Stockholm

Maandag 3 september 2012
Een late uitzending van een aflevering van de serie Silent Witness maakt dat we vanmorgen niet al te vroeg uit de veren zijn. Nu we stroom hebben, behoort een avondje televisie kijken tot de mogelijkheden. Bij het metrostation Zinkensdamm halen we een folder over de verschillende tickets voor het openbaar vervoer. We willen straks Charlotta om advies vragen. Via Hornsgatan lopen we naar de bruggen die de verbinding vormen met Gamla Stan, de oude stad, en vanwaar we een mooi uitzicht hebben. In Gamla Stan vinden we een plaatsje in de zon op het terras van een Konditorei, waar we koffiedrinken. Via de sfeervolle winkelstraat Vasterlanggatan, die ooit buiten de muren van het centrum lag, komen we bij Tyskan Kyrka. De Duitse kerk stamt uit de 17e eeuw, een tijd waarin de Hanze grote invloed hadden in Stockholm. Het is een bijzondere kerk. De mooie kerkbanken staan in verschillende richtingen opgesteld, de kansel is gemaakt van ebbenhout met albasten beelden, het verlaagd plafond heeft beschilderde panelen en er staat een galerij voor leden van het koninklijk huis. Het wordt tijd om terug te gaan, want we hebben om 13:30 uur met Charlotta afgesproken.
Als we de straat inkomen waar ze woont, valt ons de gelijkenis op met de straat waarin Stina in Amsterdam woont. Net als we het huisnummer op de gevel ontdekt hebben, stapt een blonde vrouw naar voren en heet ons in het Nederlands welkom. Charlotta staat ons op te wachten. Ze neemt ons mee naar haar gezellige appartement en we maken kennis met Catalina, de dochter van haar man. Al snel ontstaat er een geanimeerd gesprek over Stockholm en krijgen we allerlei tips. Met zijn vieren gaan we naar het uitzichtpunt op Monteliusvagen, kijken we bij Bellmansgatan 1 uit Millennium, eten we een Stockholms ijsje en kopen we een kaart voor het openbaar vervoer voor 3 dagen. Dan nemen we afscheid. Wij zoeken een weg terug naar de camper en de dames gaan aan de was. De zware rugzak laten we achter in de camper en we wandelen door het park Tantolunden naar het water aan de zuidkant van Sodermalm. Tot slot slepen we ons nog naar de winkel voor wat boodschappen. We vinden dat we vandaag, qua beweging, de snackjes bij de borrel meer dan verdiend hebben.
(Weer: 8)

Dinsdag 4 september 2012
Met de metro gaan we naar Gamla Stan. Hier vertrekt de pont naar Djurgarden. Vanaf het water hebben we zicht op een andere zijde van de oude stad. Om half elf lopen we Skansen binnen, het eerste openluchtmuseum ter wereld. Traditionele oude gebouwen en boerderijen uit verschillende streken in Zweden zijn hier opgebouwd en neergezet in een passende omgeving. Veel huisjes herkennen we uit Varmland en Dalarna, waar we ze ook hebben gezien.
De wilde diersoorten, die in Zweden voorkomen, zijn ook in het park ondergebracht.
Er zijn veel schoolkinderen in het park waardoor, jammer genoeg, sommige gebouwen niet toegankelijk zijn omdat ze er onderwijs krijgen. Bij het marktplein staat een kraam met gebrande amandelen. De beste klant lijkt een eekhoorn te zijn, die steeds op de toonbank probeert te springen. Weggejaagd door de verkoper snelt de eekhoorn op mij toe en klimt in mijn spijkerbroek. Jammer, hij is zo razendsnel dat een foto hier ontbreekt. Het laatste gedeelte van het park spreekt ons het meest aan. Hier zijn in de originele gebouwen een bakker, een kruidenier, een zadelmaker, een ijzerhandel, een meubelmaker, werkplaats en een glasblazer ondergebracht. Daadwerkelijk een blik in het verleden. Verder vonden we de boerderij van de eigenaar van een kopermijn en getrouwd met een Nederlandse vrouw, bijzonder en de hutten van de rendierhoeders in Lapland.
We nemen dezelfde terugweg en komen om 17:00 uur doodmoe thuis.
(Weer: 6)

Woensdag 5 september 2012
Het weer ziet er zo stralend uit dat we het programma omgooien. Het museum bewaren we tot een eventuele regendag. Met de bus gaan we naar Slottbacken. In het koninklijk paleis zijn de kantoren van de koning en zijn gemalin gevestigd en het gebouw wordt gebruikt voor officiële ontvangsten. We zijn getuige van de aankomst van verschillende koetsen zonder te weten wie er in zit. De paleiskerk is vrij toegankelijk. Echt mooi vinden we hem niet. Protserig en zonder karakter. We onderzoeken alvast waar om 12:00 uur de wisseling van de wacht plaatsvindt. Intussen bezoeken we de Storkyrkan. De kathedraal werd in 2010 opgepoetst voor het huwelijk van kroonprinses Victoria. De kerk bevat vele kunstschatten. Vooral de kansel, altaar en een beeld van Sint Joris en de draak zijn bijzonder. We wachten buiten in de koude wind op de wisseling van de wacht. We zijn er als een van de eersten, maar als Jan even weg is voor toiletbezoek en terugkomt, staan we alsnog bijna achteraan, maar ik schuifel langzaam naar voren. Het is een enorm plein met veel publiek dat tegengehouden wordt door een koord. Uitgerekend voor mijn neus komt een loslopende officier te staan. Nou vind ik het gelukkig toch poppenkast en ik moet vooral grijnzen om de dikke aanvoerder van de muziekkorps die bij het draaien steeds een slap voetje naar achteren gooit. Het Stortorget vind ik interessanter. Het plein met mooie panden eraan is in de 16e het decor van het bloedbad van Stockholm.
Via de Riksbron gaan we langs de parlementsgebouwen naar het eiland Norrmalm, het tegenwoordige centrum van de stad met vele winkelstraten en moderne gebouwen. Op Drottningatan genieten we van een Thais lunchbuffet. In het strakke Konserthuset met ervoor een beeldengroep van Carl Milles, wordt jaarlijks de Nobelprijzen uitgereikt. We hopen nog op tijd te zijn voor een rondleiding door het Stadhuis, dat op het eiland Kungsholmen staat, maar helaas. Het mooie uitzicht op Ridderholmen maakt het de wandeling toch waard. We wandelen richting Kungstradgarden, maar door dringende behoefte aan een toilet heb ik weinig oog meer voor de Jacobs Kyrka en de verdere omgeving. Op aanwijzing van een vriendelijke Zweedse vrouw komt de verlossing op de vierde verdieping van het exclusieve warenhuis NK. We puffen uit in op een bankje in de zon in Kungstradgarden. Het laatste programmaonderdeel voor vandaag staat op het eiland Djurgarden: het Nordiska Museet. Langs de mooie Strandgatan, een boulevard met statige huizen lopen we ernaar toe. Het extravagante gebouw vinden we niet helemaal in overeenstemming met de collectie. Het museum schetst het dagelijks leven in Zweden vanaf 1520 tot vandaag. In de grote hal staat een groot beeld van Gustav Wasa, ook weer gemaakt door Carl Milles. Verder bestaat de collectie uit poppenhuizen, gedekte tafels, tradities,mode en textiel, volkskunst en woninginrichting. We brengen er een paar uur door en haasten ons dan met tram en metro terug naar huis.
(Weer: 7)

Donderdag 6 september 2012
Anika van de camping hebben we nog steeds niet gezien. We bellen haar op om de betaling te regelen, want buurman Arnold die het voor ons zou afdragen, vertrekt zelf vandaag. Om 17:00 uur vanmiddag gaan we langs bij haar langs op het andere terrein.
Maar eerst gaan we met bus en boot weer naar het eiland Djurgarden. Deze keer om het populairste museum van Stockholm te bezoeken: het Vasamuseet. Jaarlijks komen een miljoen mensen kijken naar het oorlogschip Vasa dat tijdens zijn eerste vaart in 1628 na 1300 meter afgelegd te hebben, verging in de haven van Stockholm. Het schip moest ingezet worden in de oorlog tegen Polen en was bedoeld om niet alleen de vijand te imponeren, maar ook de eigen bevolking. En niet alleen in omvang maar ook in aantal kanonnen en houtsnijwerk. Het schip was topzwaar. Een paar dagen voor de afvaart werd het getest op stabiliteit. De test werd afgebroken omdat het schip dreigde om te slaan. Degene die de test liet uitvoeren, hield zijn mond, want hij werd door de koning onder druk gezet. Naar schatting zijn er tussen de 30 en 50 mensen bij de ramp omgekomen. Ook vrouwen en kinderen die vanwege de feestelijke te water lating aan boord waren.
De werf werd overigens geleid door twee Nederlandse broers. Voor een schip van dergelijke omvang werden 1.000 eiken gebruikt. Vierhonderd arbeiders werkten twee jaar aan de bouw van het schip.
Na 333 jaar werd het schip in 1961 alsnog geborgen. De bergingsoperatie was ingewikkeld en de restauratie van het schip nam 17 jaar in beslag. Het schip is goed bewaard gebleven omdat in de Baltische zee de broer van de houtworm door de kou en het brakke water niet kan overleven.
We zijn onder de indruk hoe het museum alle kanten van het schip weet te belichten. De geschiedenis, de berging, het schip, de restauratie, de toekomstvisie en zelfs achtergronden van de omgekomen bemanning. In een half uur worden we rondgeleid en aansluitend bekijken we de indrukwekkende film met beelden van de berging en de restauratie. Het gebouw telt zeven verdiepingen en van boven naar beneden bekijken we ze allemaal.
De tram brengt ons nabij het stadhuis van Stockholm waar we om 15:00 uur de laatste rondleiding van de dag willen meemaken. Het stadhuis is voltooid in 1923. De architect heeft er van alles aan gedaan om het gebouw er zo oud mogelijk uit te laten zien en verschillende Zweedse kunstenaars hebben een bijdrage geleverd aan de aankleding van het gebouw, dat meerdere bijzondere ruimtes bezit. Op 10 december, de sterfdag van Nobel, wordt jaarlijks in de blauwe zaal het banket gehouden ter gelegenheid van de uitreiking van de Nobelprijzen. De uitreiking zelf vindt plaats in het Konserthuset. Dertienhonderd gasten zijn voor het banket uitgenodigd. Zodra de koning zijn maaltijd geserveerd krijgt, moeten de dertienhonderd genodigden binnen drie minuten ook hun maaltijd hebben. De afwas van het kwetsbare porseleinen servies neemt vervolgens een maand in beslag.
De blauwe zaal is overigens niet blauw. Tijdens de bouw werd de ruimte steeds zo genoemd, maar toen de architect de rode bakstenen muren zag, vond hij het zo mooi dat hij zich bedacht. De naam is echter gebleven. De raadszaal waar de 101 raadsleden van Stockholm vergaderen, heeft een bijzonder plafond, de Gouden zaal, waar voorheen het banket gehouden werd, is rondom versierd met mozaiek van glas en bladgoud, dat bestaat uit ruim 18 miljoen stukjes.
De rondleiding door het stadhuis was een waardige afsluiting van ons verkenningstocht door Stockholm. Nu al een van de hoogtepunten van onze rondreis door Zweden.
Moeiteloos vinden we het andere kampeerterrein op Langholmen, gelegen direkt onder de brug naar het eiland. Wij geven de voorkeur aan ons kleinere terrein bij de spoorweg. We rekenen af en gaan terug naar de camper.
Het openbaar vervoer in Stockholm is overzichtelijk en prettig geregeld. We hebben in de drie dagen veelvuldig gebruik gemaakt van bus, tram, boot en metro.
(Weer: 7)