Onderweg naar de Ardennen

Dinsdag 27 augustus 2013
Om 15:15 uur draaien we de A1 op. Het huis hebben we netjes achtergelaten, de camper is ingeruimd en er is geld gepind. Alleen is ons bedje nog niet gespreid. Eerst maar op weg, straks zoeken we een parkeerplaats om dit laatste klusje te doen. Niemand om ons uit te zwaaien. Jos en Marian zijn zelf op pad in Duitsland. Zoals elke reis brengen we het eerste halfuur zwijgend door, ieder met zijn gedachten. Mijn bovenkamer draait op volle toeren in een poging te ontdekken of we iets vergeten zijn. Vlak voor we wegreden misten we nog de aardappelen, uien en het zwemgoed. Ik kan niets ontdekken. De belangrijkste dingen lijken in elk geval aan boord. We stellen ons altijd gerust met de gedachte “alles is voor geld te koop”. Om 17:30 uur komen we aan in Halsteren. Ludwig is nog aan het werk, maar Jelle komt ons al tegemoet. Terwijl wij bami halen met de allerlekkerste pindasaus van Nederland, installeert Jan de camper op de oprit. We eten buiten in de gezellige tuin en Jelle voorziet ons van alles, de perfecte gastheer! Om half negen komt Ludwig ook thuis en schuift aan. Als het fris wordt, verhuizen we naar binnen waar we nog heel lang bijkletsen terwijl het haardvuur brandt en talloze kaarsjes de kamer verlichten.
(Kilometerstand: 55.811 , route: A1, A27, A16, A58, A4)
(Weer: 8)

Woensdag 28 augustus 2013
Om half negen zijn we net op tijd buiten om Jelle uit te zwaaien. Ludwig heeft de tafel in de tuin al gedekt en brood gehaald. Heerlijk in het zonnetje genieten we van het ontbijt. We overwegen nog een nacht te blijven maar na het middaguur besluiten we toch tot een korte tocht. Via Antwerpen rijden we richting Namur. De weg van Namur naar Dinant loopt langs La Meuse (de Maas) en is bijzonder aantrekkelijk. We overleven drie aanslagen. De eerste in de vorm van een volslagen onzichtbare verhoging in het wegdek. De tweede wordt gevormd door een onaangekondigde splitsing in de weg en de laatste poging wordt uitgevoerd door een tegenligger die plotseling linksaf slaat. Maar we overleven ze ongeschonden. De smalle weg naar de camperplaats in Dinant wordt volledig in beslag genomen door het busje van de ijscoman dat met een blikkerig It’s-a-small-world-riedeltje zijn komst aankondigt. We kunnen ons nog net in de oprit voor een huis wringen. Na een moeizame bocht naar links worden we in het Vlaams welkom geheten en de eigenaar houdt ons een mandje met kleine pruimen voor en dringt aan om er een te proeven. We mogen er net zoveel plukken als we willen, de trap staat klaar. Poudrerie, de naam van de camperplaats duidt op de voormalige buskruitopslag die hier gevestigd was. De sporen ervan zijn te zien, het buskruit is gelukkig inmiddels verdwenen. Het is een puzzeltje om de camper waterpas te krijgen, het tv-signaal te vangen door een klein gat tussen de bomen en de zon binnen te krijgen. Maar het lukt en we genieten nog een uurtje van de zon en de rust op deze plek en beginnen aan ons eerste boek.
(Route: A4, A12, A1, R0, A4, N4, N92)
(Weer: 8)

Donderdag 29 augustus 2013
Op aanwijzing van de eigenaar vinden we een makkelijke aansluiting op de weg naar Bouillon. Wegens een wegopbreking is het centrum van Dinant helaas voor ons niet bereikbaar en met name de steile terugweg naar de camperplaats heeft ons weerhouden het centrum te voet te bezoeken. Onze batterijtjes zijn kennelijk nog niet voldoende opgeladen. We nemen genoegen met de glimp die we opgevangen hebben op de heenweg. We rijden door een prachtig bosrijk en heuvelachtig landschap met soms wat velden en landerijen en een enkel dorpje.
We passeren de camping Les Ochay aan de Semois waar Ludwig en de kinderen een paar weken geleden hebben gekampeerd. Wij maken de keuze voor het voormalige stationsplein midden in het dorp Herbeumont, dat 3 km. verderop ligt. Een statige dubbele laan met oude bomen leidt ons naar de camperplaats. Bomen omgeven de plek, die het beginpunt is van talrijke wandeltochten in de omgeving. We zijn er al om 14:00 uur en nadat we ons hebben geïnstalleerd, de luifel uitgedraaid en de stoeltjes buiten gezet, duiken we in onze boeken.
(Route: N97, A411, N899, N89)
(Weer: 8)

Vrijdag 30 augustus 2013
Na de lunch beginnen we met enige reserve aan onze eerste wandeling, topfit zijn we nog steeds niet. Vanaf de camperplaats volgen we het traject van het oude spoor dat als zodanig niet meer herkenbaar is. Het pad loopt door het bos, over een kleine brug en een oude spoorbrug vanwaar af we uitzicht hebben op de rivier de Semois en de prachtig gelegen camping Champ Le Monde. Via de weg lopen we terug naar het dorp en bezoeken de kerk in het centrum, we kunnen er weinig boeiends ontdekken. Vanaf een oude brug zien we in de diepte waar de oude spoorlijn heeft gelopen met aan het eind het stationsplein waar we overnacht hebben. We wippen even binnen bij het Toeristenbureau waar we om een wandelkaart van de omgeving vragen en die we niet meer durven weigeren nu hij, oeps, 8,50 euro blijkt te kosten.
(Weer: 8)

Zaterdag 31 augustus 2013
Met het excuus van een bewolkte en dreigende lucht verplaatsen we de wandeling naar de middag. In werkelijkheid zijn we nog steeds niet vooruit te branden. Na de lunch beginnen we aan de 6 km lange tocht naar Les Cretes. De rivier de Semois heeft zijn loop gevonden rond een hoge rug in het landschap waarover onze route loopt. Diep onder ons horen we het geluid van kano’s die om de heuvel varen, jeugdige stemmen en het gebonk van de peddels tegen de boot. Het landschap is afwisselend. Bos, velden, struikgewas en varens. Soms vangen we een glimp op van donkere hellingen op de achtergrond. Het pad loopt soms vlak, klimt en daalt uiteindelijk tot aan de scherpe bocht in de Semois. Hoge bloeiende planten bedekken de oever. Voor de terugweg maken we gebruik van een deel van een andere route die langs de oever van de rivier loopt.
Een groot aantal campers heeft de camperplek ook gevonden. We staan er nu met 17 wagens. Het weer is opgeknapt en we kruipen nog een poosje met ons boek in de zon.
(Weer: 6)

Zondag 1 september 2013
Ook vandaag nemen we ruimschoots onze tijd. De Abdij van Orval, nog net in België gelegen, bezoeken we pas rond het middaguur. Er wordt een interessante expositie gehouden van schilderes Caroline Chariot-Dayez, die alleen maar plooien schildert. We bezoeken de kruidentuin, de expositie in de achttiende eeuwse gewelven van voorwerpen die uit het klooster afkomstig zijn of er gemaakt werden, de prachtige ruines van het oude klooster uit de 11e eeuw, dat in de Franse Revolutie verwoest werd, de bron van Mathilde waarvan het water nog steeds voor het bier gebruikt wordt en de tentoonstelling die het bier brouwen in beeld brengt. Het nieuwe klooster dat vanaf 1929 gebouwd werd, de brouwerij en de kaasmakerij zijn niet toegankelijk. We weerstaan de verleiding om in de drukke abdijwinkel trappistenbier en kaas in te slaan die in het klooster geproduceerd worden en gaan op weg naar Frankrijk. Van Verdun naar Bar Le Duc loopt de Voie Sacre Nationaal. We denken dat deze weg een eerbetoon is aan de gevallen soldaten in de 1e Wereldoorlog. De wegwijzers langs de weg zijn bedekt met kleine helmen. En langs de weg liggen de pruimpjes te koop die we in Dinant mochten plukken, mirabelles heten ze hier. We zijn maar net op tijd in Ligny-en-Barrois om de laatste camperplaats aan de haven voor ons op te eisen.
(Route: N884, N83, N88, N895, D110, D643, D905, D38, D603, VSN, N135)
(Weer: 7)