Terug naar Cinque Terre

Zaterdag 13 april 2013
Al snel na ons vertrek verschijnt aan de horizon het gebergte van de Appenijnen. Na de saaie Po-vlakte komen we nu in een aantrekkelijk heuvellandschap. De velden liggen er frisgroen bij, er bloeit van alles en we passeren schattige dorpjes. Een weg naar ons hart, bewerkelijk door de vele haarspeldbochten maar met spectaculaire uitzichten. We klimmen flink en hebben een prachtig zicht op het Nationaal Park van de rivier de Taro. Op 1.000 m. hoogte ligt er nog sneeuw langs de kant van de weg. Aan de andere kant van het gebergte ligt La Spezia, waar we in het havengebied een camperplek vinden met een bushalte in de directe nabijheid. Van hieruit willen we de komende dagen naar het Nationaal Park Cinque Terre waarvan we in 2009 zo onder de indruk waren. Toen benaderden we het park vanuit het westen, deze keer vanuit het oosten.
We installeren ons, douchen, onderzoeken alvast waar de bushalte is en wat de vertrektijden zijn.
En op ons to do lijstje zetten we het Rijksmuseum dat vandaag heropend is en waarvan we het verslag zien op tv.
(Route: P11, SS9, SP357, SS62, A15)
(Weer: 8)

Zondag 14 april 2013
In twintig minuten brengt de stadsbus ons naar het station van La Spezia. Een Marokkaans meisje wijst ons de weg. Op het station is het toeristenbureau geopend en de medewerkster neemt alle tijd om ons te informeren over de verschillende mogelijkheden. De grote teleurstelling is dat het voetpad tussen de dorpen gesloten is. Door langdurige regenval is het pad in te slechte staat en er zijn reparatiewerkzaamheden aan de gang. Voor 10 euro per persoon kopen we een dagkaart voor de trein om de Cinque Terre dorpen te bezoeken, een kaartje van de streek en een timetabel voor de trein worden bijgeleverd. Kaartjes voor de bus naar Portovenere moeten we bij de tabakswinkel kopen, maar de jongedame duidt wel uit op de plattegrond van La Spezia waar de bus vertrekt en wijst op de mogelijkheid om de boot terug te nemen. We slaan een stapeltje buskaartjes in en daarna is de halte snel gevonden en we rijden de smalle bochtige weg langs de baai met uitzicht op La Spezia en donkere lage heuvels met daar achter de witte kammen van de Appenijnen. Veel zeilboten bevaren de baai. We passeren de parkeerplaats waar we de eerste beschadiging aan de camper opliepen. In Portovenere kopen we in de haven kaartjes om met de boot terug te gaan naar La Spezia. Daarna verkennen we het dorp. Eerst klimmen we omhoog naar de kerk van San Lorenzo. Boven het portaal hangt een afbeelding van het lijden van de heilige, die levend geroosterd werd. We stijgen nog verder naar het kasteel en hebben een mooi uitzicht over Portovenere, de baai, de heuvels en de Appenijnen. Daarna dalen we af naar de landtong waarop de kerk van San Pietro ligt en lopen weer terug door de sfeervolle hoofdstraat. We genieten op een terras van de zon en een drankje waarbij we een schaal lekkers geserveerd krijgen. Om 17:15 uur gaan we terug met de boot en nemen de bus terug naar de camperplaats.
(Weer: 7)

Maandag 15 april 2013
Voor de tweede maal brengt de bus ons naar het station van La Spezia, waar we op het nippertje zijn voor de trein naar Riomaggiore, het eerste Cinque Terre dorp dat we vandaag bezoeken. Omdat het voetpad gesloten is, hebben we nu veel meer tijd om het dorp te verkennen dan vier jaar geleden. We drinken koffie in de hoofdstraat, bekijken de kerk die hoger in het dorp gelegen is en hebben een mooi uitzicht op de kust van Cinque Terre en het dorp. De kerken in de streek zijn allemaal donker en sober, hebben smalle zijbeuken van grove stenen en een houten balkenplafond.
We nemen de trein naar Vernazza. Het perron is goed gevuld. Gelegenheid om te genieten van de omgeving is er nauwelijks want we rijden voornamelijk door tunnels. Het is lunchtijd in Vernazza en we trakteren onszelf op een heerlijke focaccia. Ook hier doorkruisen we het dorp van waaruit de terrassen die tegen de hellingen liggen, goed te zien zijn.
Tenslotte bezoeken we Manarola waar een klein stuk van het voetpad open is. Het geeft ons een spectaculair zicht op het dorp. De smalle straten van het dorp staan vol met boten. Om ze te water te laten, worden ze naar een plateau gereden waar ze in het water getakeld worden of ze gaan naar beneden via de helling aan de achterzijde. We strijken neer op een piepklein terras waar we een kannetje witte wijn soldaat maken. Monterosso en Corniglia slaan we over. Het eerste dorp herinneren we ons als minder fotogeniek en van het tweede dorp staan ons vooral de 380 traptreden bij die ernaartoe leiden. We zoeken onze camper weer op.
(Weer: 7)