Slovenië, deel 2

Zondag 25 mei 2014
Lydia, de eigenaresse van camping Koren in Kobarid, is aangenaam verrast ons weer te zien en gevleid dat we terug zijn gekomen. We kondigen de komst van Jeroen alvast aan. Het is een stuk drukker op de camping. Veel Italianen benutten het weekend en het mooie weer om te kayakken in de Soca, overal liggen boten. De plek waar we een paar dagen geleden stonden, is bezet. Aan dezelfde kant, iets verder naar achter, is een mooie plek vrij. We installeren ons, maken de camper toonbaar en leggen spullen klaar om straks makkelijk een derde slaapplaats te kunnen maken.
Ik loop even langs het Nederlandse echtpaar, waarvan de man weer uit het ziekenhuis is. Ze gaan met het vliegtuig terug en de ANWB zorgt ervoor dat auto en caravan thuiskomen, want de man mag voorlopig niet rijden. Wanneer het precies gaat gebeuren, horen ze morgen.
De tijd die over is, benut ik om een verslag te plaatsen, want daar zal de komende dagen weinig van terechtkomen.
Jeroen arriveert om 18:30 uur. Twee uur heeft hij over de pittige route gedaan. We hebben elkaar veel te vertellen.
(Route: 203)
(Weer: 8)

Maandag 26 mei 2014, Arja en Kees 25 jaar getrouwd
Met Jeroen als chauffeur gaan we op tijd op pad om door de Trentavallei naar de spectaculaire Vrsicpas te rijden met zijn bewerkelijke haarspeldbochten. Het is zwaarbewolkt en hier en daar hangen er flarden bewolking laag in het dal. Zo nu en dan valt er een bui, maar telkens als we uitstappen, is het droog en we hebben toch voldoende zicht op de bergtoppen. De Soca stroomt door de vallei en op verschillende punten kan men de kayak te water laten om het gevecht met de wilde rivier aan te gaan. In Trenta kijken we even rond bij het informatiecentrum over het Triglav Nationaal Park en we gluren in de afslag die gaat naar de oorsprong van de rivier. Vooral de Mlinaricakloof met zijn weelderige begroeiing in aanloop naar de pas vinden we prachtig. We rijden de 50 genummerde krappe haarspeldbochten. Oorspronkelijk was dit een herderspad. In de 1e WO hebben 13.000 Russische krijgsgevangenen de weg aangelegd zodat de Oostenrijks/Hongaarse troepen aan het Isonzofront bevoorraad konden worden. Bovenop de pas maken we foto’s van de sneeuw die er nog ligt. In Kranjska Gora laat Jeroen zien waar de skipistes zijn waarop hij gesnowboard heeft en we halen brood bij de supermarkt. De Wurzenpas naar Oostenrijk is afgesloten en noodgedwongen bekorten we onze route. Via de Predelpas in Slovenië rijden we terug. Deze pas is makkelijker te berijden en zou een geschikt alternatief zijn voor onze vervolgroute met de camper. Nogmaals passeren we Fort Kluze. We zijn vroeger terug dan verwacht en na een sanitaire stop besluiten we om via een binnenweg naar Tolmin te gaan en naar Kanal waar vanaf de mooie brug over de Soca kampioenschappen duiken worden gehouden. Op een terras met uitzicht op de brug drinken we iets en rijden daarna over binnenwegen via o.a. Lig en Livek over de bergkam tussen Italië en Slovenië. We zijn onder de indruk van de enorme ravage in de bossen. Hele hellingen met geknakte bomen en bomen zonder takken. We eten in Idrsko waar de ober ons vertelt dat de schade is ontstaan door ijsregen.
(Route: 203, 206, SS54, 203)
(Weer: 5)

Dinsdag 27 mei 2014
De regen houdt ons thuis. Jeroen leest en wij spelen een spelletje op de iPad. Op het programma staat de wandeling naar de Kozjakwaterval. Wij deden deze wandelroute eerder al, maar willen de pracht graag delen met Jeroen. Na de lunch lijkt het op te klaren en we wagen het erop. Het pakt goed uit, we houden het droog en krijgen zelfs de zon te zien. Langs de blauwgroene Soca, dan langs het stroompje dat afkomstig is van de waterval, de rivierbedding vol rotsblokken en de typische brugjes komen we bij de waterval die zich schuilhoudt in een grot. Ook Jeroen is onder de indruk. Bij de gezellige pub van camping Lazar, die we bereiken via de houten hangbrug, brandt het haardvuur en we blazen even uit met een drankje.
Bij terugkomst op de camping stelt Jeroen voor nog een ritje te maken. We verlaten Kobarid aan de andere zijde en rijden door een mooi breed dal. Het is het rustige begin van een tocht over autobrede bochtige bergweggetjes met spectaculaire vergezichten en prachtige natuur in het grensgebied van Slovenië en Italië. Zo’n weggetje waarvan ik klamme handen krijg, maar gelukkig zijn er weinig tegenliggers. Ook hier veel schade in de bossen. We komen aan de westkant van Bovec terug in de bewoonde wereld.
Hierna heeft Jeroen ook nog energie om acht kilometer hard te lopen.
(Weer: 5)