Het schiereiland Gelibolu

Maandag 29 april 2013
De natuurlijke grens tussen Griekenland en Turkije wordt gevormd door de Evros. Op de brug over de rivier staan glimlachende soldaten met het geweer in de aanslag. Eenmaal op Turks grondgebied worden we van de weg naar de grensgebouwen geleid. We wachten voor een slagboom met spikes over de breedte van de weg en worden tenslotte naar binnen gewuifd. Eerst naar het loket waar de 30 euro voor de visa uit mijn hand gegrist worden. Bij een volgend loket krijgen we een stempel op het visum. De beambte bij het derde loket buigt zich over de autopapieren. Tenslotte wordt bij het laatste loket weer om de paspoorten en de autopapieren gevraagd en wordt er een foto van onze nummerplaat gemaakt. De formaliteiten duren een half uur en dan bevinden we ons in Turkije. Het wegdek van de E90 is slecht. Het landschap doet een beetje denken aan Manitoba in Canada. Vlak en velden van horizon tot horizon en zo nu en dan een huis. In Kesan is een groot winkelcentrum met o.a. een enorme filiaal van de supermarkt Kipa en een Burger King. En we kunnen er pinnen. De toegangsweg is rampzalig en het terrein stoffig en rommelig. Maar de supermarkt doet op geen enkele manier onder voor de Nederlandse supermarkten. We vergapen ons aan het assortiment en aan producten die we niet kunnen thuisbrengen. Kesan met grote vierkante woonblokken ziet er onaantrekkelijk uit. We gaan in de richting van het schiereiland Gelibolu. Het schiereiland ligt ingesloten door de Golf van Saros en door de Dardanellen, de waterweg die via de zee van Marmara leidt naar de Bosporus, Istanbul en de Zwarte Zee. Om onze reis straks te kunnen vervolgen, zullen we vanaf hier de Dardanellen moeten oversteken. Tussen parasoldennen rijden we naar camping Kuma, die tevens hotelaccomodatie biedt. Onze eerste zorg is satellietontvangst. We moeten er de camper een keer voor verzetten, maar dan hebben we tv-ontvangst. Laat de troonswisseling maar komen.
De camping heeft een wasmachine die over een eenvoudig programma beschikt. Snel draai ik een paar wasjes zodat ik morgen de hele dag voor de tv kan zitten. We ontmoeten Duitsers die op de terugweg zijn en over hun bevindingen in Turkije vertellen en die zijn niet allemaal even positief.
(Route: E75, E90, E87)
(Weer: 8)

Dinsdag 30 april 2013, verjaardag van Hans en troonswisseling
Nog snel even het beddengoed in de wasmachine en dan zitten we er om 10:00 uur Turkse tijd klaar voor. Jan is minder fanatiek en ziet vandaag ook nog wat buitenlucht. Voor mij is het een hele zit in een warme camper maar uiteindelijk had ik deze historische dag niet willen missen. De gebeurtenissen in de Nieuwe Kerk vind ik het mooist. Tijdens de rondvaart spreken Alie B en de sporters en Armin van Buuren met het Concertgebouw Orkest mij het meeste aan.
Morgen blijven we nog een dag hier, tenslotte hebben we vandaag geen oog gehad voor de omgeving waarin we staan.
(Weer: 8)

Woensdag 1 mei 2013
Er staat een flinke bries tijdens onze wandeling over het strand langs de Egeïsche zee. We lopen totdat rotsblokken ons het lopen bemoeilijken. We lunchen heerlijk buiten en doen wat schoonmaakwerkzaamheden. De Nederlandse camper die arriveert, wordt bewoond door de Australiers Siggy en Heather, waarmee we aan de praat raken. Na het eten komen ze langs in de hoop dat we wat tips voor ze hebben. Ze hebben de camper in Nederland van een particulier gehuurd en maken een rondreis van drie maanden door o.a. Griekenland en Turkije. Al jaren reizen ze op deze manier door Europa en pakken elke keer een ander deel. Ook hebben ze al meerdere keren van huis en auto geruild met Europeanen.
(Weer: 8)

Donderdag 2 mei 2013
Om de waarde te benadrukken werd in 1973 het schiereiland Gelibolu benoemd tot Nationaal Historisch Park. In 1915 vond hier een van de bloederigste veldslagen plaats uit de 1e Wereldoorlog. Turkije had zich aangesloten bij Duitsland en Oostenrijk/Hongarije. In een poging de waterweg naar Istanbul in handen te krijgen, besloten de geallieerden tot een invasie van Gelibolu. Zij stuitten daarbij onverwacht op groot verzet van de Turken, die werden aangevoerd door Mustafa Kemal (Ataturk). Bij de veldslag vonden 500.000 soldaten de dood, waaronder Fransen, Engelsen, Australiërs, Nieuw Zeelanders, Indiërs en Turken. Over het hele schiereiland zijn talrijke herdenkingsmonumenten. Wij bezoeken er een aantal in de zuidelijke punt. Het Turkse monument wordt druk bezocht. Dit komt natuurlijk door de grote verliezen die de Turken hebben geleden, maar ook door de heldenrol die Ataturk krijgt toebedeeld, want het is de geallieerden niet gelukt het schiereiland te bezetten.
De overtocht van het Europese gedeelte van Turkije naar het Aziatische deel maken we voor 50 TL van Kilitbahir naar Canakkale. We hebben geluk; minuten nadat we aan boord gaan, vertrekt de boot al. De terugblik op Kilitbahir met het fort is mooi. Even buiten Canakkale staat een grote Kipa, de supermarkt waar we een paar 10 liter vaten water inslaan. Het leidingwater in Turkije is bruikbaar voor wassen en dergelijke maar niet drinkbaar.
Een plaatsje voor de nacht vinden we in Guzelyali in een doodlopende straat naar het strand. We hebben uitzicht op de Dardanellen, Gelibolu en we zien het Turkse monument, dat we vanmorgen bezochten, zich aftekenen tegen de blauwe hemel en aan de enorme mast ernaast wappert nog steeds fier, de Turkse vlag.
(Route: Gelibolu, overtocht Kalitbahir-Canakkale, E87)
(Weer: 7)