Noordwest Peloponnesos

Donderdag 7 april 2011
Om 11:00u vertrekken we richting Kalavryta (N38°01'56"-O22°06'31") de bergen in. Een spectaculaire rit. Hoe ik nou aan het beeld kom dat de Peloponnesos vlak is? Het lijkt hier Zwitserland wel met bergen boven de 2000m en veel sneeuw erop! Het is een afwisselend landschap.
Olijfbomen, brem, wijnranken, cipressen, kale rotsen met plukjes groen, groene heuvels en de bergen met sneeuw. De camper laten we achter bij een hotel langs de weg om het klooster van Mega Spilaio te bezoeken. Waarschijnlijk het oudste klooster van Griekenland maar in 1943 voor een groot deel verwoest door de Duitsers. Met hulp van de EU is de weg ernaartoe verbeterd. Het klooster is mooi gelegen tegen een rotswand. Door de restauratie na de verwoesting stelt het gebouw ons wat teleur. Via een pad lopen we naar de top van de heuvel waar we een ge-weldig uitzicht hebben op de omgeving. We bezoeken de kleine kapel in het klooster. Een monnik doet voor ons het licht aan zodat we iets kunnen onderscheiden in de donkere ruimte; iconen, zilverwerk, goudbrocaat en een zwarte Madonna uit was. Naast de kapel bevindt zich een kleine ruimte met zilveren en gouden kistjes. In sommige ontwaren we beenderen. We vervolgen onze weg naar Kalavryta en rijden daarna richting Patras. Op het schiereiland voor Patras gaan we richting Araxos. We proberen verschillende wegen naar het strand op zoek naar een plek voor de nacht en die vinden we in Cape Araxos (N38°11'11"-O21°23'07"). Er staat al een Franse camper.
We hebben problemen met het verzenden van sms'jes. De ontvangstbevestiging blijft uit en we vragen ons af of ze wel ontvangen worden.

Vrijdag 8 april 2011
Een strakblauwe lucht als we opstaan en ook de wind is gaan liggen; de windmolen van de Fransman draait tenminste niet langer. We willen de weg naar het eind van het schiereiland uitrijden, maar we worden tegengehouden door een slagboom. Kalogria aan de westkant van het schiereiland wordt nu onze bestemming. De plaats ligt aan de rand van het grootste moerasgebied van Europa. Een mooi gebied met parasoldennen en vele vogels. We rijden de plaats in en ook daar aan het strand staan campers. We ontmoeten de Nederlanders weer die in Soragna naast ons stonden. We schrijven een paar coördinaten over uit hun boek met camperplaatsen in de omgeving. Via de E55 rijden we naar Loutra Kyllinis. Op deze weg zou je de gedachte kunnen krijgen dat de Peloponnesos helemaal vlak is. Het is een weinig inspirerende omgeving.
Loutra Kyllinis is een voormalige badplaats maar volgens de reisgids De Trotter met nog steeds mooie goudgele stranden en duinen waar kampeerauto's mogen staan. Het begin van dit schiereiland is weinig aantrekkelijk maar wat dieper landinwaarts is het heuvelachtig met veel olijfbomen, parasoldennen en mimosa. De plaats aan het strand is zeker mooi, maar wel erg afgelegen en verlaten. We besluiten iets verder bij Kyllini te kijken (N37°53'20,9"-O21°06'40,6"). Daar vinden we de mooiste plek tot nu toe. Aan een prachtig zandstrand met duinen, begroeiing en bloeiende mimosa parkeren we. De Nederlanders staan er ook.
Nog steeds problemen met het versturen van sms'jes. Nadat we het (nieuwe) toestel teruggezet hebben naar de fabrieksinstellingen lijkt het nu te werken.

Zaterdag 9 april 2011
Weer zo'n prachtige dag, wel veel wind. Na de lunch lopen we langs het strand en over de weg weer terug. Zonder de wind van zee is het hier bloedheet. We ontmoeten boer Christos en raken met hem aan de praat. Hij verkoopt biologische producten zoals groente, fruit, olijfolie en rosé o.a. aan camperaars. We mogen bij hem ook water innemen. Morgen aan het eind van de middag komt hij met zijn handel naar onze plek.
Over en weer wisselen we informatie uit met Jos en Marlies. Ik schrijf bladzijden vol camperplaatsen over uit hun gids uit de WO-MO reeks uitgaande van de route die we ongeveer willen nemen. We hadden erop gerekend deze reis vooral op campings te staan; zoveel camperplaatsen hadden we nooit verwacht. Het geeft een ongelooflijk gevoel van vrijheid dat je op zoveel mooie plekken mag gaan staan. Ongetwijfeld is het vroege tijdstip in het jaar van gunstige invloed. Ze worden nu nog niet overspoeld door hordes campers.
Zoals het er nu uit ziet, gaan we ons beperken tot de Peloponnessos en bewaren centraal en noord Griekenland voor een ander jaar.
De rest van de middag brengen we lezend door in de zon.

Zondag 10 april 2011
Veel plezier hebben we van ons zonnepaneel. We hebben niet echt meer energie te besteden, maar dat wat 's avonds verbruikt wordt, wordt overdag weer opgeladen. Voorheen moesten we met de camper gaan rijden om dat zelfde resultaat te bereiken. Nu kunnen we het ons veroorloven hier een derde nacht te blijven staan.
Jan begraaft zich in een deel uit de reeks boeken van Elizabeth George, die we bij ons hebben. Een van Jan's favoriete KRO-detective series, Lynley, blijkt gebaseerd te zijn op deze boeken. Ik worstel me door de laatste Libelles waarover Marlies zich nu na mij enthousiast ontfermt.
Christos houdt zich aan zijn woord: klokslag half zes parkeert hij zijn pickup naast onze camper. We kopen een liter olijfolie, een fles rosé, courgettes, sinaasappels en citroenen. Morgen krijgen we nog tuinbonen en vullen onze watertank bij hem.
Een felle wind steekt op en jaagt ons naar binnen. Hij houdt de rest van de avond aan.

Maandag 11 april 2011
Om half elf staan we, samen met Jos en Marlies, bij de waterplaats van Christos, die in geen velden of wegen te bekennen is. We wachten een half uur en dan besluit Jan zelf maar water te tanken, jammer van de tuinbonen. Daarna nemen we afscheid van de Nederlanders, die we op drie verschillende plekken getroffen hebben. Wij gaan de komende dagen naar Ionian Beach camping in Vartholomio (N37°50'05"-O21°08'03"), tien kilometer verderop, waar we een paar van onze camping cheques willen slijten. De camping heeft mooie voorzieningen waar we gretig gebruik van maken. Het lukt niet meer om via de iPad foto's op waarbenjij.nu te plaatsen. Omschakelen naar de laptop kan nu niet want je kunt maar met één apparaat inloggen en het systeem onthoudt met welk je dat gedaan hebt. Saai hoor, verslagen zonder foto's. De drie uur gratis internet vliegt om.

Dinsdag 12 april 2011
We verplaatsen de camper omdat we een paar mierenhopen voor de deur hebben. Met het mooie weer worden de beestjes superactief. De Miele-wasmachine op het terrein levert tweemaal een schone was af, die binnen een uur kurkdroog is. Jan maakt de opbergruimte onder het bed schoon en wast de voorruit. Hij ontdekt dat voor de tweede keer onze antenne van de auto verdwenen is. Als we terugkijken op de foto's kunnen we niet anders dan concluderen dat hij er op de boot is afgehaald.
We skypen nog even met buurman Jos, moeder Anna en Jeroen. En net als Jan en Alie online verschijnen, is ons dagelijks tegoed op.