In de file voor de Gotthardtunnel

Zaterdag 4 april 2009
We vertrekken om 10:00 uur uit Buochs. Stralend weer. Een korte tocht voor de boeg. De navigatie verwacht dat we al voor 13:00 uur op de bestemming zullen zijn.
Waarom word ik toch altijd zo blij van bergen? Vooral jonge bergen met scherp getekende toppen, met veel sneeuw erop en bij voorkeur tegen een blauwe hemel.
Minder enthousiast zijn we over de file voor de St. Gottardtunnel waarin we terechtkomen. De juffrouw van de Zwitserse radio vertelt opgewekt dat het een file van 7 km. bedraagt en dat de vertraging 1,5 uur is. Duitsers met paasvakantie.
Om 15:00 uur zijn we op camping Lido Okay in Sesto Calende aan het Lago Maggiore. Aan de drassige grond merken we dat het hier flink geregend heeft. We lopen naar Angera waar we wat boodschappen doen. ‘s Avonds wipt Jeroen nog even binnen, net terug van het werk.

Zondag 5 april 2009
Vroeg in de ochtend komt Jeroen gezellig ontbijten en is er tijd om even bij te kletsen.
‘s Middags breekt de zon door en wandelen we naar het strandje van Lisanza en we genieten van de zon.

Maandag 6 april 2009
We hebben besloten vandaag verder te trekken. Via Novara, Mortara, Tortona, Busalla rijden we naar Torriglia. Het begin van de route voert ons door de Po-vlakte en is vrij saai. Maar dan komen we in een prachtig heuvelachtig gebied.
De camperplaats ligt tegen het centrum aan op een ongezellig parkeerterrein. We maken een wandeling door het plaatsje waar verder weinig vertier is. Het is onze eerste plaats zonder electriciteit, maar we kunnen ons goed redden met de accu. Als we ‘s-avonds een aflevering van Frost op dvd kijken, is het net of we gewoon voor de t.v. zitten

Dinsdag 7 april 2009
Om half tien rijden we weg en vervolgen de weg via Roccatagliata, Neirone, Cassanesi en komen bij Recco aan de kust. Een adembenemende route door een fantastisch berglandschap met vele idylische bergdorpjes. Je zou er maar zo verliefd op kunnen worden. De bergwanden kleuren nu nog bruin aangezien er nog geen blaadje aan de bomen zit. Wel staat er van alles in bloei zoals, brem, forsythia, magnolea. Jammer dat het nevelig is, hierdoor wordt fotograferen bemoeilijkt. De weg is smal en soms steil, maar de camper houdt zich prima. De weg langs de kust is bewerkelijk om te rijden, maar ook prachtig.
We doen een poging om Portofino te bezoeken, maar stranden in Santa Margherita Ligure. De weg die voor ons ligt, is verboden voor voertuigen langer dan 6 meter en inderdaad, ook in de straatjes van dit stadje is het al aardig zweten. We besluiten naar de camping te gaan die we op het oog hebben in Deiva Marina, midden in het Nationaal Park Cinque Terre. De camping heeft een gratis busje naar het station vanwaaruit we alle bezienswaardigheden in deze omgeving kunnen bereiken. En dat gaan we de komende dagen dan ook doen. Gelukkig krijgen we zo ook een herkansing voor Portofino.
We hebben hier helemaal niets gemerkt van de aardbeving. We hadden gisteren geen internet en geen electriciteit (dus geen t.v.). We blijven uit de buurt van dat gebied. En voor ons reisverslag zijn we natuurlijk afhankelijk van internet en dat is helaas nog niet op elke camping beschikbaar.