Narke en Vaster Gotlands Lan

Dinsdag 11 september 2012
Ons verblijf in de provincie Vastmans Lan is van korte duur. Glanshammer, ons volgende reisdoel, ligt al weer in Narke. Via onverharde binnenwegen komen we op de snelweg, die we bij de eerstvolgende afslag verlaten. Glanshammer kyrka is adembenemend, alsof hij de middelmatigheid van gisteren wil compenseren. Het plafond en muren zijn mooi beschilderd en er hangen twee ontroerende kruizen uit de 13e en 14e eeuw. Op de drempel naar de sacristie zit een runensteen ingemetseld.
Van hieruit is het nog maar een korte afstand naar Orebro. Als overnachtingplaats hebben we Alnangsbadet op het oog. Het zou mooi zijn als we vanaf deze plek naar het centrum van Orebro kunnen lopen. Langs de snelweg staat een informatiebord en als zo vaak hangt er ook nu onderaan het bord een afgesloten bakje waarin gratis plattegronden van de stad zitten. Ons vermoeden wordt bevestigd en de keus voor Alnangsbadet is snel gemaakt. Een mooi meertje, toiletten, een grillplaats voorzien van brandhout en een drinkwaterkraan! We installeren ons, sluiten de camper af en wandelen langs de rivier Svartan naar het centrum. We komen door Wadkoping. Oude huizen, die elders in de stad ruimte moesten maken, zijn aan de rand van het stadspark bijeen gebracht en geven een idee hoe Orebro er voor de grote brand uitzag. Winkeltjes, expositieruimtes, een kinderdagverblijf zijn er gevestigd. De wandeling door het aanpalende stadspark is fantastisch. We lopen tot aan het imposante Orebro Slott, dat helaas een van de vier torens in de steigers heeft staan. Het centrum met zijn ruime en elegante winkelstraten doet ons aan Stockholm denken. St. Nicolai kyrka , gelegen aan de hoofdstraat, is bepaald niet onze favoriete kerk. Dat het neogotische stadhuis uit 1863 dat er tegenover staat, destijds opzienbarend was, lijkt mij een kwestie van smaak. Via de winkelstraten en het stadspark lopen we langs de rivier terug naar de camper.
Nu we door de aanwezigheid van een waterkraan onze watertank weer kunnen vullen, douchen we in de camper.
(Route: E20)
(Weer: 7)

Woensdag 12 september 2012, dag van de verkiezingen
De terugslagklep lekt, getuige een plasje water onder de tafel. Met de beschikbare hulpmiddelen tracht Jan het lek te dichten, terwijl ik de watertank vul. We vertrekken pas om 11:15 uur. We doen nog een boodschap in Orebro, rijden in westelijke richting en komen door het zuidelijkste puntje van Varmland. We overnachten in Skagersvik aan het meer Skagern, gelegen in de provincie Vaster Gotlands Lan. We hebben haast geen oog voor de prachtige omgeving waarin we terecht zijn gekomen, want de reparatie heeft niet geholpen en we moeten aan het werk. Jan verzint een list en haalt de terugslagklep er tussen uit. Maar dit is niet de enige nattigheid die we vandaag voelen. Uit hebberigheid hebben we in Orebro ook onze opbouwbare jerrycan met water gevuld en onder het bed gezet. Het onding lekt en zo zijn we ook hier aan het dweilen.
Uitgerekend vandaag lukt het niet om tv-ontvangst te krijgen, net nu we benieuwd zijn naar de verkiezingsuitslagen. Of het aan de versterker ligt of dat er toch een boom in de weg staat, blijft vooralsnog onduidelijk. Gelukkig houdt moeder Anna ons via sms’jes op de hoogte.
(Route: E18, 204, 26)
(Weer: 7)

Donderdag 13 september 2012
Hoe verlangend we ook kijken, het rode houten kerkje van Algaras, een van de twaalf overgebleven uit de Middeleeuwen, opent zijn deuren niet voor ons. Over ons kopje koffie heen houden we de deur in de gaten voor het geval de koster mocht arriveren.
De onverharde weg naar Sattra die we even later inslaan, is betoverend. Prachtige natuur en zo nu en dan een huis dat rondom ruimte heeft gemaakt voor een wollig grasveld. Precies zo’n weg waar Jeroen van houdt. We stuiten op het mooie meer Viken, waar we van weg veranderen. In Tived halen we documentatie over het Tiveden Nationaal Park en de wandelroutes, alles is in het Nederlands aanwezig. In het park lunchen we bij Vitsand aan het Stora Trehorningen meer. Optimistisch sjouwen we onze spulletjes naar de picknicktafel aan het strand. Maar ons ei waait bijna van het bord. Als de zon achter een donkere wolk verdwijnt, pakken we de restanten op en eten verder in de camper terwijl we het foldermateriaal bekijken en een keuze maken voor de wandeling. We verplaatsen ons naar een andere parkeerplaats vanwaar de tocht naar Stenkalla korter is. Dat is een goede keuze want de wandeling gaat door moeilijk begaanbaar terrein en we doen over de ingekorte versie al 2,5 uur. De gletsjers uit de Ijstijd hebben hun sporen achter gelaten in het landschap. Ze braken steenmassa’s los en verspreidden ze over het gebied. De meeste en grootste stenen kwamen tot rust in de nauwe valleien. Enorme steenopeenhopingen ontstonden, zoals bij Stenkalla. Onderweg zien we oude sporen van mensen die het bos gebruikten. De rotsblokken, boomwortels en klimpartijen maken het tot een pittige maar boeiende wandeling. We verlaten het park en gaan op zoek naar een slaapplaats. Verschillende plekken worden om allerlei redenen afgekeurd. Uiteindelijk komen we terecht aan de andere zijde van Vattern, het tweede grootste meer van Zweden, in de plaats Motala. We staan op een parkeerplaats aan de haven en het stadspark is onze rustige buurman. De wind, inmiddels stormachtig, ontmoedigt ons de omgeving te verkennen en bovendien zijn we met alles toch al verschrikkelijk laat.
(Route: 200, 202, 49, 50)
(Weer: 7, al mag de wind wel wat minder)