Sodermans Lan

Vrijdag 7 september 2012
De metrokaarten die we van Charlotta geleend hadden, stoppen we bij haar in de brievenbus. Helaas hebben we geen afscheid kunnen nemen. Ze was ongetwijfeld druk met de voorbereiding van haar vakantie. We halen meteen wat boodschappen aan en doen in rap tempo een aantal huishoudelijke klussen. We douchen, lunchen en zijn met een paar minuten de stad uit.
De komende route hebben we gewijzigd. In plaats van de weg langs de kust te vervolgen, gaan we westelijk, verder het binnenland in en langs het grote meer Vattern naaar het zuiden.
Onderweg houden we een koffiepauze bij Mac Donalds, die we benutten voor het plaatsen van twee reisverslagen.
In Mariefred aan het Malarenmeer staat het Gripholms Slott. Een kasteel met robuuste torens en een prachtige ligging op een schiereilandje. Een toren heeft een opvallende rode kleur. Van dichtbij zien we dat de toren een rode pleisterlaag heeft en dat de witte voegen erop geschilderd zijn. Volgens de informatie is dit sinds 1840 al het geval. We maken een wandeling rond het kasteel en over de binnenplaats. Bij het toeristenbureau horen we dat er camperplaatsen zijn achter het gebouw van de brandweer. Uitstekend geschikt voor een overnachting. We hebben beslist genoten van Stockholm, maar vinden de rust van dit kleine dorp een verademing.
(Route: E4, E20, 223)
(Weer: 8)

Zaterdag 8 september 2012
De rustdag die we onszelf beloofd hebben, begint met uitslapen. Na de camperplaats in Stockholm, die naast de spoorweg lag, maar verder voor zijn doel prima geschikt, is het hier oorverdovend stil. Aan het eind van de ochtend maken we een wandeling door het lieflijke Mariefred. Knusse straten met houten huizen in lichte kleuren. Van houten planken is een promenade langs het Malarenmeer gemaakt. Aan het meer staat een grappig lichtgroen huisje, waarvan de functie ons door taalgebrek ontgaat. Op het kleine plein voor het stadhuis in vrolijk geel wordt markt gehouden. De zon belicht Gripholms Slott op dit tijdstip van de dag van de goede kant en het kasteel laat zich beter fotograferen dan gisteren. Een inktzwarte lucht doet ons ’s middags vrezen, maar het blijft bij een fikse bui. Voor de nacht krijgen we gezelschap van twee Zweedse campers.
(Weer: 7)

Zondag 9 september 2012
In gedachten bedanken we Mariefred voor het aangenaam verpozen. De rustdag heeft ons goed gedaan, maar we zijn weer helemaal klaar voor het vervolg van onze ontdekkingsreis.
Via Stallarholmen rijden we over kleine binnenwegen naar Strangnas, waar we de camper in het centrum langs de weg parkeren voor een wandeling door het stadje. Ook hier vinden we langs het Malarenmeer een houten boulevard, die ons naar de hoger gelegen felrode windmolen uit 1855 leidt. Aan de andere zijde van de molen lopen we door een steeg met aan weerszijden oude rode houten huisjes en op de grond hobbelige kinderkopjes, in de richting van de Domkyrkan, waar volgens de reisgids in 1523 Gustaaf Wasa tot koning werd gekozen. Grappig dat we ook hier weer het pad kruizen van deze persoon uit de Zweedse geschiedenis.
We hadden niet verwacht in Zweden zoveel mooie kerken te treffen. De Domkyrkan, voltooid in 1280, staat vol stoffige kunstschatten. Blijkbaar is eerst een huwelijk van een kroonprinses nodig om de boel afgestoft te krijgen. We vervolgen onze weg op zoek naar een leuke plaats om te lunchen, maar dat laat even op zich wachten doordat er een stukje snelweg op onze pad komt. Pas in het dorp Kjula vinden we een plekje.
Bij Sunbyholm vinden we Sigurdsristningen, 1000 jaar oude rotstekeningen uit de Vikingtijd. De tekeningen beelden een heel verhaal uit.
Het nabij gelegen slot vinden we niet bijzonder, maar de badeplaats, het park en het haventje ernaast zijn mooi. We onderzoeken of het een geschikte overnachtingplek is, maar vanwege de nabijgelegen camping gaan we liever op zoek naar een andere plek. Die vinden we in Eskilstuna waar we maandagochtend oude smederijen willen bezoeken.
(Route: E20)
(Weer: 7)

Maandag 10 september 2012
In de 17e eeuw werd de meestersmid Rademacher door de koning aangesteld om de Zweden de kunst van het smeden bij te brengen. In ruil daarvoor kreeg Rademacher 20 jaar lang het monopolie om voorwerpen als kanonnen, scharen en messen te maken. Er staan nog steeds huisjes en smeltovens zoals ze rond 1650 waren. Jan als kleinzoon van een smid heeft daar bijzondere belangstelling voor. Maar we treffen het niet: vanwege het einde van het seizoen zijn er maar twee huisjes open en zien we geen smid in actie. De ontmoeting met een man die hartstochtelijk figuurzaagt en onderwijl naar de luid klinkende geschiedenis van Charles de Gaulle luistert, maakt het echter meer dan goed. Trots toont de man zijn werk; hij is duidelijk verguld met de aandacht. Hij heeft de Mona Lisa uitgesneden, een portret van Elvis en een tekening uit mijn psychologieboek van vroeger, wat je er maar in wilde zien: de mooie jonge vrouw of de oude heks. Het huzarenstuk moet een kerk worden, waaraan hij sinds januari werkt en die voor zijn zeventigste verjaardag in komende januari klaar moet zijn. Hij is helemaal opgetogen als we aan zijn verzoek voldoen om in het Nederlands in zijn gastenboek te schrijven. Omdat we eerder dan verwacht hier uitgekeken zijn en de camper met een geldig parkeerkaartje legaal geparkeerd staat, verkennen we ook het centrum van Eskilstuna nog maar even. Moderne winkelstraten die ons niet kunnen bekoren. We koersen naar Torshalla waar de reisgids ons een mooi oud plaatsje belooft. We kunnen in het dorp een klein rijtje oude huisjes ontdekken en voor de verandering is de kerk middelmatig. Het was een weinig spectaculaire dag vandaag. We overnachten in Lungers Hamn dat net in Vastmans Lan ligt.
(Route E20)
(Weer: 8)