Dalsland

Dinsdag 14 augustus 2012
Een heel meer voor ons alleen, omlijst door het geluid van ruisende bomen. De meeste plaatsen om te baden in Zweden zijn uitgerust met toiletten en vuilnisbakken, zo ook hier. Er ligt geen papiertje op de grond. Kamperen mag je hier niet, maar tegen parkeren en overnachten maakt niemand bezwaar.
Om half elf rijden we richting Noorse grens om de Elgafossen (Algafallet) te bezoeken. De waterval ligt op de Noors/Zweedse grens. Op de grond ligt een paspoort. Vast van de Brit die met zijn motor voor ons geparkeerd staat. Ik trek een sprintje terug naar de parkeerplaats, net op tijd om hem zijn paspoort te overhandigen. Hij kijkt verbaasd en dan heel blij. Jan heeft intussen de waterval van alle kanten gefotografeerd en we vervolgen onze weg naar Ed (niet onze neef hoor). Via een onverharde weg aan de oostkant van het Bullaresjonmeer waaraan we overnachtten, keren we terug op de 164. We rijden een klein stuk richting Halden en vinden aan de rechterkant alweer een prachtig meertje, Skottesjon, met een picknickplaats waar we lunchen. De wind is fris, dus met trui.
In ons reisboek staat net voor Ed een “Elchpark” aangekondigd. Omdat we eindelijk wel eens willen weten wat dit woord betekent, parkeren we er. In het houten huis wordt een bonte verzameling eland souvenirs aangeboden. Van hieruit kun je een pad lopen vanwaar je een kleine kans hebt elanden te zien. We nemen genoegen met de verklaring van de term en gaan naar het centrum van Ed. Het stadje ligt aan een rond meer, heeft ook weer een plaats om te baden, een paar winkels, restaurantjes en een bibliotheek. Volgens de boekhandelaar, waar we volgens de traditie deze keer op zoek zijn naar de Zweedse vertaling van Le Petit Prince, biedt de bibliotheek internet, maar helaas is het gebouw op dit moment gesloten. Morgenochtend maar eens op onderzoek gaan. De rest van de middag brengen we door aan een picknicktafel aan het meer. Niet dat we tijd hebben om te lanterfanten: het is de hoogste tijd om aan het verslag te werken.
(Route: 164, 166,)
(Weer: 8)

Woensdag 15 augustus 2012
De beste dieselprijs tot nu toe treffen we in Ed en we maken er gretig gebruik van. Evengoed is de literprijs 1,76 euro. De deur van de bibliotheek staat uitnodigend open en we mogen er gebruik maken van wi-fi. Tot 12:45 uur zijn we bezig met het plaatsen van het verslag, de foto’s, bankzaken en wat nazoekdingen. We koersen richting Backefors. Aan een zijweg beklimmen we het steile pad naar de Furukullen met een uitzichtpunt over het natuurpark Tingvallamossen. Jan ontdekt bosbessen en loopt al etend omhoog. De wandeling is inspannend maar de moeite waard.
Op weg naar onze volgende wandeling passeren we het kerkje van Dalskog met een losstaande klokkentoren met een leien dak. Vol goede moed beginnen we in Forsebol aan het Karel XII pad, al weten we dat we, gezien de tijd, het pad niet kunnen uitlopen. Na een paar honderd meter is het verloop van het pad onduidelijk en omdat we toch weinig tijd hebben, breken we de wandeling af en gaan naar Mellerud waar Monica ons rond 17:00 uur verwacht. Mellerud en de weg naar de camping vinden we probleemloos. Maar de navigatie stuurt ons steeds een andere kant op en we zijn al een half uur aan het dwalen als we besluiten Monica te bellen. Ze geeft ons aanwijzingen. Opnieuw rijden we de weg in naar de camping, heuvel op, heuvel af en we zien Monica lopen op de oprit. Twee keer zijn we langs het huis gereden zonder het te herkennen. Tot mijn verdediging kan ik aanvoeren dat het 28 jaar geleden is dat ik hier was en bovendien zijn er, tot ongenoegen van Monica, door de gemeente bomen gerooid voor het huis, waardoor het er anders uitziet. Maar heel eerlijk gezegd, klopte ook de kleur van het huis niet met mijn herinnering.
Het weerzien is hartelijk, we maken kennis met Lennart en we nestelen ons op de veranda in de zon met een glas wijn. Een berg cantharellen, de oogst van Lennart, ligt schoongemaakt op tafel. Een vergiet vol vossenbessen, geplukt door Monica staat ernaast. Mooi hoe in Zweden de vruchten die de natuur biedt, gewaardeerd en benut worden. Lennart maakt toast met overheerlijke zalm en een omelet met cantharellen. Dankzij Jan blijft er geen kruimel over en wordt zelfs de bodem uit de pan geschraapt. Yoghurt met vossenbessen en taart met perzik en frambozen maken de maaltijd helemaal af.
Het is een genoeglijk avond en om half twaalf zoeken we niet alleen ons bed op, maar we nemen ook afscheid, want Monica moet morgen werken, Lennart heeft andere dingen te doen en wij trekken verder. Een pot heerlijke eigengemaakte vossenbessenjam krijgen we mee voor onderweg.
(Route: 166)
(Weer: 9 en daar hebben we geluk mee want er is de laatste tijd veel regen gevallen volgens Monica)


Donderdag 16 augustus 2012
We hebben van Monica de sleutel van het huis gekregen. We kunnen heerlijk douchen, stelen nog een stuk van de taart, tanken water en bestuderen de constructie van de schuur die door Lennart is gebouwd. Interessant om te zien hoe een traditionele Zweedse schuur in elkaar steekt.
Het is een korte rit naar het centrum van Mellerud waar we foto’s maken voor moeder Anna, die graag wil zien hoe het er tegenwoordig uitziet. We halen brood bij Ica en zoeken, zonder succes, nogmaals naar Den Lillen Prinsen. In Asensbruk lunchen we aan een lieflijke meer, waarin een klein eilandje ligt, te bereiken via een houten brug.
Het Dalslandkanaal loopt van Bengtfors naar Kopmannebro, bevat 19 sluizen en overbrugt een verval van 45 meter. In Haverud moest een negen meter hoge waterval overgestoken worden en dat is in 1860 opgelost door de bouw van vier sluizen, een 32 meter lang stalen aquaduct en nog een sluis. We hebben het geluk dat er net een boot voor de eerste sluis ligt en kunnen de boot langs de kant begeleiden tot aan het niveau van het meer. Bovendien steken in Haverud een spoorbrug en een brug voor auto’s de kloof over.
Iets verderop ligt langs de weg het Hogsbyn natuurreservaat met nog meer rotstekeningen. Het reservaat is mooi gelegen aan een meer. De tekeningen van de voeten maken op mij de meeste indruk.
Een plaats om te overnachten vinden we aan het meer Edslan, nabij het gehucht Strand. Stikdonker en afgelegen, maar gelukkig in het gezelschap van twee Duitse campers.
(Route: E45)
(Weer: 9)