat ze je vast herkent, en een vertrouwt gevoel heeft bij jullie.
Doe maar lekker herinneringen ophalen, en ook wat zien van de omgeving.
Onze koffers staan gepakt, over een uurtje worden we gehaald om naar het station te gaan.
We willen de spits wat voor zijn, dan op Schiphol wat eten, om 21.40 uur vertrekt het vliegtuig, en morgen om 14,30 uur plaatselijke tijd hopen wij in Bankok te landen.
Hoop daar nog wat mail of skype contact te hebben.
Lieve groet ook voor Jeroen -
06 Maart 2012 - 13:35
An:
Fijn te horen dat alles naar wens verloopt. Wie weet, als Ada jullie vaker ziet en Jan i n het achterhoeks begint te praten tegen haar, zij zich dan weer een het een en ander begint te herinneren. Enfin, ik zal voor jullie duimen, misschien helpt dat.Groetjes en een zak vol knuffels van Antje. Doeoeoei. -
06 Maart 2012 - 14:10
Sonja En Louis:
Gezellig dat Jeroen ook mee is op reis!!
Wat fijn dat jullie schoonzus er toch nog is en in ieder geval blij is met bezoek ;in jullie geval na 3 jaar. Het is best nog frisjes daar in Canada zo te zien .Doen jullie ook de groetjes aan Jeroen
Veel liefs L & S -
06 Maart 2012 - 19:17
Atta:
Kus, Atta -
06 Maart 2012 - 21:11
Thea Van Roon:
Hi Jan en Pat,
Dit reisverslag heb ik van Trix doorgekregen, want Peter noch ik heb het binnengekregen, heb je het soms naar tele2 gestuurd Pat? We zitten nu immers bij ziggo, weet je wel. Ga je het nog proberen,
Pat, want ik vind het toh wel erg leuk om jullie te volgen.
Fijne tijd met elkaar en geniet ervan he!!!
lieve groeten, Peter en Thea -
07 Maart 2012 - 10:59
Dick En Joke:
Fijn dat Ada gelijk Hollands tegen jullie sprak. Hebben jullie het gezellig gehad op haar verjaardag?
Doe Dorothy en Bob en de kinderen de hartelijke groeten van ons. Ja je zult het verschil in lengte wel goed zien. kleintjes worden groot. Groeten ook aan Jeroen en tot de volgende keer -
12 Maart 2012 - 10:52
Els:
Wat hebben die mannen toch met vlees?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
