Onderweg naar Turkije

Vrijdag 26 april 2013
Om 10:30 uur vertrekken we met een gevoel van spijt uit Kato Gatzea en rijden langs kust naar Volos. De westkust is herkenbaar Grieks, droog en kalere rotsen. In een dag proberen we de afstand van Pilion naar Alexandroupolis af te leggen. Dat lukt alleen als we voor een groot deel gebruik maken van de (saaie) tolweg. Links glooiende weilanden, rechts de vlakke versie, zo nu en dan opgefleurd door brem langs de zijkant. De enige interessante onderbreking is de vallei van Tembi en het zicht op de machtige Olympos met besneeuwde toppen, maar het schiet wel lekker op. We hebben even genoeg van de snelweg en verlaten hem bij Methoni. Tom haalt een flauw geintje met ons uit en navigeert ons naar een doodlopende weg, nadat hij beleefd gevraagd heeft of we gebruik willen maken van het snellere alternatief dat hij heeft gevonden. Voor de oplettende lezer zal het duidelijk zijn: Tom en ik worden geen vrienden. Op de rondweg om Thessaloniki pakken we de snelweg naar Alexandroupolis weer op. Aan de linkerhand bergen, rechts vlak land en zee. Hoe dichter we richting Turkije komen hoe verder de bergen terugwijken en de vallei breder wordt. Om 18:00 uur komen we aan in Makri waar Tom ons toch weer smalle straatjes wijst op onze zoektocht naar het haventje. Maar moeizaam kunnen we keren. Het is rustige plek met zicht op een kleine haven waar nog veel vissersboten druk doende zijn. We hebben 33,10 euro besteed aan de tolwegen.
(Route: E75, Methoni, Eginio, Alexandria, E90)
(Weer: 8)

Zaterdag 27 april 2013, verjaardag van Thijs
Vandaag hebben we geen haast. We blijven in deze omgeving tot na de troonswisseling, aangezien we er niet zeker van zijn dat we in Turkije televisie-ontvangst hebben. Hoewel ik voor een gekozen staatshoofd ben, schrijven we hier tenslotte geschiedenis en daar wil ik bij zijn.
Alexandroupolis ligt maar 10 km. verderop. We doen er inkopen bij Lidl en rijden de onvoorstelbaar drukke boulevard op en neer op zoek naar een parkeerplek. Die vinden we op een terrein waar de plaatselijke motorclub rijlessen geeft. Het is er ietwat luidruchtig. We lunchen en wandelen naar de camping. Voor het laag seizoen niet heel goedkoop en geen wasmachine. Maar echt afknappen doen we op de bijzonder onvriendelijke receptioniste waardoor we geen zin meer hebben om hier te staan. We lopen langs een lange rij terrassen met etende Grieken naar de vuurtoren. De bewaakte en betaalde parkeerplaats ernaast ziet er verlaten uit. We halen de camper op en parkeren hier. Naast ons blijkt een kermis te zitten, die zich ’s middags onopvallend houdt, maar ’s avonds aardig wat bezoekers trekt en de muzieksterkte op 10 zet, maar gelukkig sluiten ze om 23:00 uur. We hebben het beperkte repertoire dan vaak genoeg gehoord. We hebben een onbeveiligde internetverbinding in de camper.
(Weer: 9)


Zondag 28 april 2013, verjaardag van Ron
We hebben prima geslapen. Na de koffie doorkruisen we het centrum van Alexandroupolis. Met 23 graden hebben we perfect weer voor een flinke wandeling. Het centrum heeft aardige winkelstraten en een bloeiend uitgaansleven. Ook nu op zondagochtend zitten de vele terrassen overvol. Het enige opvallende gebouw is de vuurtoren uit het jaar 1.800. De stad is pas in de 19e eeuw gebouwd en heeft totaal geen Turkse invloeden. Achter een bosje aan de zeezijde van het grote parkeerterrein staat een lief, nog vrij nieuw kerkje verborgen.
Na de lunch maken we dankbaar gebruik van de internetverbinding om het vertrek naar Turkije voor te bereiden. We willen eerst naar het schiereiland Gelibolu en hebben stellig de indruk dat we daar ook televisie-ontvangst zullen hebben. Bovendien hebben we het beiden hier wel gezien. We nemen de gok. Morgen gaan we Turkije in.
(Weer: 8)