Dalmatië, deel 2

Donderdag 8 mei 2014
“Mama” zien we niet meer, al had ze gezegd er om 10:00 uur te zullen zijn. Op haar wachten langs de smalle weg durven we niet omdat we vanochtend verschillende vrachtwagens zagen langskomen en elkaar passeren is uitgesloten. We produceren een aarzelend claxongeluid ter afscheid en verlaten Bosnië-Herzegovina. In Kroatië wordt aan de weg gewerkt. Het hele wegdek is verdwenen en met 30 km per uur werken we ons door de kuilen heen. Eenmaal terug op de kustweg hebben we een mooi uitzicht op de delta van de Neretva, de rivier die door Mostar stroomt en die overspannen wordt door de oude brug. De lange Kroatische kust wordt negen kilometer onderbroken. Dit kleine deel van de kust is bezit van Bosnië-Herzegovina en opmerkelijk vol gebouwd.
Het oude ommuurde gedeelte van Dubrovnik valt in het niet bij de rest van de bebouwing van de stad. We moeten er vanaf de hoog gelegen kustweg echt naar zoeken. Tien kilometer ten zuiden van Dubrovnik installeren we ons in Mlini op camping Kate. De camping ligt tegen een steile helling aan zee. Een paar honderd treden door een schilderachtige groene omgeving voeren ons naar het haventje en iets verderop naar het strand van Mlini. Er wordt een groot hotel gebouwd. Jammer genoeg wringen vrachtwagens en betonmolens zich door de smalle straatjes van het dorp. Vanaf een terrasje slaan we de werkzaamheden gade. Ondanks dit vinden we het een aantrekkelijk plaatsje met prachtige begroeiing. En van hieruit kunnen we met de boot naar Dubrovnik.
Vanavond is het oudejaarsavond voor mij. Om klokslag twaalf krijg ik van Jan het mooie zilveren medaillon dat we eerder in Sibenik kochten.
(Route: M17, 8, M2, 8)
(Weer: 6)

Vrijdag 9 mei 2014, verjaardag van Pat
Bij de receptie koop ik kaarten voor een enkele reis naar Dubrovnik met de boot. Hij vertrekt om 10:00 uur en is aardig bezet. Na een frisse tocht leggen we aan in de kleine haven van het oude centrum. Het is een stralende dag. Op ons gemak wandelen we door de drukke stad, bekijken kerken, gebouwen, muren en poorten. In een koel steegje, weg van de drukte, nuttigen we een vismenuutje. Op de telefoon zien we dat we verschillende oproepen en sms’jes gemist hebben. Leuk te merken dat er aan mijn verjaardag wordt gedacht, ook al zijn we niet thuis.
Van het tafeltje naast ons verdwijnen de gasten zonder te betalen. De glazen wijn onaangeroerd, de borden grotendeels leeg. De ober haast zich met een beteuterd gezicht naar de hoofdstraat in de hoop een glimp van ze op te vangen. Hij staat er druk gebarend te praten met zijn collega, die, met een stapel menu’s, langslopend publiek verleidt plaats te nemen aan de tafeltjes.
Via trappen klimmen we naar een hoger gelegen straat en komen uiteindelijk uit op het gezellige plein achter de kathedraal. De Plocepoort leidt ons, na een kleine zoektocht, naar de juiste bushalte. Per ongeluk stappen we een halte te vroeg uit.
Op de stoep bij de gesloten receptie plaats ik een verslag en het duurt een uur voor de 30 foto’s geplaatst zijn, precies daarna is mijn tegoed op.
(Weer: 8)

Zaterdag 10 mei 2014
De kustweg richting Split is weer open, wel staan we op verschillende punten stil vanwege werkzaamheden aan de weg. De vruchtbare delta van de Neretva staat vol fruitbomen. In kraampjes langs de weg worden de vruchten te koop aangeboden.
We lopen enigszins voor op ons programma en tijdens de lunch discussiëren we over de mogelijkheid om een van de eilanden aan te doen. Onze keuze valt op Hvar. Jammer genoeg blijkt er bij de haven pas om 17:15 uur plaats voor ons op de boot. Dat betekent dat we pas om 18:00 uur kunnen gaan zoeken naar een overnachtingplaats die op de kaart niet druk bezaaid lijken. Met enige spijt zien we ervan af en besluiten terug te gaan naar camping Sirena, even voor het stadje Omis. Deze keer is het er windstil en kiezen we een plaats met uitzicht op zee. Er is maar een handjevol gasten en we hebben het terrein weer bijna alleen.
(Route: 8)
(Weer: 7)

Zondag 11 mei 2014, verjaardag van Arja
De splinternieuwe Miele wasmachine nodigt uit en zo wordt het Moederdag wasdag. Terwijl de machine draait, lees ik de laatste Margrieten uit en werk aan het verslag. Jan heeft de luifel uitgezet en speelt Bubble Witch Saga op zijn iPad. Wind en zon drogen de was in recordtijd.
Van Jeroen horen we dat hij dinsdag op Split vliegt. Het vliegveld ligt een kleine 60 km van ons verwijderd en het lijkt me leuk met mijn nieuwe camera de landing en de take off te fotograferen. Dat betekent nog een extra dag hier. Op Google maps kijken we waar we het beste kunnen gaan staan. Veel mogelijkheden zijn er niet, we zullen waarschijnlijk last hebben van tegenlicht.
(Weer: 7)

Maandag 12 mei 2014
Na de lunch maken we een wandeling in de omgeving van de camping. Langs de weg worden verschillende appartementen te huur aangeboden. Elk klein strandje langs de grillige rotskust wordt benut. Er zijn parkeerplaatsen langs de weg en trappen gemaakt om de strandjes te bereiken. In het dorp zien we een piepklein winkeltje en de huizen zijn tot hoog tegen de helling gebouwd. Verder is er weinig te beleven.
(Weer: 6)

Dinsdag 13 mei 2014
Om 6:45 uur zijn we uit de veren, doen alleen het hoogstnoodzakelijke en gaan op weg naar het vliegveld van Split. Per sms geeft Jeroen het registratienummer door en meldt dat hij op tijd is. Ruim voor negen uur draaien we Stara Kastelanska Cesta op. Aan het begin van de weg zijn wat bedrijven gevestigd. Er staan vrachtwagens langs de weg. Ik ga polshoogte nemen om te kijken of we erdoor kunnen. Dat is geen probleem. Verderop langs de weg staan woonhuizen met ruime velden ervoor waar we kunnen draaien en staan. Vanaf daar is de weg smaller en onverhard. Slechts een gazen hekwerk met prikkeldraad bovenlangs scheidt ons van de landingsbaan. Als Jeroen binnenkomt vanuit het zuidwesten hebben we minder last van tegenlicht ook al omdat de zon schuil gaat achter het wolkendek. Aan de strepen op de runway kunnen we zien waar de meeste vliegtuigen de landing inzetten. Precies daar is het gaas naar beneden uitgelubberd. Dat wordt mijn plekje. Langzaam slentert er een man met een blaffende hond naar ons toe. Hij is duidelijk benieuwd wat wij daar doen. De combinatie van “mama, vliegbeweging en het fototoestel” levert een aha-moment op. De man blijft om ons heen hangen en de hond blijft blaffen. Gelukkig zien we net op tijd de lichten van het vliegtuig. Jan heeft nog tijd om stelling te nemen op het dak en ik hang in het gaas. Helaas heb ik geen gelegenheid gehad te oefenen, want er is voordien geen toestel binnengekomen. Geen idee hoe groot het vliegtuig in mijn lens zal verschijnen. Ik gun me amper tijd verder in te zoomen, tenslotte heb ik maar luttele seconden en het zou niet voor het eerst zijn dat ik alleen de staart op de plaat heb staan. Jan filmt met zijn fototoestel maar ook bij hem loopt het niet zoals gewenst. We zien de splinternieuwe Airbus naar de verkeerstoren taxiën. Kort hebben we contact met Jeroen en wachten op zijn vertrek. Nu breekt de zon door en die staat recht in mijn lens. De beste foto maak ik als ik meedraai met het toestel als het al hoog in de lucht is. Met wat knippen en uitvergroten worden de foto’s toch nog redelijk.
We doen de Lidl aan die we op de satellietweergave op Google waarnamen en gaan bij Split het binnenland in op weg naar het Nationaal Park Plitvice Meren. We lunchen bij het kunstmatige meer Perucko Jezero. Tijdens de oorlog is getracht de dam op te blazen. Gelukkig is dit niet gelukt want het zou rampzalige gevolgen gehad hebben voor de lager gelegen dorpen. We passeren bij Knin de rivier Krka wiens onstuimige loop we in het Nationaal Park hebben kunnen bewonderen. We passeren veel verlaten huizen in het dunbevolkte binnenland. Een enkeling is in redelijke staat maar de meeste zijn flink beschadigd in de oorlog. Het vroege uur vanmorgen of het wat saaie landschap is er debet aan dat ik moeite heb om mijn ogen open te houden. Bij Bistro Marina in Korenica kunnen we als gasten kostenloos overnachten op de ruime parkeerplaats achter het restaurant. Jan is enthousiast over de calamari en ik over de vleesspiesjes. De kok lijkt nog een kind, zijn twintig jaren geven we hem echt niet. Om 22:15 uur liggen we uitgeteld in bed.
(Route: 8, 315, 8, 1)
(Weer: 6)