Richting west en het eiland Skye

Maandag 13 september 2010
Van de faciliteiten op de camping maken we uitbundig gebruik alvorens onze reis te hervatten. We nemen de A9 naar het noorden. Nu we Inverness vanuit het zuidoosten naderen, zien we hoe groot de stad eigenlijk is. Een enorm industrieterrein en grote winkels buiten het centrum. Bij Aldi vullen we onverwacht toch onze voorraden maar aan. We rijden langs de Beauly Firth en nemen de A835 richting Ullapool. Langs de weg stroomt de Black Water River.
De lucht is egaal grijs, er staat een stormachtige wind en we hebben veelvuldige hoosbuien. Ondanks de regen stoppen we bij een waterval en een mooie oude brug over de rivier. Bij Corrieshalloch Gorge is een mooie wandelroute uitgezet langs de kloof van ruim een miljoen jaar oud. Met regenkleding en paraplu lopen we een deel van de route. Helaas is de brug in onderhoud en kunnen we het uitzichtpunt niet bereiken.
De route via de A832 langs de kust, de meren en inhammen lijkt mooi genoeg. Het landschap doet ons regelmatig denken aan de Cairngorms, maar helaas bederft de laaghangende bewolking de uitzichten.
De camping in Kinlochewe, die we op het oog hadden, is vol. En dat is vervelend, want het is al 17:15 uur. Vanaf de weg en aan rand van het dorp ziet Jan twee campers door de bomen schemeren. Als we op onderzoek uitgaan, blijkt het een openbare parkeerplaats aan de rivier, met picknicktafels, glas- en vuilcontainers en een toiletgebouwtje. We besluiten hier te overnachten.

Dinsdag 14 september 2010
Als we de rolgordijnen opentrekken, ziet het er buiten een stuk vriendelijker uit dan gisteren, al staat er nog steeds een flinke wind. We hebben prima geslapen op deze rustige plek. Direct als we het dorp uitrijden, bevinden we ons in een vallei met rondom hoge heuvels bedekt met mossen en grassen. De bergen behoren tot Wester Ross en volgens de gids tot de oudste ter wereld. We verruilen de A832 voor de A890 die ons door het dal van de rivier de Carron voert en tot Loch Carron. Zonneschijn en buien wisselen elkaar af en we worden getrakteerd op meerdere regenbogen. De weg heeft op verschillende stukken maar ruimte voor één auto. Bij tegenliggers moet je gebruik maken van passeerhavens die er zijn. Maar dit levert nooit problemen op; de Schotten zijn zeer beleefd in het verkeer. De brug over Loch Alsh brengt ons naar het eiland Skye. De hooggelegen brug wordt afgesloten bij een te harde wind, maar nu mogen we eroverheen. Ook hier zien we een landschap met groene ronde bergen en woest stromende riviertjes en stroompjes. De camper installeren we op camping Portree in Torvaig en lopen in een half uur terug naar Portree om de grootste stad van het eiland te bekijken.

Woensdag 15 september 2010
We maken een rondrit op het eiland Skye. The Old Man of Storr is al snel te zien aan de horizon. De 55 m. hoge monoliet is ontstaan door erosie. Verder naar het noorden ligt de Quirang, een vulkanisch plateau. De weg die langs de noordkust loopt, gaat door een lager heuvellandschap en is minder spectaculair. Vele witte huisjes staan over het eiland verspreid en het ziet er overal het algemeen verzorgd uit. Het lijkt een welvarend eiland. De groene bergen in het zuiden blijven ons favoriete gedeelte.
Het wordt nog spannend of we de benzinepomp bij het begin van het eiland gaan halen. Onderweg hebben we alleen een keer een paar verroeste pompen gezien. Het is inderdaad nodig onze noodvoorraad aan te spreken en daarmee halen we het net.
De A87 voert ons langs de Five Sisters, een indrukwekkende bergketen van ca. 1.000m. hoog en helaas moeilijk in beeld te brengen. De weg langs Loch Lochy hebben we al eerder met Jeroen gereden. Om 17:00 uur komen we aan in Fort William bij camping Glen Nevis, vernoemd naar de vallei waarin hij ligt. Het mooie terrein wordt omgeven door bergen. We hadden het voornemen niet in deze omgeving te overnachten vanwege de midgeforecast, maar we zien tijdens ons verblijf geen enkele mug.