Northumberland

Woensdag 25 augustus 2010
Met een vertraging van vijf kwartier vanwege de wind komen we om 10:15 uur (Engelse tijd) aan in Newcastle. We hebben goed geslapen. Het was wonderbaarlijk stil op de boot en de deining wiegde ons in slaap. Gister gingen we als een van de laatste aan boord, vandaag verlaten we de boot als tweede.
We krijgen de gelegenheid om achterelkaar de een na de andere rotonde te oefenen in het linksrijdende verkeer. Al snel laten we de stad achter ons. Via de A69 rijden we richting Hexham. Onze eerste zorg is om Engelse ponden te bemachtigen. Dat lukt in een plaatsje dat we passeren. Op een parkeerplaats langs de weg gaan we ontbijten, want door de vertraging zijn we daar nog niet aan toe gekomen. Als we even onder het bed iets moeten pakken, valt de hele lattenbodem uit elkaar. De hoekverbindingen hebben losgelaten en Jan herstelt de schade provisorisch.
Verder op weg naar het doel van vandaag: Hadrian’s Wall. 122 jaar na Christus zijn de Romeinen begonnen met het bouwen van deze muur, van Newcastle tot aan de westkust. De muur vormde de noordwestelijke grens van het Romeinse Rijk. Wij willen het deel van de muur bezoeken dat eigendom is van National Trust (NT) zodat we daar meteen lid kunnen worden. Rond 12:00 uur komen we er aan. De parkeerplaats is vol en we vinden alleen een te korte plek. We laten de camper achter om tenminste het lidmaatschap te kunnen regelen. Met 79,50 pond een beetje duurder dan verwacht. Het lidmaatschap geldt overigens ook voor Schotland.
We besluiten vandaag dan maar eerst Allen Banks te bezoeken. Daar zijn parkeerplaatsen genoeg. Het is mooi wandelen langs de oevers van dit riviertje. De routes zijn uitgezet door NT. We krijgen toestemming om te overnachten op de parkeerplaats.

Donderdag 26 augustus 2010
Als we om 10:15 uur aankomen op de parkeerplaats van Housesteads Fort en Hadrian’s Wall is het grootste gedeelte van de parkeerplaats nog vrij zodat we de camper goed kwijt kunnen. Het pad naar Housesteads Fort en het museum is steil. Om ons heen een heuvellandschap met groene weiden, die op een golfbaan lijken, omzoomd door gestapelde muurtjes. We bekijken het museum dat informatie geeft over de bouw van de muur en de forten. Housesteads Fort is het best bewaard gebleven, de fundamenten van o.a. de barakken, het ziekenhuis en de woning van de bevelhebber liggen er nog. Het meest in tact is een kamer met vloerverwarming in het huis van de bevelhebber. Een stuk lopen we op de muur en naast de muur en gaan dan terug naar de parkeerplaats waar we lunchen.
Via de B6318, de A6079 en de A68 rijden we richting Bellingham waar we overnachten op een camperplaats bij mevrouw Robson. We zijn de enige gasten. Het is er heel stil en we genieten een paar uur met een boekje in de zon.

Vrijdag 27 augustus 2010
Om 10:30 uur rijden we naar Kielder Water, het grootste kunstmatige meer van Europa in een schitterende omgeving. Er loopt een pad van 44 km. lengte om het hele meer, waar we slechts een klein traject van afleggen. Wat een prachtige heuvelachtige omgeving met hoge dennen, paarse bloemen, heide in bloei en varens. De bui valt als we weer terug zijn in de camper voor de lunch. Tot op heden treffen we het aardig met het weer: het heeft ons nog niet beperkt in wat we willen.
De camping waarop we ons oog hebben laten vallen, is volgeboekt. We rijden door naar de camping Kielder in het gelijknamige Kielder, die nog een plaatsje voor ons heeft. Dat blijkt een zacht plekje te zijn, waar we meteen in vast komen te zitten. Een Engelsman met een fourwheel drive is zo vriendelijk ons er uit te trekken. Voor de nacht blijven we op het verharde pad staan. Uitgebreid maken we gebruik van de voorzieningen. Jammer dat er geen internet is en ook onze telefoon heeft geen ontvangst. Jan loopt naar het dorp waar hij enige ontvangst heeft, zodat hij Anna kan informeren over onze verblijfplaats.


Zaterdag 28 augustus 2010
Bij het informatiecentrum van het National Park hebben we een folder meegenomen waarin vier aantrekkelijke wandelingen beschreven staan. Vandaag staat de Otterburn Village Trail op het programma. Om 10:30 uur komen we aan op de parkeerplaats die tevens het startpunt van de wandeling is. Na de koffie gaan we op pad. Het traject voert ons langs de beek de Otter Burn aan de rand van het dorp en door glooiende weilanden vol schapen en paarden. We komen langs een boerderij met paarden waar de trotse eigenaresse ons haar paarden laat zien. Na anderhalf uur komen we terug bij de camper. Na de lunch rijden we richting Rothbury waar we ons installeren op een camperplaats bij Westfield House Farm op een enorm veld dat we met vier andere camper/caravans delen. Het geld voor de overnachting stoppen we in de brievenbus, zoals gevraagd.

Zondag 29 augustus 2010
Het waait hard. De camper staat te wiebelen op zijn banden.
Om 11:00 uur komen we aan bij Cragside. Een landgoed dat we op aanwijzing van de NT-gids gevonden hebben. Lord Armstrong, die het huis heeft laten bouwen, was advocaat maar ook uitvinder. Het huis dat in 1863 gebouwd werd en sindsdien een paar maal uitgebreid, is dan ook voorzien van allerlei moderne snufjes. Lord Armstrong legde dammen aan in de beken op zijn terrein waardoor er verschillende meren ontstonden die hij gebruikte als waterreservoir maar ook voor het opwekken van energie, die hij dan aanwendde voor elektrisch licht, een lift en een draaiend spit, telefoon en stromend water. Ook de tuinen rondom het huis zijn indrukwekkend.
We dwalen er een paar uur rond, doen een boodschapje in het nabij gelegen Rothbury en rijden richting Alnwick op zoek naar East House, een boerderij die camperplaatsen heeft. Op het enorme veld is het limiet van 5 clubleden van The Caravan Club al bereikt, maar met alle plezier geeft men ons een verharde plaats op het erf van de boerderij. Daar zijn we blij mee, want we voelden ons al weer een beetje wegzakken in de grasmat.

Maandag 30 augustus 2010
Niemand om te groeten als we bij de boerderij wegrijden en de rivier de Coquet stroomopwaarts volgen. We passeren Rothbury weer en rijden door tot aan Barrow Burn. We bevinden ons in Upper Coquetdale in de dunbevolkte Cheviot Hills. Een heuvellandschap met groene weiden en heidevelden, veel schapen, koeien (en soms een onbekend soort; lama’s?), een enkele boerderij en één tearoom, waar we lunchen. Aangezien de tearoom aan het begin en eind van een wandelroute ligt, zijn er meer gasten. De gure wind is gaan liggen en in het zonnetje is het heerlijk. De zelfde weg volgen we terug tot aan de A697. We rijden via deze weg naar het noorden en komen om 15:30 uur aan bij de boerderij Chillingham Barns. Jan belt met de eigenaar en hoort dat we als vijfde gast welkom zijn. Het gras voelt drassig aan en we durven niet te ver het terrein op te rijden.

Dinsdag 31 augustus 2010
Terecht hebben we gisteren met wantrouwen de grasmat bekeken. Hoewel we met zorg een droog stuk hebben uitgezocht en slechts een paar meter van het verharde pad verwijderd zijn, slippen de wielen en komen we niet van de plaats. Met onze voordeurmat en oprijblokken proberen we van alles, maar we komen geen centimeter vooruit. Een Engelsman met een fourwheeldrive geeft het benodigde rukje en opgelucht staan we op het pad om onze weg te vervolgen naar Kirknewton waar een wandelroute is uitgezet door de Cheviot Hills. Het is maar een paar kilometer rijden. In het dorp kunnen we de parkeerplaats niet vinden. Als we keren op de oprit van een boerderij lopen we een buts op in het hoekprofiel van de camper doordat we net een tractor met oplegger raken. We doen geen moeite meer de parkeerplaats te vinden en rijden door naar Holy Island, gelegen vóór de kust met daarop Lindisfarne Castle. Het eilandje is alleen tijdens eb bereikbaar en borden adviseren het getijdenschema in de gaten te houden. We hebben tot 18:00 uur de tijd om veilig terug te keren naar het vaste land. We parkeren de camper en lopen het laatste stuk door het dorp naar het kasteel. Het is schitterend weer, zon, windstil en ca. 20 graden. Het kasteel is niet groot, intiem en gezellig en werd tot 1968 bewoond. Aanvankelijk werd het in 1570 gebouwd om de noordelijkste haven vóór de Schotse grens te beschermen. Tegen 14:00 uur zijn we terug bij de camper waar we een broodje eten en dan op zoek gaan naar boerderij Eccles Bankhead, even voorbij Coldstream in Schotland voor onze volgende overnachtingplaats. We installeren ons in de zon en zitten een paar uurtjes buiten. Het grasveld is hier kortgeschoren en keihard, dus we hebben goede hoop hier morgenochtend zonder problemen weg te komen.