Toetjes op weg naar huis

Zaterdag 29 september 2012
Het kost me ruim vijf uur om 30 foto’s bij het laatste verslag uit Zweden te plaatsen. Het wijntje en de zak chips erbij houden me op de been. Daarna zit ik met een lege laptop en verdrijf de tijd met een spelletje op de iPad.
Om 1:00 uur rijden we in een indrukwekkende file van vrachtwagens de duisternis van Duitsland in. Ons niet bewust van de omgeving vertrouwen we op het navigatiesysteem en rijden we de korte afstand naar Bad Schwartau waar volgens de gids een overnachtingplaats is. De toegang tot de parkeerplaats is versmald met een afzetting. Een groot bord deelt ons mee dat achter het hek gewerkt wordt aan een geheel nieuwe camperplaats. We hebben geen zin om op dit tijdstip verder te zoeken en parkeren de camper op een dubbele, scheeflopende plaats tussen auto’s in. Het wordt een onrustige nacht. Het scheve bed ligt niet lekker en er rijdt veel verkeer langs. We worden gewekt door een schelle vrouwenstem en een sussende mannenstem. Ik heb de indruk dat het over ons gaat. We maken de camper rijvaardig en vertrekken gehaast nu de plaats naast ons onbezet is en we de draai kunnen maken. De bocht naar de weg is door de afzetting en onze flinke afmeting ook al lastig. Met enige stuurkunst lukt het en bereiken we de weg. Een Duitse personenauto, die de parkeerplaats op wil, blokkeert ons de weg en zo staan we tegenover elkaar. Jan stapt op de bestuurder af, maar die wil van geen wijken weten en moeizaam nemen we de lastige bocht nogmaals, ditmaal achteruit. We missen de vriendelijke en behulpzame Zweden nu al.
Bij het winkelcentrum Plaza Center in een buitenwijk van Lubeck is een enorme en lege parkeerplaats met een servicestation voor campers. Daar maken we dankbaar gebruik van. Na douche en ontbijt voelen we ons weer een stuk beter. We gaan bij het winkelcentrum op zoek naar een plattegrond van Lubeck, maar komen slechts met een tas vol drank terug. En Jan heeft zichzelf getrakteerd op een bratwurst, bepaald niet mijn ding.
In de wegenatlas zit een kleine kaart van Lubeck met daarop parkeerplaatsen rond het centrum. We gaan maar eens op onderzoek uit. Er blijkt een camperplaats te zijn op loopafstand van het centrum en er zijn nog plaatsen vrij. We staan - waterpas - op een hoekplaats met het uitzicht op de St. Marienkirche, hebben tv-ontvangst en er hoeft tot maandagochtend 10:00 uur geen geld in de parkeermeter. De bui is overgetrokken, de zon schijnt en we gaan nogmaals op jacht naar een plattegrond. Het toeristenbureau blijkt op zaterdag al om 15:00 uur gesloten, maar net voor sluitingstijd vinden we bij de boekhandel een handig kaartje. We zijn klaar voor onze excursie morgen. De twee uur durende wandeling door Lubeck heeft ons alvast een voorproefje gegeven van wat een heel lekker toetje van deze reis gaat worden.
(Route: 226)
(Weer: 6)

Zondag 30 september 2012
Met zon en een strakblauwe hemel beginnen we om elf uur aan de wandelroute op ons handige kaartje, die ons alle hoeken van Lubeck laat zien. Langs de historische zeilschepen, bakstenen gevels, door kleine gangetjes, over hofjes, langs de Burgtor, het Heiligen Geist Hospital, de St. Jacobikirche, het Willy Brandt haus, het Buddenbrookhaus, Rathaus, Niederegger Konditorei, St. Marienkirche, Dom, St. Petrikirche, Salzspeicher, Holstentor en nog veel meer. Lubeck blijkt een compleet openluchtmuseum te zijn waar je van de ene verbazing in de andere valt. In de Breite Strasse houden we een korte pauze om te lunchen. De steak met een gepofte aardappel met zure room en een salade smaakt voortreffelijk.
Vanwege het oogstfeest worden er in verschillende kerken concerten gehouden, waardoor niet elke kerk toegankelijk is. De St. Marienkirche imponeert vooral door de afmetingen. De kerk werd in de oorlog ernstig beschadigd door een bom en weer opgebouwd. Een neergestorte klok herinnert er nog aan. De St. Jacobi vinden we niet bijzonder, de St. Aegidien eigenaardig met zijn balkon midden in de kerk en St. Petri niet meer dan een witte lege kerk.
Vooral rond het Rathaus is het druk. Het plein staat vol met kramen waar je kunt eten en drinken. Zeven uur later is wandelen meer strompelen geworden, hebben we twee lege fototoestelbatterijen, een zere rug, twee zere knieen en een blaar. Maar jee, wat was het mooi. Hoogtepunten voor ons zijn de Burgtor, het Heiligen Geist Hospital en de Holstentor.
(Route: rondje Lubeck volgens het Kalimedia stadtplan)
(Weer: 8)

Maandag 1 oktober 2012
We keren terug naar het winkelcentrum om nog eens gebruik te maken van het servicestation en koersen dan naar het zuiden.
In het plaatsje Ratzeburg dat op een schiereiland in het gelijknamige meer ligt, maken we een wandeling. Behalve de ligging en de parken vinden we het plaatsje niet bijzonder. We worden verleid tot een lunch in de zon en aan het water, maar als we bij de gelegenheid aankomen, stelt de kaart teleur en ziet de tentoongespreide vis er uitgedroogd uit. We eten een vers Duits broodje in de camper en rijden de toeristische route naar Adendorf, waar we overnachten in het sportpark.
(Route: 207, 208, 207, 209)
(Weer: 8)

Dinsdag 2 oktober 2012
Een reclamebord op onze weg: “Mini mit Grill sucht Frau mit Kohlen” maakt ons vrolijk.
In plaats van Goslar bezoeken we eerst het plaatsje Wernigerode, dat aan de rand van het Harzgebergte ligt. De plaatsen op de parkeerplaats, die bestemd zijn voor campers, zijn ingenomen door personenauto’s. Als we een tweede maal het plein rondrijden, is er een plaats vrijgekomen. We hebben uitzicht op het slot dat hoog boven de stad ligt.
In tien minuten lopen we naar het centrum waar het gezellig druk is. Vooral Duitse toeristen lijken het plaatsje te bevolken. De terrassen zijn aardig gevuld en de bratwurstenkraam kan zich verheugen in een uitgebreide klandizie, inclusief die van Jan. Het plaatsje staat vol met strak afgewerkte vakwerkhuizen, veelal versierd met fleurige bloembakken. Het felgekleurde stadhuis domineert het centrale plein, maar laat zich moeilijk fotograferen door de kramen die ervoor staan en het tegenlicht.
We lopen er een paar uurtjes rond en drinken een glas wijn op een terras. De parkeerplaats is inmiddels leeg en we parkeren de camper iets gunstiger aan een groenstrook en brengen hier de nacht door.
(Route: 209, 4, 391, 395, 6)
(Weer: 8)

Woensdag 3 oktober 2012, de verjaardag van Bjorn
Vandaag wordt in Duitsland de hereniging tussen Oost en West gevierd. De winkels zijn dicht, maar het toeristentreintje is afgeladen vol en bespaart zijn passagiers de steile klim naar het slot.
Bij het servicestation staat een kleine file waarvan ook wij deel uitmaken. Met een volle watertank gaan we op weg naar Goslar, waar Jan ooit, tijdens deelname aan een congres, terecht kwam in het ziekenhuis. Voor Jeroen en mij was het een heel avontuur om hem op te halen. Met een zak belegde broodjes, drinken en een berg lekkers reden we ernaartoe, logeerden in een knus hotelletje en verrasten Jan met onze komst.
We hebben een kleine omweg door het Harzgebergte uitgestippeld, maar kunnen hem niet helmaal rijden vanwege wegomleidingen. De hellingen van het middelgebergte staan vol met kleurige loofbomen in allerlei herfsttinten, die prachtig afsteken tegen de statige donkergroene naaldbomen. We lunchen op een parkeerplaats bij een stuwmeertje, dat deel uitmaakt van een wateringsysteem dat al sinds de 17e eeuw bestaat. Meerdere waterbekkens staan via ondergrondse kanalen met elkaar in verbinding en houden zo de watervoorraad op peil.
Het historische centrum van Goslar, benoemd tot Werelderfgoed, doen we te weinig eer aan met ons vluchtige bezoek zonder enige voorbereiding. De vakwerkhuizen zien er authentieker uit dan die van Wernigerode met mooi ingekleurd houtsnijwerk. Opvallend zijn de panden waarvan de gevels volledig bedekt met een soort dakpannen van leisteen. De rondrit die we maken met een paardenkar voegt weinig extra informatie toe.
We overnachten op een rustige parkeerplaats aan de rand van het centrum.
(Route: 244, 27, 242, 241)
(Weer: 7)

Donderdag 4 oktober 2012
Het navigatiesysteem hebben we ingesteld op een mooie route en daar worden we ruimschoots op getrakteerd. Ook al is onze ontdekkingstocht bijna ten einde, tenslotte kunnen we onze ogen nog steeds de kost geven. We rijden door een heuvelachtig landschap in herfstkleuren en door kleine plaatsjes. Jammer genoeg legt de regen een dunne sluier over het prachtige gebied.
In een van de plaatsen op onze route slaan we wat voorraad in voor thuis. De camperplaats in Bunde met vijf plekken hebben we helemaal voor ons alleen. Eindelijk is het droog en maken we een wandeling door de winkelstraat. Verder heeft de plaats ons niets bijzonders te bieden.
(Route: 82, 248, 64, 239, 252, 66n, 238, 239)
(Weer: 4)

Vrijdag 5 oktober 2012
Het is een koude nacht geweest. Met moeite verlaten we het warme bed. We zetten koffie, douchen, ontbijten, poetsen en verzamelen de spullen die naar huis terug moeten. Het feest is over. Na de lunch rijden we de laatste paar honderd kilometer naar huis. In Nederland is het droog en de zon laat zich voorzichtig zien. Om half zes zijn we thuis.
(Route: A30, A35, A1)
(Weer: 5)