Varen over de baren en terug in Italië

Vrijdag 20 mei 2011
We bereiden ons voor op de overnachting op de boot. We zijn in precies de goede periode naar Griekenland gegaan. Het strand staat nu van voor naar achter vol met campers. Er arriveren nog meer Nederlanders en ze belemmeren ons de uitgang. Ons verzoek om de camper nog even een poosje wat verder naar voren te zetten, leidt tot een lang gesprek, dat we moeten afbreken omdat we anders niet op tijd komen voor de boot. We nemen de kustweg naar Patras. De sneeuw op de toppen van de bergen op de achtergrond van de havenstad, is in de ruim zes weken verdwenen.
De ingang naar de haven is onduidelijk. De camper parkeren we bij de terminal om te informeren. Een politieagent spoort Jan aan onmiddellijk naar de camper te gaan en via gate 1 de haven binnen te rijden. Mij wijst hij het loket om in te checken. De haast wordt meteen duidelijk. Bij de camper heeft zich een groepje Albanezen verzameld en één van hen controleert onze deuren. In de haven parkeren we de camper tegenover de boot. Achter het gaas, dat verhoogd is met rollen prikkeldraad kijken jonge Albanezen verlangend naar ons en loeren op een kans om aan boord te komen. Nadat de havenpolitie onze camper van binnen en van buiten gecontroleerd heeft op verstekelingen rijden we al om 14:45u de Cruise Olympia op. Het komt ons wat overdreven voor hoe de campers nauwkeurig in de zijnissen worden gemanoeuvreerd. Elke centimeter wordt benut. Dek 5 wordt daarna helemaal volgestampt met vrachtwagens. Onze bagage brengen we naar hut 9206, een dek hoger dan op de heenreis en nu voorin de boot. Ons vertrek wachten we af op het achterdek en we verbazen ons over de hoeveelheid vrachtwagens die aan blijven rijden, soms luid toeterend om de bemanning de verlate komst aan te kondigen. We vertrekken een half uurtje te laat. Het diner aan boord is vergelijkbaar met de vorige keer; alleen is mijn droge kip vervangen door een droge vis.
Na het eten gaan we naar de balie van de bar om een uurtje internet te kopen, halen drie verdiepingen lager bij de receptie het wachtwoord om dan vervolgens in dezelfde bar drie verdiepingen hoger te internetten. Logistiek perfect geregeld. De snelheid van het net is prima en in een uur tijd hebben we al onze zaakjes geregeld en zelfs nog 10 minuten over om met moeder Anna te skypen. Jan belt met Ludwig.

Zaterdag 21 mei 2011, verjaardag van Dick en Milla
Nog net op tijd zijn we in het restaurant voor een kopje koffie. We zitten midden op zee en het is mistig. Na het ontbijt pakken we vast onze spulletjes in. Via de intercom worden we opgeroepen deel te nemen aan een verplichte rampenoefening. Verder dan verzamelen op een vast punt en het omdoen van reddingsvesten gaat de oefening niet. De zon is inmiddels doorgebroken en we brengen een poosje door op het achterdek. We hebben net onze boterhammen op als we verzocht worden de hut vrij te maken voor de schoonmaakploeg. We nestelen ons met de bagage in een zitje in het restaurant. Om 14:30u legt de boot aan maar het duurt nog een uur eer wij aan de beurt zijn om het schip te verlaten. We tanken, vullen de voorraden aan en rijden via de SS16 naar Fano, 50 km. noordelijker, waar ze een mooi plekje voor ons vrijgelaten hebben.

Zondag 22 mei 2011
We verzetten de camper een stukje zodat we voor de deur een mooi schaduwplekje hebben om te zitten en te lezen. Het is windstil en bloedheet. Aan het eind van de middag moeten we er ons toe zetten de stad in de lopen. Er blijkt een festival te zijn op de boulevard langs het strand dat nu is vol gezet met parasols. Er zijn kramen met lokale producten, snacks, maar ook een presentatie van oude auto’s en podia met optredens en er zijn veel mensen op de been. We zijn het erover eens dat Fano een aangename stad is om te overnachten.

Maandag 23 mei 2011
Het aanvankelijke plan om in de omgeving van Bologna te gaan staan om de stad te bezoeken, laten we vallen: met 34 graden op de thermometer is het te warm voor zo’n grote stad. We stellen het navigatiesysteem in op Carpi, 15 km. ten noorden van Modena. Er is nauwelijks enige bezetting op de enorme parkeerplaats bij het zwembad. Met zorg kiezen we een plek uit waarbij we optimaal gebruik willen maken van de miezerige schaduw van de boompjes terwijl de bladeren de tv ontvangst niet mogen verstoren. Na een korte verkenningstocht over het plein ontdek ik al snel dat er kermis is om de hoek. Binnen een paar uur is er op het hele plein geen parkeerplaats meer vrij. Buiten zitten, kan alleen nog tussen de auto’s in. Om 23:15u is er een fantastisch vuurwerk, waarna men zou moeten afnokken, vinden wij. Maar dat gebeurt pas uren later. Eigenlijk is het gezoem van het zwembad nog de grootste stoorzender. Geen aanrader, deze overnachtingsplek.
De route van vandaag: SS9.


Dinsdag 24 mei 2011
In een half uur lopen we naar het historische centrum van Carpi. Mooie oude galerijen, langs de zonzijden van de straten en die de zon uit de winkels weren, maken het aangenaam in de stad. Een oud paleis overheerst het plein. We zien de gele vruchten uit Griekenland ook hier in de winkel. In Italië heten ze volgens de kassabon “nespole”. Zoeken we op.
Via een kruip-door-sluip-door-route komen we terug op de SS9, die ons naar Soragna brengt, een inmiddels vertrouwde plaats. We zitten er tot laat buiten tijdens een onvervalste zwoele zomeravond.