Glen Nevis en Glen Coe

Donderdag 16 september 2010
Prachtige wasmachines en droogtrommels op deze camping, waarvan we vandaag dankbaar gebruik maken.
Na de lunch wandelen we een paar uur door Glen Nevis, de vallei waardoor de rivier de Nevis stroomt. Helaas is van hieruit de top van de hoogste berg van Groot Brittannië, Ben Nevis (1.344 m), niet te zien. Wel zien we hoog langs de bergwand mensen lopen, die op weg zijn naar de top van de Ben Nevis, die achter deze berg ligt. De wandeling is niet zonder gevaar. Gemiddeld komen er jaarlijks acht mensen om het leven op de berg. De gemiddelde temperatuur op de top is 0 graden en het weer is hier zeer verraderlijk doordat het snel kan veranderen.

Vrijdag 17 september 2010
Voor we aan de rondrit in de omgeving beginnen, rijden we eerst verder Glen Nevis in. We rijden veel verder dan we gister gelopen hebben, maar niet tot het eind van de weg want de brug die voor ons ligt, kan ons gewicht niet dragen. We zijn onder de indruk van deze mooie vallei. Op dit vroege uur staat er al een groepje klaar om de Ben Nevis te beklimmen. Eén persoon is gekleed in een kort sportbroekje en dat terwijl we bij de benzinepomp horen dat er in de afgelopen twee nachten een halve meter sneeuw gevallen is op de Ben Nevis. Wij kunnen de sneeuw niet ontdekken, maar hij kan natuurlijk ook aan de noordkant liggen.
Onze volgende stop is bij Neptune’s staircase. Acht sluizen moeten het verval van 19 meter overbruggen tussen Loch Linnhe en het begin van het Caledonian Canal. Hierdoor staan de Noordzee en de Atlantische Oceaan met elkaar in verbinding. De boten doen er anderhalf uur over om door de sluizen te komen.
In Glenfinnan bezoeken we het monument dat de jacobistische opstand uit 1745 herdenkt. Via een nauwe wenteltrap klimmen we bovenop het 20 meter hoge gedenkteken, vanwaar we een mooi maar winderig uitzicht hebben over Loch Shiel. Leuker vinden we eigenlijk de gemetselde spoorbrug die gebruikt is in een van de Harry Potterfilms. In het bezoekerscentrum blader ik in een boek waarin de gebruikte locaties in Schotland staan beschreven. Ook o.a. Glen Nevis en Loch Eilt staan erin vermeld.
Onze rondrit gaat verder over A830 en A861, veelal over een weg met één rijstrook en met passeerhavens. De begroeiing is veel uitbundiger en gevarieerder dan in de afgelopen dagen toen we vaak kale groene bergen tegenkwamen. Gemengde bossen, dennenbossen, heide en varens, die vaak al bruin kleuren, bedekken de hellingen. Zo nu en dan doet het landschap ons voor het eerst aan Noorwegen denken. Aan de overkant van Loch Linnhe zien we Fort William liggen met Ben Nevis op de achtergrond. Uiteindelijk komen we terug op ons beginpunt en rijden dan door naar Glencoe waar we ons installeren op een camping, die op loopafstand ligt van het bezoekerscentrum waar een wandelroute begint, die we morgen willen lopen.

Zaterdag 18 september 2010
Een film over spinnen waarin we terechtkomen en die we af kijken is de reden dat we moeite hebben om op tijd uit bed te komen. Bovendien regent het en zitten de bergtoppen in de bewolking. Geen uitnodiging voor een wandeling. Aangezien we toch een paar boodschappen nodig hebben en de weg die voor ons ligt op dat gebied weinig te bieden heeft, besluiten we 28 km. terug te rijden naar Fort William. We doen er boodschappen, lopen door de gezellig drukke Highstreet en lunchen bij Mac Donalds omdat we er kunnen internetten. Een groep schreeuwende kinderen verhindert een gesprek met moeder Anna. Om 15:15 uur rijden we terug naar Glencoe waar we de camper op dezelfde camping achterlaten en naar het bezoekerscentrum voor deze omgeving lopen. Er liggen allerlei folders met wandelroutes. Het weer is opgeklaard en we kiezen voor de Glencoe Woodland Walk. Na anderhalf uur zijn we moe en voldaan weer thuis.