Lake District National Park

Maandag 27 september 2010, de verjaardag van Naomi
In de ochtend doen we eerst de wasdag eer aan.
Na de lunch trekken we eropuit en lopen een paar uur langs Derwentwater, door bossen, langs velden en stokoude bomen. Ook deze Borrowdale vallei is een paradijs voor wandelaars.
Het gebied is toeristischer dan Schotland. Daar waar de Schotten gul zijn met hun informatie, moet er hier voor veel folders betaald worden. Ook lijken de Schotten ons spontaner en spraakzamer dan de Engelsen.

Dinsdag 28 september 2010
We maken de camper reisvaardig en lopen om 9:30 uur naar koffieshop Costa om te genieten van een grote bak koffie met raspberrypie en tegelijk te internetten. Bij de grote supermarkt nemen we wat boodschappen mee, vullen op de camping de watertank van de camper, legen de afvaltank en gaan om 12:00 uur op pad. Via de A66 rijden we naar Cockermouth. Deze stad, omsloten door de rivier de Derwent en de Cocker, heeft in november 2009 grote schade omgelopen door overstromingen. Overal in de stad zijn herstelwerkzaamheden in volle gang en iedereen praat er nog over. Op bordjes aan de gevels is te zien hoe hoog het waterpeil stond. Op foto’s bij het toeristenbureau blijkt hoe enorm de ravage was. Volgens Jan zijn we echte ramptoeristen aan het worden, maar de stad heeft meer te bieden. De bierbrouwerij Jennings en het geboortehuis van dichter William Wordsworth, dat we bezoeken. Het sfeervolle pand is in de staat teruggebracht, die het had toen William er zijn kinderjaren doorbracht.
Van de route die we rijden is de terugweg via de A591 qua natuurschoon veruit het mooist. Aan dezelfde weg vinden we ten zuidoosten van Keswick een camperplaats. We worden er half verstopt in de schuur omdat de boer nu boven zijn limiet zit van vijf leden. Omdat we daardoor geen tv ontvangst hebben, kijken we met veel plezier naar deel 1 van La Meglio Gioventù.

Woensdag 29 september 2010
Wat een spektakel vandaag! Ondanks de regen voeren we gewoon onze plannen uit en gelukkig maar want het levert ons de meest spectaculaire rit en wandeling op sinds we op reis zijn.
De tocht begint bij Keswick in de Borrowdale vallei, die we voor een deel te voet hebben bewonderd en die we nu tot het zuidelijkste punt uitrijden. Daar nemen we de B5289 over de Honister Pass naar Buttermere. Op delen is de weg smal en is passeren lastig. Maar bovenal is de weg steil met stijgingspercentages van 25%. De afstervende varens bedekken de hellingen van de bergen met warmbruine kleur. En overal zien we rivieren en stroompjes. De regen en de nevel kunnen niet verhullen hoe mooi het hier is. We komen langs Buttermere en Crummock Water. Prachtige meren maar nu bederft de regen toch het uitzicht. Via de A66 en de A 5091 rijden we naar Ullswater wat vaak het mooiste meer gevonden wordt. We willen een wandeling maken naar Aira Force, watervallen in de rivier de Aira Beck. In de hoop dat de regen iets afneemt, lunchen we eerst op de parkeerplaats.
We volgen de loop van de rivier die door het grote verval met donderend geweld naar beneden komt. Een adembenemend schouwspel. Op een paar plaatsen is een brug over de rivier gemaakt waardoor we over de andere oever weer terug kunnen. We lopen ruim twee uur en zitten vol modderspatten. Dan snel op zoek naar een slaapplaats. Die vinden we aan een zijweg bij Bennet Head. Het is een modderig terrein met mooie vergezichten, geen elektriciteit en we zijn de enige gasten. We kijken naar het tweede deel van La Meglio Gioventù en zijn ervan onder de indruk. Het verhaal speelt zich af in Italië en gaat over het leven van een gezin en haar gezinsleden. Omdat het verhaal een periode van veertig jaar beslaat, geeft het ook een prachtig beeld van de geschiedenis.

Donderdag 30 september 2010
Een helderblauwe lucht. Het is koud als we opstaan en we missen ons kacheltje nu we geen stroom hebben. Maar met de gaskachel is de kou snel verdreven. Met wat moeite maken we de draai door het hek en rijden we terug naar het meer dat we nu met het heldere weer goed kunnen zien en nemen de mooie weg via de Kirkstone Pass naar Ambleside. We lopen een uurtje door het pittoreske plaatsje met veel huizen opgetrokken uit gestapelde natuursteen.
De Langdale vallei, die we erna bezoeken, is werkelijk schitterend, maar soms begin ik toch naar zo’n mooi brede snelweg te verlangen. De gestapelde muurtjes aan weerszijden van de weg zijn decoratief maar maken de toch al smalle weg nog krapper. Het passeren gaat vaak maar net.
Langs Coniston Water en Windermere rijden we naar Kendal waar we iets ten noorden van de stad een camping vinden. Het Lake District met zijn prachtige bergen, meren, vruchtbare valleien, sfeervolle cottages en eindeloze wandelmogelijkheden ligt nu achter ons; we zullen er met plezier aan terug denken.

Vrijdag 1 oktober 2010
Rust- en regendag.