Op huis aan

Maandag 10 juni 2013
Zelf zijn we nog het meest onder de indruk van het tijdstip - 9:15 uur – waarop we wegrijden. We zijn niet van die vroege vogels. Maar door onze luie dagen in Fano moeten we nu toch wat kilometers verslinden. In Cattolica doen we langdurig inkopen bij Lidl en glippen daarna de tolweg op. Het duurt even maar dan vinden we een vrachtwagen met de juiste snelheid, haken aan en laten ons op een gezapig tempo door de Po-vlakte slepen. In Soragna, zo langzamerhand een vaste stop voor ons, storen we ons aan een Nederlands stel dat drie parkeerplaatsen in beslag neemt, de luifel heeft uitgezet, een tafel met stoelen om aan te eten, een zitje om te relaxen en de aanhanger heeft uitgepakt met motor, fietsen en poetsdoeken. Deze mensen gaan het verpesten voor anderen. Ze horen op een camping thuis.
We maken een wandeling door het dorp en frissen daarmee ons geheugen op. Het robuuste kasteel lijkt een interessant interieur te hebben, zoals we uit de foto’s bij de ingang concluderen. Jammer dat het op maandag gesloten is.
(Route: SS16, A14, SS9, SS67, A14, A1, SP12)
(Weer: 9)

Dinsdag 11 juni 2013
Na de gebruikelijke plichtplegingen vertrekken we ook vandaag op tijd. Tot aan de Zwitserse grens nemen we de tolweg. Op de rondweg van Milaan heerst de gebruikelijke drukte en de namen op de verkeersborden roepen vele herinneringen op. Zien we de Zwitserse bergen vaak door een waas, vandaag zijn ze haarscherp. De Gotthardtunnel is zeventien stinkende kilometers lang een toonbeeld van rust. Het mooie weer laten we aan de andere zijde achter. Hier hangt dikke bewolking, die het zicht op de bergen grotendeels wegneemt. Het wegdek in de Seelisbergtunnel maakt van de camper een waar hobbelpaard. Om 14:30 uur komen we aan in Willisau waar nog twee plaatsen beschikbaar zijn. Sinds 1 mei kost een overnachting nu CHF 5,- , aangezien we geen Zwitserse franken hebben, stoppen we euro’s in de enveloppe.
(Route: A1, A50, A9, A2, 2a)
(Weer: 7)

Woensdag 12 juni 2013
Zo’n vreselijke ochtend waarop de afwas van de avond ervoor nog op het aanrecht staat en in een camper betekent dat je meteen, bij wijze van spreken, je kont niet meer kunt keren. We ruimen eerst de boel op, zetten koffie en treffen voorbereidingen om te douchen. In ons achterhoofd de wetenschap dat we hier ook nog een nacht kunnen blijven staan. Aan het eind van de ochtend besluiten we toch tot een korte rit naar het zuiden van Duitsland. We rijden nog steeds op diesel uit Griekenland, maar moeten nu hoognodig tanken. De benzinepomp bij de grens slaan we over, want die verdenken we van afspraken met de Zwitsers. Daarna komt er echter geen station meer en we spreken onze noodvoorraad aan, aangezien het peil in de tank nu alarmerend laag is. We tanken pas in Waldkirch waar ook de camperplaats is en we zijn tevreden over de prijs. Maar als we even later langs wandelen, is de prijs ineens 5 cent gedaald. Ze straffen hier wel onmiddellijk. De plaats, aan de zuidkant van het Zwarte Woud, is prachtig gelegen tussen heuvels met dichte groene bossen. Het stadspark, grenzend aan de camperplaats, is aantrekkelijk met veel voorzieningen voor kinderen en om die reden ook druk bezocht. Na onze wandeling doen we een welverdiend drankje op het terras aan het meer.
(Route: A2, A5, B294)
(Weer: 8)

Donderdag 13 juni 2013
Onder een strakblauwe hemel vertrekken we voor een voor ons ongekend lange rit van 480 km en rijden onvermijdelijk de dikke regenwolken tegemoet. Met een snelheid van 90 km per uur rijden we door de Duitse wasstraat. Eerst nog even rustig voorweken en dan vol met de hogedrukspuit erop. Het resultaat is verbluffend. De camperplaats in Wulfrath ziet er troosteloos uit in de regen. We staan er alleen, al passeren er regelmatig gehaaste mensen met een onbekende bestemming. We voelen er niks voor om de omgeving te verkennen en te ontdekken waar de mensen vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Alleen al het waterpas stellen van de camper levert Jan een nat pak op. En een druipende regenjas in een kleine ruimte, is genoeg. Door de bomen hebben we geen tv-ontvangst, de DVD’s zijn allemaal bekeken, dus vallen we terug op een oude liefde: de iPad.
(Route: B294, A5, A67, A3, L403)
(Weer: 4)

Vrijdag 14 juni 2013
Helaas pindakaas, onze laatste reisdag. Het is droog, maar fris en bewolkt. Een herkansing voor een korte wandeling door het stadje. In aanvang lijkt het ons weinig te bieden. Maar onverwacht doemt een verrassend aardig oud centrum op. In een winkel, een kruising tussen de Canadese Dollarstore en onze Xenos kopen we van allerlei onzinnige dingen, van elastiekjes tot schuursponsjes. Om 13:45 uur worden we welkom geheten in de Achterhoek. De kooplust slaat verder toe, want bij Obelink in Winterswijk slaan we onderdelen voor de toilet in, vinden precies de goede afstandsbediening, reservelampjes, pannenbeschermers en watertankreiniger. We houden het tot 17:00 uur vol en gaan dan op weg voor de laatste kilometers naar huis.
Tegen zeven uur parkeren we de camper op ons favoriete plekje en staat de kilometerteller op 52.992. Een snelle rekensom leert ons dat we 9.629 km gereden hebben.
(Route: L422, A3, L473, N313, N318, N18, A18, A12, A30, A1)
(Weer: 6)