Op weg naar huis

Zaterdag 15 oktober 2011
Het is herfst in Griekenland. De lucht is egaal grijs, het regent en de branding maakt een hels kabaal. Vandaag beginnen we aan de terugtocht. De rondweg om Thessaloniki laat nogmaals zien wat een enorme stad het is. Via Liti en Kilkis rijden we naar de grensovergang bij Doirani. De route gaat door een vlak landschap met wat landbouw. Onderweg zien we veel leegstand van fabriekspanden, maar ook van woonhuizen. In Kilkis verversen we nogmaals het water uit de tank. Nog steeds als we water tappen, ruiken we een vleug diesel. Het grensdorp Doirani, bij een gelijknamig meer, heeft een rondlopende eenrichtingsweg en maakt een troosteloze indruk. Alleen in de taverne, tegenover onze parkeerplaats voor de nacht (N41°10’05”-O22°47’44”), brandt licht en zien we mensen. De waterlijn van het meer is kennelijk steeds verder aan het terugkrabbelen. Op onze wandeling door het dorp zien we een oude pier in het grasland met roestige, ijzeren ringen waaraan boten kunnen aanleggen. Ook het terras en de steiger van een leegstaand restaurant liggen niet langer aan het water maar staan verloren midden in het veld. Een meer dat zich distantieert van een dorp.
We liggen er op tijd in en het is de lage temperatuur die daaraan bijdraagt.
(Route: A2, E65)

Zondag 16 oktober 2011
Het is winderig, maar de zon laat zich zien, het is halfbewolkt en het ziet er een stuk vriendelijker uit dan gisteren. We gaan een uur terug in tijd en daardoor staan we al om half negen aan de grensovergang. Aan het loket hangt een briefje dat we ons binnen moeten melden voor de paspoortcontrole en dat snappen we: het is gruwelijk koud. De douanebeambte knikt goedkeurend als we zijn vraag beantwoorden waar we allemaal geweest zijn en geeft de paspoorten ongezien terug. Zijn Macedonische collega doet er langer over. Hij tikt gegevens in en tuurt langdurig op zijn scherm, maar geeft dan toch onze papieren terug. Het meer ziet er aan de kant van Macedonië mooier uit, al kan dat door de weersomstandigheden komen. In elk geval ziet het stadje er bewoond uit. In deze streek zien we bergen, wijnbouw, eindeloze velden met kolen en karren met ezels ervoor. Op de hoge bergen op de grens met Bulgarije ligt sneeuw. Een verrassend mooie asfaltweg brengt ons tot aan de M1, de hoofdweg naar Skopje. Bij Demir Kapija wacht ons een aardige verrassing. Tussen twee tunnels is een parkeerplaats waar we een mooi zicht hebben op de nauwe kloof en de imposante bergen er omheen. Klimmers zijn hier ook welkom. Na deze koffiestop komen we in een geelgroen kaal heuvellandschap met hier en daar een bos. De snelweg is helemaal leeg en waarschijnlijk valt ons daarom de chauffeur zo op, die zich langs de kant van de weg naast zijn vrachtwagen ongegeneerd ontlast, de papierrol in de hand. We tanken weer in Kumanova en constateren dat de diesel 1,5 cent duurder is geworden. De grensovergangen zorgen voor weinig oponthoud. Om 13:00u zijn we bij motel Predejane waar we ook op de heenweg overnacht hebben. Het motel geeft kampeerauto’s de gelegenheid te parkeren, stroom af te nemen en gebruik te maken van douche en toilet. Deze keer is het er rustig (N42°50’01”-O22°07’58”). Tot onze verrassing ontdekken we dat het motel een uitstekende internetverbinding heeft, waarvan we bij de receptie gebruik mogen maken.
Het kwik is vandaag niet boven de 10° gestegen en we hebben moeite om het met ons kleine elektrische kacheltje warm te stoken. De gastank willen we sparen voor als we wild kamperen, dus de gaskachel is geen optie.

Maandag 17 oktober 2011
We gaan het proberen. In één dag van Predejane in Servië naar Ljubljana in Slovenië. We willen de stad graag bezoeken en vanaf donderdag wordt er slecht weer verwacht. Met 830 km. voor de boeg rijden we om 8:15u weg bij het motel. Het is -4° en het gras is bevroren, maar de zon schijnt in een strakblauwe lucht. Na tien minuten gaat de weg over in vrijwel lege tolweg en is het eigenlijk tot Ljubljana een rechte weg door een saai landschap en slechts onderbroken door tolpoorten en grensovergangen, die geen van allen leiden tot noemenswaardig tijdverlies. Het is een verademing om Slovenië binnen te rijden, niet alleen omdat we er bijna zijn, maar ook omdat we eindelijk door een mooi landschap omgeven worden. Om 18:00u zijn we bij camping Ljubljana Resort, 5 km. ten noorden van de stad (46°05’51”-O14°31’08”).
(Route E75, E70)