De overtocht naar Sicilië

Zaterdag 24 april 2010
De griezelweg hebben we overleefd. Al om 7:20 uur rijden we de poort uit in de hoop dat alle brede tegenliggers nog slapen. Het spannende avontuur duurt precies 3 minuten en dan zijn we zonder problemen bovenaan de weg. De kruipdoor-sluipdoorroute die het navigatiesysteem daarna voor ons in petto heeft, bezorgt me toch nog klamme handen. Uiteindelijk brengt de A3 richting Salerno uitkomst en redt ons uit een wirwar van straten. Bij Battipaglia gaan we verder op de SS18 die ons een afwisselend landschap laat zien. Ten zuiden van Salerno is het vlak, daarna volgt het prachtig groene lager heuvellandschap van Nationaal Park Cilento. Even na Sapri is de weg afgesloten en nemen we S104 en S585, zodat we onverwacht ook een indruk krijgen van het achterland.
Terug op de S18, net als we het bijna hebben opgegeven, komen we het grootste winkelcentrum tegen sinds noord Italië, Le Ginestre. We slaan een heleboel in, lunchen uitgebreid en rijden dan naar de International Village Camping in Praia a Mare. We installeren ons en kijken rond op het ongezellige kiezelstrand dat voor de camping ligt.

Zondag 25 april 2010, verjaardag van Anna S.
Het is stralend weer als we om 9:45 uur de S18 vervolgen op weg naar de haven van Villa San Giovanni om daar de boot naar Sicilië te nemen. Rechts van ons de zee, in vele tinten blauw, links prachtige bergen. De weg is goed begaanbaar met uitzondering van wat plaatsen met nauwe straten en druk verkeer. We maken voor een foto een ommetje langs het vliegveld van Lamezia Terme, een bestemming van easyJet. Ten zuiden hiervan ligt een tuinbouwgebied. Bij Vibo Valencia stijgt de weg flink en dalen we daarna af tussen de olijfbomen en komen uit in een brede vallei vol fruitbomen. De zon is inmiddels verdwenen en het regent licht.
Het zicht op de stad Scilla is werkelijk prachtig en op de achtergrond zien we Sicilië al liggen.
De bewegwijzering naar de haven in Villa San Giovanni is niet erg duidelijk maar dankzij de navigatie komen we bij onze bestemming aan. We kopen voor 71 euro een retour en horen dat er voor ons plaats is op de boot van 18:00 uur. Dat betekent dat we nog drie uur moeten wachten, maar met je huis bij je is dat natuurlijk geen punt. Tot onze verrassing worden we om 16:15 uur gewenkt en kunnen we toch mee met de boot van 16:30 uur. De overtocht duurt een half uur en als we de boot afrijden, storten we ons in het waanzinnig verkeer van Messina. Aan twee kanten dubbel parkeren, verkeer vijf rijen dik, scooters die je links en rechts inhalen en in de straten geen auto zonder kras en menigeen zonder spiegels. Het lijkt haast onmogelijk om ongeschonden van dit eiland af te komen. Om 18:00 uur komen we in Rodia op camping Il Peloritano aan, die gelegen is in een oude olijfboomgaard en een toegang heeft via een droge rivierbedding.