In de lucht

Vrijdag, 2 maart 2012
Om half vijf staan we op. Met behulp van een potje koffie worden we wakker, douchen, pakken de laatste spulletjes in en maken het huis aan kant. De weegschaal vertelt ons dat onze bagage netjes binnen het vereiste gewicht is gebleven. Om 5:40u roepen we de lift en een paar minuten later staan we, in gezelschap van enkele anderen, te wachten op de eerste bus. Treinkaartjes hebben we online al geregeld en zo staan we op een nog verlaten perron te wachten op de sneltrein naar Schiphol. Bij check-in balie nummer 8 proberen we bij een apparaat in te checken. Bij mij lukt dat wel, bij Jan niet. Dan toch maar in de rij, die langzaam vordert. Eerder heeft Jan via de reisagent geprobeerd vrijstelling te krijgen voor het gewicht van zijn apneucompressor die we voor de zekerheid mee de cabine in willen nemen. Dat blijkt nu de reden dat we niet bij het apparaat konden inchecken. Lufthansa denkt dat we met zuurstofflessen aan boord komen. Het misverstand is snel de wereld uit en we krijgen alle boardingpassen, ook die voor de overstap in Munchen. De bagagecontrole is de volgende drempel. Natuurlijk wordt ons koffertje er weer uitgepikt aangezien we altijd ongewone spullen bij ons hebben. De apneucompressor wordt nauwkeurig bestudeerd. We hebben moeite om snel de koffer zo in te pakken, dat hij ook weer dicht kan. Eindelijk op weg naar gate B23, een flinke tippel. Bij de incheckbalie werd gezegd dat de vlucht vertraging heeft, maar het valt reuze mee. Twintig minuten later dan gepland beginnen we aan een eindeloze taxirit in een vrijwel leeg toestel. We worden verwend met een tweede ontbijt: dunne yoghurt met cruesli. Na een uur en tien minuten zakken we door het wolkendek heen en landen op de grijze en grauwe luchthaven van Munchen. Het Air Canada toestel zien we al staan. Een bus brengt ons naar de terminal. Nu op zoek naar gate H24. Ook hier zijn belastingvrije winkels, waar we een flesje whisky in slaan. Als Jan bij een andere winkel op zoek is naar een fles wijn, hoor ik mijn naam een paar keer omroepen. Vlucht en gate kloppen. Jan kan ik maar niet ontdekken en ongerust drentel ik voor de winkel heen en weer. Mijn gegevens blijken in de computer niet doorgekomen te zijn en worden opnieuw ingevoerd. Het boarden start ruim tevoren. De telefoon heeft geen ontvangst en we staan te prutsen om Jeroen toch het beloofde sms'je te sturen. Eenmaal aan boord krijgen we hem nog even aan de lijn. Ook zijn vlucht vanuit London Heathrow lijkt op tijd te gaan vertrekken. Tot over 9 uur in Toronto! Het wachten op een koffer die bij een verkeerd toestel was afgeleverd, zorgt bij ons uiteindelijk voor een vertraging van 20 minuten. Maar als het onze bagage is, heb ik het er wel voor over. In de Boeiing 767 hebben we een raamplaats gekregen en een plaats aan het gangpad, precies zoals we het prettig vinden. In de rugleuning van de stoel voor ons zit een scherm. We kunnen kiezen uit films, t.v.-programma's, muziek en vluchtgegevens. We kijken o.a. de leuke tekenfilm Ice Age. We worden verwend met een warme maaltijd (Jan kiest kip, ik ga voor de iets te gare pasta), drankjes, snacks, een kussen en een dekentje. Een dik wolkendek belemmert het uitzicht, maar de Atlantische oceaan laat zich later goed zien en in het oosten van Canada ligt veel sneeuw. Om 15:10u (21:10u in NL) landen we op Pearson in Toronto. In de aankomsthal komen we terecht in een enorme mensenmassa. Met linten zijn rijen gecreeerd, die orde in de chaos moeten scheppen. In meer dan een uur lopen we 13 maal de hal heen en weer om uiteindelijk terecht te komen in de rij voor een balie waar een spervuur van vragen op ons wordt afgevuurd. We mogen het land in. Onze koffer is meegekomen en we lopen een eind naar de autoverhuurbalie die buiten de terminal ligt. In Nederland hebben we het basistarief voor de auto al betaald. Door verzekeringen en belastingen verdubbelt het bedrag nog eens. Het toestel van Jeroen blijkt door een technisch defect onverwacht een vertraging opgelopen te hebben van 2 uur. Om 17:30u hebben we elkaar gevonden, laden de bagage in en rijden naar Cambridge. Het regent. In het hotel heeft men wel op ons gerekend maar een verkeerde kamer gereserveerd. De vriendelijke jongedame aan de balie doet veel moeite de fout te herstellen. We halen nog wat drinken bij de supermarkt, pikken wat taco's op bij Tacobell en rollen om 21:30u (3:30u) doodmoe ons bed in.