Varmland

Vrijdag 17 augustus 2012
De muggen rukken op. Tot op heden hebben we weinig last gehad, maar nu zitten mijn benen toch vol met bulten. Het heeft een beetje geregend vannacht, maar langzaam wint de zon zijn terrein terug. Halverwege de ochtend rijden we naar Saffle en treffen er ons 1e Zweedse filiaal van Lidl met eindelijk herkenbare prijzen. De Mac Donalds in de nabijheid maakt onze klusdag compleet: het volgende verslag gaat het net op. Terwijl ik ploeter, bezwijkt Jan voor de verleiding en werkt een hamburger naar binnen. De vrienden van waarbenjij.nu hebben bij de ingebruikname van de vernieuwde site mijn fotoruimte kwijt gemaakt. Inmiddels zijn ze zo vriendelijk geweest dit royaal te herstellen, maar sturen me er ook een rekening voor van 50 euro. Zucht. Maar weer mailen.
We verplaatsen de camper tot bij het centrum. Het Toeristenbureau, blij met de klandizie laat in het seizoen, overlaat ons met folders en suggesties. We wandelen langs het kanaal en over de sluis weer terug, aanschouwen de mooie watertoren aan de overzijde maar kunnen verder niets boeiends ontdekken, sorry Stina.
Tegen sluitingstijd arriveren we bij het Vikingcentrum in Nysater dat we willen bezoeken. We doen moeite een overnachtingplaats te vinden in de omgeving, maar de plaatsen opgegeven in het boek, bestaan niet meer. Het bezoek aan de nagebouwde Vikingboot laten we vervallen, vinden het niet interessant genoeg om er morgen voor terug te rijden. We overnachten aan weer een meer, deze keer met de naam Langsjo. We krijgen gezelschap van een Duitse camper die de halve avond heen en weer rijdt met een automatisch zoekende en alsmaar draaiende schotel op het dak, wanhopig op zoek naar ontvangst voor zijn tv.
(Route: 164, E45, 175, E18)
(Weer: 8)

Zaterdag 18 augustus 2012
Het lijkt wel of ze boven vergeten zijn het licht aan te doen vandaag. Het is een sombere, donkere dag. Het regent bijna onafgebroken. Ik voel de eerste onvoldoende aankomen. Gelukkig hebben we voor vandaag de bezichtiging op het programma staan van het huis van Selma Lagerlof, eerste vrouwelijke winnares van de Nobelprijs voor de literatuur en schrijfster van onder andere De wonderbaarlijke avonturen van Nils Holgersson, de jongen die met een vlucht ganzen allerlei avonturen beleeft. Een serie die ik vroeger samen met Jeroen wekelijks op televisie zag. Het melodietje echoot nog na in mijn hoofd.
We nemen een onverharde weg naar Fageras die ons door prachtige ongerepte natuur voert en brengt naar de Fryken meren, net als heel Varmland een bron van inspiratie voor Selma.
Nedre Fryken passeren we aan de westzijde. Daar waar Mellan Fryken overloopt in Nedre Fryken gaan we via een brug naar de oostelijke oever van Mellan Fryken en rijden in noordelijke richting. Het landschap is afwisselend, ongerepte bossen worden afgewisseld met velden en een enkel huis, meer nog dan in de andere provincies in het traditionele Zweedse rood. In Oster Amtervik bezoeken we de begraafplaats waar zich het familiegraf bevindt van de familie Lagerlof. Zelden heb ik zo’n sfeervolle en verzorgde begraafplaats gezien. Een prachtige laan met bomen, bloemen, een begroeide muur en huisjes in vrolijke rood. De kerk uit de 18 eeuw is haast te goed onderhouden: hij maakt een wat steriele indruk.
Marbacka, het landgoed van Selma Lagerlof, ligt op geringe afstand en ademt eenzelfde sfeer uit als de begraafplaats. Na de dood van haar vader moest het landgoed door omstandigheden worden verkocht en werd de inboedel geveild. In 1907 was Selma, inmiddels succesvol schrijfster, in staat het huis terug te kopen en een paar jaar later ook de bijbehorende grond en de landerijen eromheen. In 1922 werd het huis ingrijpend verbouwd en werd het haar permanente woonplaats. In haar testament heeft ze de wens vastgelegd om na haar dood het huis open te stellen voor publiek. Het huis is nog steeds in dezelfde staat als in het jaar van haar overlijden: 1940.
Een deel van de 42.000 brieven die in het huis aangetroffen werden en die ze vanuit de hele wereld ontving, worden tentoongesteld in een museum in Stockholm. Een bijzondere vrouw met een interessant leven.
Via Backalund rijden we naar Sorby, 400 meter voor het dorp vinden we een overnachtingplaats aan Lakenesjo.
(Route: 241)
(Weer, en daar komt hij dan: 5)

Zondag 19 augustus 2012
We trekken door het brede dal van de enorme rivier Klaralven, die bij Karlstad in het meer Vanern stroomt. Een aantal keer passeren we de rivier. Naaldbomen met hoge kale stammen aan weerszijden van de weg, af en toe een erf met wat huizen erop en soms een glimp van de rivier die zich meestal achter de bomen verstopt. We bezoeken de staafkerk en kerk van Eksharad. Op het kerkhof staan op de graven meer dan 300 smeedijzeren levensbomen waarvan de blaadjes wapperen in de wind. De wandeling in natuurreservaat Fanstjarnskogen mondt uit in bosbessen plukken. We overnachten op een schiereilandje dat in het Varsjomeer ligt. Misschien wel de mooiste plaats tot nu toe. Langs de oever staan verweerde oude vissershutten en er ligt een enkele half volgelopen boot. We plukken er nog meer bosbessen en ook vossenbessen en sprokkelen hout om een vuur te maken. Een mooie vuurplaats met robuste stenen in een cirkel ligt al klaar. Lang kunnen we er niet van de rust genieten want er komt een Duits echtpaar naast ons staan, nadat ze eerst bij ons informeren of we er bezwaar tegen hebben. Samen met de zonen Florian en Jonas maakt Jan het ’s avonds het vuur.
(Route: 62, E45)
(Weer: 8)