Een korte stop in Oostenrijk

Woensdag 28 mei 2014
Klokslag zeven uur rijdt Jeroen weg voor de rit van twee uur naar het vliegveld van Ljubljana. Met spijt zie ik hem gaan; wat waren het gezellige dagen! Zijn reis verloopt voorspoedig, hij is ruim op tijd voor zijn vlucht en in Engeland rest hem voldoende tijd om zich om te kleden en tijdig in Gatwick te zijn voor een vlucht naar Faro.
Wij bereiden ons intussen voor op vertrek. De logeerspullen ruimen we op. Tafel en stoelen hebben buiten vooral nat staan worden, we drogen ze binnen af en ruimen ze op. Het regent nog steeds. Om half tien rijden we het terrein af. Water tanken en lozen doen we op de camperplek in Bovec waar het aanrijden veel makkelijker is. De Predelpas is prima te rijden met de camper. Er is meer verkeer op de weg dan een paar dagen geleden maar het leidt niet tot precaire situaties. Een wegomleiding vanwege werk aan de B99 in Oostenrijk dirigeert ons naar een weggetje met de afmetingen van het spannende tochtje gisteren. Blijkbaar wordt het verkeer in tegengestelde richting over een andere weg geleid, want gelukkig komen we amper verkeer tegen. Eenmaal terug op de B99 hebben we een woest stromend riviertje naast ons, bermen vol bloemen en de tolweg hoog boven ons. En brede donkere houten huizen met de voor Oostenrijk typische balkons en kerkjes met uivormige torens.
We bestijgen de Katschberg en donderen langs een helling van 18 en 15 procent weer naar beneden. In Altenmarkt im Pongau overnachten we op het erf van een boerderij. Een oudere dame, moeilijk ter been, ontvangt ons. Voorlopig zijn we haar enige gasten. We kijken rond op het erf. Alle voorzieningen zijn aanwezig en er blijkt zelfs snel internet te zijn. Het weer is miserabel, we gaan verder de deur niet meer uit.
(Route: 203, SS54, SS13, B83, B86, B100, B99, B163)
(Weer: 3)

Donderdag 29 mei 2014
Jan rekent voor nog een nacht af, koopt Jansensspek, scharreleieren en twee flessen witte wijn bij de boer. In regenkleding, gewapend met een extra paraplu stevenen we op het dorp af. We bekijken de kerk met een geheel ander interieur dan we de laatste tijd hebben gezien en lopen langs de goed verzorgde graven op de begraafplaats. We volgen de beek die we tegenkomen, wandelen door de hoofdstraat en stuiten op een aardig uitziende gasthof met aan de gevel een aantrekkelijk menu voor de kleine honger. Het ziet er verlaten uit en we vragen ons af of ze wel geopend zijn. Tot onze verrassing zit de gezellige, behaaglijke ruimte helemaal vol met mensen. Om twee uur sluit de keuken, dus we zijn nog net op tijd. Ik bestel een tosti met garnituur en Jan krijgt een houten plank met fricandeau en spek voorgeschoteld. De twee spannende potjes op de plank bevatten geraspte mierikswortel en mosterd. Precies waar Jan van houdt.
Op de terugweg naar het erf en onze camper wippen we binnen bij een gasthof dat er een stuk soberder uitziet, maar ook daar smaakt de witte wijn uitstekend.
(Weer: 5)