Op doortocht naar Italië

Vrijdag 31 mei 2013, verjaardag van Monica
Ook onze tweede truc om andermaal aan het krankzinnige verkeer in Istanbul te ontkomen, is succesvol. Om drie uur staan we op, zetten koffie, maken de camper rijklaar en rekenen af.
Het moet gezegd. Tom leidt ons, door uitgestorven straten, op briljante wijze in een half uur Istanbul uit. De bebouwing houdt nog lange tijd aan, maar er is amper verkeer op de weg. We zien het licht worden, laten de Marmarazee achter ons en komen om 7:00 uur aan in Kesan, waar we boodschappen hadden willen doen. Maar we hebben het er niet voor over om drie uur te wachten tot openingstijd en rijden door naar de grens. Een lange rij busreizigers houdt de paspoortcontrole bezig en daarna wachten we weer op het wisselkantoor dat pas om 8:00 uur opengaat. De grensprocedure is onduidelijk. Als we hoopvol bij de laatste controle aankomen, worden we teruggestuurd. Kennelijk hebben we loket nr.2 overgeslagen. Dan mogen we vijf kwartier later eindelijk door de slagboom. Op de brug over de Evros zwaaien de soldaten ons vriendelijk na.
Het gladde wegdek in Griekenland reduceert het piepen en knarsen in de camper aanmerkelijk. We tanken, doen boodschappen en rijden naar Porto Lagos, een plaatsje op een landtong tussen een meer en de zee. We parkeren aan de haven en houden ons de rest van de dag koest. We eten op het winderige terras naast ons het beschikbare Grieks menu zonder dat er echt een keuze is. Griekse salade, een visje en wat frites.
(Route: D100, D110, A2)
(Weer: 7)

Zaterdag 1 juni 2013, verjaardag van Esther
We douchen en vullen de watertank bij het restaurant. We blijven nog een nacht. Het is geen spectaculaire omgeving, maar we genieten van de rust en het eenvoudig bestaan. De lunch bij het restaurant bestaat uit een Griekse salade, brood en een karafje witte wijn. Daarna maken we een wandeling over de landtong. Tot onze enkels zakken we weg in een laag verdroogde zeewier langs de zee. De turfachtige laag is tientallen krabben funest geworden, ze liggen als lege omhulsels over het strand verspreid. Tijdens de wandeling ontdekken we de vele mogelijkheden van het dorp, die niet benut worden.
(Weer: 7)

Zondag 2 juni 2013
In rap tempo ontstaat er in de regen een markt om ons heen. We ontbijten op een parkeerplaats verderop en pikken de Egnatia Odos weer op, richting Igoumenitsa. In het begin is de weg saai maar mooie bergen en uitzichten brengen daarin verandering. Oleander bloeit, dan weer in de middenberm, dan weer langs de zijkant. Na Thessaloniki zien we alleen nog weilanden, maar stevenen dan, tot mijn vreugde, weer af op de bergen.
Buiten Vergina vond men in 1977 de ingang tot een graf. Uit de aard van het letsel aan de beenderen werd geconcludeerd dat het hier ging om het graf van Philippus II, de vader van Alexander de Grote. Gelegen nabij de antieke hoofdstad van Macedonie, Aigai. De botten lagen in een gouden kistje met daarop de Macedonische zon en ook de kostbare voorwerpen in het graf wezen erop dat het om een koningsgraf ging. Later werden in de nabijheid nog drie Macedonische graven aangetroffen. Het museum, in de vorm van een grafheuvel werd over de vier graven heen gebouwd. We bezoeken de Tumulus met zijn indrukwekkende kunstschatten uit ca. 350 jaar v.Chr. Vakmanschap van de bovenste plank herkennen we in de gouden en zilveren voorwerpen. We hebben geluk, we hebben ruimschoots de tijd om alles te bekijken voor het museum sluit om 17:00 uur. Morgen is het de hele dag gesloten. Ruïnes van paleis van Philippus met mozaïeken zijn al jaren wegens renovatie gesloten.
De parkeerplaats midden in het dorp en door kippen omgeven, nodigt uit voor de overnachting. We doen er de vriendelijke oude baas, getrouwd met Duitse, zichtbaar plezier mee.
(Route: A2, A1, A2)
(Weer: 5)

Maandag 3 juni 2013
De hanen hebben ons wakker gekukeld. We zien veel campers en een bus die tevergeefs de parkeerplaats oprijden, de Tumulus is vandaag immers gesloten. Na het ontbijt volgen we de A2. Het blijft een snelweg, maar toch is de route een plaatje. Door de bergen met geweldige uitzichten en de brem in bloei. We zoeken een overnachtingplaats niet ver van de boot verwijderd en vinden die in Plataria, een klein plaatsje aan zee. In de ruime bocht van een doodlopend weggetje langs zee parkeren we. Na de lunch wandelen we door het dorp en verplaatsten de camper naar een weg langs het strand waar meer campers staan. We brengen een paar uur door aan het strand met een drankje en een tijdschrift. Uiteindelijk blijven we alleen over langs de drukke weg en in een onverlicht gedeelte. Laat op de avond besluiten we alsnog terug te gaan naar het doodlopend weggetje waar inmiddels een Nederlandse camper ons plekje heeft ingepikt. Wat verder na achteren parkeren wij.
(Route: A2)
(Weer: 8)

Dinsdag 4 juni 2013
Een wolkbreuk maakt definitief een eind aan zeven weken mooi weer. De regen klettert zo hard op het dak, dat je er bijna een gehoorbeschadiging aan overhoudt. Een portie hagel vormt het luidruchtige toetje. Het goede nieuws is: de camper is nog steeds waterdicht. En we gaan straks schoon aan boord. Niemand zal meer merken dat we al ruim acht weken de camper niet gewassen hebben. We rommelen wat, rijden na de lunch richting Igoumenitsa en parkeren bij een supermarkt. Het weer is opgeklaard en er heerst een aangename temperatuur. We wandelen langs de zee, onderscheiden de oude en de nieuwe haven. We treffen een bar met internet, haasten ons om de laptop op de halen, nemen een drankje en plaatsen het verslag van de Zwarte Zee. Veel te vroeg vormen we helemaal alleen de korte rij bij de boot. De boot heeft vertraging van een uur, zo wordt ons meegedeeld. We koken, eten, wassen af en kijken meerdere afleveringen van The Killing. Ik voer worst aan een roedel zwerfhonden en voor het eerst in mijn leven voel ik me net Brigitte Bardot. Nadat we meerdere maatschappijen hebben zien komen en gaan, meert onze boot om 1:30 uur eindelijk aan. Als alle motorvoertuigen zich in rijen op de verschillende dekken hebben opgesteld, vertrekt het schip om 2:30 uur en dat is 2,5 uur te laat. De camper staat op een open dek, nr. 7. Wij nemen afscheid van Igoumenitsa en installeren ons in de koele hut. We stellen vast dat het schoonmaakniveau miserabel is, wassen een bloesje op de hand, doen een drankje en gaan om 3:30 uur slapen.
(Route: overtocht met Minoan Lines van Igoumenitsa naar Ancona)
(Weer: 4)