Onderweg naar Ancona en Minoan Lines

Dinsdag 16 april 2013
Het bezoek aan Cinque Terre korten we in nu het voetpad niet begaanbaar is. Een mooie aanleiding om de afstand naar Fano, van waaruit we naar de boot gaan, in twee dagen af te leggen. We zijn pas laat weg door onze gebruikelijke vul- en looswerkzaamheden. Door de drukke binnenwegen door kleine plaatsen en dorpen is het een tijdrovende reis. We passeren Pisa en kunnen melden dat de toren nog altijd scheef staat. Toscane in de lente is een feest van fris groen, bloeiende bomen, bloemen en mooie heuvels. We rijden dwars door druk Florence, passeren de Arno en vangen een glimp op van Ponte Vecchio. De route over de SS67 is adembenemend. We overnachten in Rocca San Casciano onder de bomen in het plaatselijk park aan de rivier. In het dorp kunnen we net voor sluitingstijd nog een brood en koekjes voor bij de thee bemachtigen.
(Route: SP331, SS1, FI-PI-LI, SS67)
(Weer: 7)

Woensdag 17 april 2013
Op tijd onderweg. We willen niet te laat in Fano aankomen omdat we vrezen geen plaats te hebben. We tanken LPG voor ons huishoudgas, dat in Griekenland moeilijk verkrijgbaar is. Via SS67 rijden we naar Forli en volgen de weg langs de kust. In Pesaro is de SS16 afgesloten en worden we omgeleid. Om 13:15 u komen we aan op de parkeerplaats, die wat kaler oogt nu de heg gesnoeid is en wat bomen zijn verdwenen. We bemachtigen een mooie plek langs de zijkant van het terrein. Ik was mijn haar en we gaan met de laptop in de rugzak op zoek naar internet. Een ijssalon vlakbij het strand geeft een goed signaal. Als we er een ijsje kopen, krijgen we gebruikersnaam en wachtwoord en kunnen 24 uur gebruik maken van internet. Helaas is de website van waarbenjij.nu in onderhoud en niet bereikbaar.
(Route: SS67, SS9, SS16, SP25, SS16)
(Weer: 8)

Donderdag 18 april 2013
Dwalend door Fano ontdekken we nieuwe kanten van de stad. Een kleine kerk met een ronde koepel en het station. We vinden Caffe Victory terug waar we gister ijs hebben gegeten en waar we inloggegevens voor internet kregen. Op het bankje aan de zijkant van de ijssalon loggen we in. Gelukkig is waarbenjij.nu weer in de lucht en we plaatsen een verslag. Aan de rechterzijde van de haven blijkt ook een lang smal kiezelstrand te zijn en een wandelpromenade die (helaas) doodloopt. We nestelen ons op een gezellig terras waar we bij het biertje en de prosecco twee schaaltjes met hapjes geserveerd krijgen. Zo doen Italianen dat.
Terug in de camper treffen we vast wat voorbereidingen voor onze overnachting morgen op de boot.
(Weer: 8)

Vrijdag 19 april 2013
We vertrekken om 9:00 uur. Onderweg vullen we bij Lidl onze voorraad aan en komen ruim op tijd in Ancona aan. Bij het havenkantoor staan we een half uur in de rij om in te checken maar mogen daarna direct aan boord rijden. De eindbestemming van de Eurolink is Patras en omdat wij al in Igoumenitsa van boord gaan, staan we vooraan op het buitendek op niveau 7. Helaas zonder elektra-aansluiting, maar gelukkig mogen we het gas aan laten.
De elfde verdieping van het schip heeft een bar, een restaurant, een winkel en een buitenterras van waar af we op het dak van de camper kunnen kijken. Onze binnenhut is eenvoudig: twee eenpersoonsbedden, een tv en een badkamer. Klokslag 14:00 uur starten de motoren en zet het enorme schip zich in beweging. We doen een dutje in de hut en gaan om 19:30 uur eten in het restaurant. De maaltijd is inclusief en bestaat uit een hoofdgerecht, de onvermijdelijke koolsla en een appel. Ik kies voor een karbonaadje met aardappelen, Jan voor een compleet heupgewricht, vergezeld van frites. We maken nog een ommetje over het dek en trekken ons dan terug in de hut waar we eindelijk het knopje van de airco vinden. We vermaken ons nog een paar uurtjes met reisgidsen, landkaart, laptop en douchen.
(Weer: 7)

Zaterdag 20 april 2013
De verwachte aankomsttijd in Igoumenitsa is 9:00 uur, Griekse tijd. We zijn er op tijd uit want we willen douchen en moeten onze rugzakjes weer inpakken. Erg hard schieten we niet op, we hebben allebei slecht geslapen. De overtocht was rustig en de motoren van het schip nagenoeg geruisloos maar het was snoeiwarm in de hut. Draaien aan het knopje van de airco had helaas geen enkel effect. Op een van de tv-kanalen kun je de tocht van de boot volgen. Als we de Eurolink de pieren van de haven zien binnenvaren, zetten we de turbo aan. Toch duurt het tot 9:00 uur eer het schip aanmeert. Het is een chaos bij het verlaten van het dek. De uitgang ligt twee dekken lager en die bereiken we over een smalle steile helling die we in een haakse hoek moeten benaderen. In drie rijen dik dringt men zich naar deze hoek. Gelukkig zitten we in de goede baan om de krappe bocht te nemen. Toch moet een Italiaan ons, luidtoeterend, met de neus van zijn auto nog snel even een veeg geven langs onze zijbumper. De schade blijft beperkt tot twee krasjes. Het duurt een krap half uur voor we van boord zijn. Daar kunnen we direct doorrijden. De Grieken doen hier niet aan controleren. We nemen een klein stuk de Egnatia Odos, de snelweg die tot aan Thessaloniki loopt, om het centrum te vermijden. We treffen een benzinepomp met een dieselprijs uit een ver verleden: 1,34 euro. Daarop hadden we gegokt en we gooien de tank vol. We ontbijten, drinken koffie en gaan via de oude weg E92 naar Ioannina. De bomen en struiken zitten vol in het blad en langs de weg staan vele bomen met paarse bloesem, een groet van Anita, zo lijkt het.
Op de achtergrond zien we de hoge toppen van het Pindosgebergte bedekt met sneeuw. In Ioannina vinden we met gemak de parkeerplaats waar we twee jaar geleden ook stonden. Jan doet een dutje, ik bereid de reis voor de volgende dag voor en pak de rugzakjes uit. ’s Avonds kijken we een paar afleveringen van Borgen, de serie op DVD die we voor onze verjaardagen kregen van moeder Anna.
(Route: A2, E92)
(Weer: 8)