Perigord-Dordogne, deel 2

Donderdag 14 juni 2012
Voor de derde maal begeven we ons naar de toeristeninformatie. Prachtig weer, zon, strakblauwe hemel. De kathedraal Saint Front weerspiegelt vandaag in de l'Isle. We nemen het pad langs de rivier en houden steeds mooi zicht op de kerk. Bij het informatiecentrum zoeken we buiten op het bankje in de zon verbinding met het internet en plaatsen een verslag en 22 foto's. Het rare formaat blijft en via de e-mail stel ik er een vraag over aan waarbenje.nu. Vraag me af of dit ook gevolgen heeft voor het album later. We wandelen naar de kathedraal om hem eindelijk ook van binnen te bekijken. Een bijzondere kerk met het altaar in het midden en aan vier zijden stoelen er om heen. De architect die de kerk gerenoveerd heeft, is ook de ontwerper van de Sacre Coeur in Parijs en dat is goed te zien aan de koepels. Even na het middaguur zijn we terug bij de camper. Douchen, lunchen, legen de afvalwatertank en de wc, vullen de schoon watertank en rijden naar de dichtstbijzijnde Lidl in Tralissac waar we de voorraden aanvullen en gaan tevreden op weg naar Les Eyzies de Tayac - Sireuil. Deze omgeving is vooral bekend om de grotten, de schilderingen en grotwoningen. Inmiddels is het 28 graden. Op de mooie camperplaats aan de rivier Vezere zetten we stoeltjes buiten. Na het eten maken we een ommetje door het dorp met een prachtige rotswand met het nationaal museum voor de prehistorie ertegen aan, gezellige restaurantjes en terrasjes en wandelen langs de rivier weer terug.
(Route: N221, D6089, D710, D45, D47)
Vrijdag 15 juni 2012
Bij de toeristeninformatie in Les Eyzies verzamelen we materiaal over de verschillende grotten in de omgeving. We willen een grot bezoeken met tekeningen uit de prehistorie. De grot die het meest interessant lijkt, moet een maand tevoren al geboekt worden, zelfs in het laagseizoen, dus die is geen optie. Onze keuze valt op La Grotte de Rouffignac. Omdat de grot gesloten is tijdens de middagpauze, kunnen we er pas om 14:00 uur terecht. We wandelen terug naar de camper, maken hem reisvaardig en rijden via de D47 en D31 door een prachtig heuvellandschap naar de grotten. We parkeren in de schaduw, maken een praatje met een Nederlands stel, lunchen en gaan naar binnen. Het gangenstelsel onder de grond is 8 km. lang en het traject van het treintje beslaat een kleine 3 kilometer hiervan. Het is 13 graden en stikdonker. Er gaat een gids mee die zijn verhaal uitsluitend in rad Frans houdt, met uitzondering van de mededeling dat er geen foto's gemaakt mogen worden. We vangen er wel wat van op maar lang niet alles. Voorop het treintje zit een kleine lamp, die de smalle gangen spaarzaam verlicht, soms passeer je grotere en hogere ruimtes. De trein stopt bij tekeningen en gravures die extra uitgelicht worden en toegelicht door de gids. Aan het eind van het traject mogen we in een grote ruimte uit de trein. Hier is het plafond voorzien van tekeningen. We herkennen o.a. mammoets, geiten, een neushoorn en een paard. De warmte van de zon is aangenaam na het koude avontuur in de grot dat ruim een uur duurde. We rijden naar St. Cyprien. Alle officiele camperplaatsen zijn bezet, maar na even wachten, bemachtigen we een aantrekkelijk plekje in de directe nabijheid. We maken een wandeling door het Middeleeuwse stadje, dat tegen een heuvel is gebouwd. Op het hoogste punt hebben we een mooi uitzicht over de vallei van de Dordogne. Op een terras trakteren we onszelf op een heerlijk koel glas, een leien plankje met allerlei vleeswaren en een mandje met stokbrood.
(Route: D32, D47, D48)

Zaterdag 16 juni 2012
Om een onverklaarbare reden staat de wekker uit en worden we pas om 9:00 uur wakker. We trekken een sprintje en staan om 10:30 uur klaar voor een wandeling naar de rivier de Dordogne. Onze Belgische buren houden ons aan de praat, zodat we uiteindelijk pas een half uur later vertrekken. Schitterend weer, strakblauwe hemel en zon. In een half uur zijn we aan de rivier en volgen een goed begaanbaar pad erlangs. Rechts stroomt de Dordogne, links akkers met mais, zo nu en dan een huis en in de verte St. Cyprien. Het stadje herkennen we aan de markante toren van de abdij. Onze terugweg gaat door de velden. Een geschikte plaats in de schaduw voor een picknick vinden we niet, dus ons broodje eten we al lopend op. Om half twee zijn we terug bij de camper. We staan nog steeds niet op de officiciele plek. Daartoe hadden we inmiddels wel gelegenheid, maar we vinden ons plekje fijn, als enige hebben wij wat schaduw van bomen. We besluiten hier ook komende nacht te blijven. We lezen wat, doen onze ogen een poosje dicht en bereiden de komende dagen voor.

Zondag 17 juni 2012
Om 7:00 uur roepen de kerkklokken van de abdij op tot gebed. Wij draaien ons nog eens om. Als we opstaan, is het parkeerterrein naast ons benut tot de laatste plek. De weekmarkt mag zich verheugen op veel bezoekers. Wij vertrekken om half tien naar het Chateau van Marqueyssac. Het kasteel ligt op een rots en wordt omgeven door fantastisch mooie tuinen. Rondom de gebouwen liggen tuinen met kunstig gesnoeide buxussen. Er zijn meerdere paden die leiden naar het uitzichtpunt op de Dordogne en La Roque Gageac, aan de andere kant van de rots. Heen volgen we de promenade des falaises met mooie uitzichten, rotspartijen en bosplantsoen. Terug la promenade des hauteurs met meer hoogteverschil. Met boomhut, doolhofjes en speeltoestellen ook voor kinderen een avonturentuin. Het is bewolkt en 18 graden. Prima omstandigheden voor deze wandeling waar we erg van genieten. We willen lunchen in La Roque Gageac, maar de parkeerplaats is overvol en we besluiten door te rijden naar Rocamadour, 55 km naar het oosten. Een klein uitstapje naar het departement Lot. Onderweg lunchen we op een heerlijke plek in de schaduw. Om 16:00 uur zijn we op de bestemming. De plaats is ruim, leeg en ligt in de brandende zon. In de camper loopt de temperatuur op naar 33 graden. Wij zoeken verkoeling in de schaduw die de camper op de grond werpt. Al snel krijgen we gezelschap van een praatzieke Belg. We overnachten er met een stuk of acht campers. Plichtsgetrouw kijken we naar de laatste wedstrijd van het Nederlands elftal, maar van het begin af aan hebben we er geen vertrouwen in.
Morgenvroeg bezoeken we de oude bedevaartplaats en verheugen ons nu al op de vroege ochtendzon op de gebouwen die tegen een heuvel liggen. Het enorme hoogteverschil kan lopend of met een lift overbrugd worden.
(Route: D703, D704, D801, D820, D23, D673)



Maandag 18 juni 2012
Wind, regen, onweer en warm, de ongelukkige samenvatting van de afgelopen nacht. Ik ben de hele nacht bezig geweest met het open, dicht en weer open doen van de dakluiken en sta wat humeurig op. Er is geen sprake van een mooie lichtval op Rocamadour: het is zwaar bewolkt. We hoeven dan ook niet te haasten om de vroege zonnestralen in een foto te vangen. Om 10:00 uur kopen we bij het loket een enkele reis met de lift terug naar het huidige niveau. De afdaling naar het dorp doen we te voet via een zigzaggende weg die ons langs de 12 staties van de kruisweg voert en langs het heiligdom van Rocamadour, het uiteindelijke doel van de pelgrims. Het heiligdom bestaat uit verschillende kerkjes en kapelletjes, de crypte van St. Amadour en de plaats waar zijn stoffelijk overschot werd gevonden. De kapel van de Notre Dame met de Zwarte Madonna is het belangrijkst. Nadat we dit gedeelte bekeken hebben, dalen we verder af naar het dorp dat bestaat uit een lange straat met restaurantjes, souvenirswinkels en winkeltjes met lokale producten zoals truffel, eend, eendeleverpate en noten. Terug gaan we via de trappen die door de pelgrims op de knieen al biddend beklommen werden, naar het niveau van de kerken. Jan beleeft hier zijn eigen wonder: voor het nemen van de 200 treden hoeft hij maar drie keer te stoppen om even uit te puffen. Voor het laatste deel maken we gebruik van de lift. We drinken een kopje koffie in de camper en gaan terug naar het departement van de Dordogne. We kiezen voor de overnachtingsplaats in Montfort, een gehucht bestaande uit een paar huizen en een kasteel. Bij de plaats wordt aan de weg gewerkt en pas als de werklui naar huis zijn, wordt het rustig. We maken een wandeling door het dorp en lezen een poosje in de schaduw van een boom.
(Route: D673, D820, D673, D801, D704)