Het groene Spanje, deel 3
16 Oktober 2013 | Spanje, Bilbao
Bij het water tanken ontstaat er een ballet. Onze aansluiting sproeit alle kanten op. Een Franse man is zo vriendelijk zijn waterslang aan te sluiten, zo kunnen we toch nog vlot onze tank vullen.
De noordkust van Galicië, tussen Ribadeo en Ferrol wordt de Rias Altas genoemd omdat hij gevormd wordt door ria’s, de Spaanse, iets eenvoudigere uitvoering van een fjord. Onze tocht vandaag voert langs deze kust met inhammen, kliffen, heuvels en vruchtbare valleien. Het gemengde bos langs de weg herinnert ons aan de begroeiing in Portugal. Hoewel geroemd in onze gids slaan we Viveiro over. De hoogbouw nodigt ons niet uit en de bedding van de inham staat grotendeels droog, is bedekt met groen slijk en ruikt onaangenaam, misschien een gevolg van de droge zomer. Soms zien de inhammen er ondanks de lage waterstand toch aantrekkelijk uit doordat er goudgele zandbanken gevormd zijn. Cedeiro ligt mooi aan weerszijden van de Condominas. Witte bruggen overspannen de rivier, huizen met de veel voorkomende galeria’s, glazen balkons, kijken erover uit. We nemen een kijkje bij de haven.
We overnachten in Valdovino aan een mooi goudgeel strand. De golven lijken hier hoger, tenslotte staan we nu aan de Atlantische Oceaan. We maken een praatje met een Nederlands stel dat op een bankje van de zon geniet. We wisselen reiservaringen uit. De vrouw maakt in de avonduren graag armbanden voor en volgens het concept van de creatieve dochters die een webwinkel hebben. Het originele aan het ontwerp is, dat elk sieraad een of meerdere drukknopen bevat, waarvan de knop uitwisselbaar is. De knop kan van stof zijn, een foto bevatten of uit een ornamentje bestaan. Op www.madebydien.nl valt te zien wat deze tante allemaal maakt.
Naast ons maken vissers zich op om te gaan vissen in het duister van de nacht. Op hun voorhoofd glanst een klein blauw licht en aan de hengel danst een lichtje dat lijkt op een vuurvliegje. Ze keren geruisloos terug. Meer gerucht wordt gemaakt door nachtelijke bezoekers aan het strand. Zij laten om onbekende reden een bezoeklang hun motor draaien.
(Route: N642, AC566)
(Weer: 8)
Zondag 6 oktober 2013, verjaardag van Sander
Het was een koude nacht, maar gelukkig warmt het snel op.
De Spanjaarden maken een potje van de snelheidsaanduiding. Concludeer je juist dat je in de bebouwde kom bent aangekomen en 50 moet gaan rijden, dan staat er tien meter verderop een aanduiding dat het 70 mag zijn. Trek je net op, dan nadert er een rotonde waar je volgens het verkeersbord 40 km per uur mag rijden. En denk niet dat dit een eenmalig voorval is. Maar de mooiste grap is: de opdracht om 50 km per uur te rijden en tien meter later aan te kondigen: einde 70.
Om lunchtijd komen we in Ferrol aan. Van oudsher thuishaven van de Spaanse Armada en nog steeds een aanzienlijke marinehaven. Veel hoogbouw rijst op van het hogere deel van de stad. We maken een wandeling langs de boulevard en doen een rondje fitness apparaten. Bij het toeristenbureau halen we informatie. De stad presenteert haar Art Nouveau panden in een aantrekkelijke brochure. We herkennen de stijl maar de uitvoering lijkt uitbundiger dan in andere landen. Ook hier zien we weer volop de mooie glazen balkons, kenmerkend voor de streek.
(Route: AC116)
(Weer: 8)
Maandag 7 oktober 2013
Het is heel druk op de parkeerplaats bij Torre de Hercules in A Coruna waar wij de camper willen stallen voor de nacht, anders dan de gids ons doet vermoeden. Het blijkt een plaatselijke feestdag. Met enige inspanning komen we op een fatsoenlijke plek te staan. De toegang tot de vuurtoren is vandaag gratis. De toren behoort tot het werelderfgoed en is de oudst werkende vuurtoren ter wereld. Torre de Hercules werd in de eerste eeuw na Chr. gebouwd door de Romeinen en deed zijn werk tot de vijfde eeuw. Zijn verval liep samen met het verval van het Romeins Imperium. In de eeuwen erna werd de toren van zijn buitenlaag beroofd; de stenen werden gebruikt voor andere doeleinden. Pas in de 18e eeuw werd de toren hersteld en voorzien van de huidige facades die voldeden aan de smaak en de eis van die tijd. De diagonale banen herinneren aan de spiraalvormige omloop buitenom de toren waarlangs brandstof naar boven werd gebracht om het vuur te laten branden. We beklimmen de toren. Het binnenwerk oogt oud en de aanpassingen uit de 18e eeuw zijn duidelijk zichtbaar. Na 234 treden hebben we uitzicht over zee en A Coruna.
(Route: N651, AC164, N4, AC12)
(Weer: 8)
Dinsdag 8 oktober 2013
Ondanks ons gebrekkige Spaans belanden we met de bus precies op de plaats waar we onze verkenningstocht in A Coruna willen beginnen. De tuinen van San Carlos bieden uitzicht over de havens en geven een voedingsbodem aan in- en uitheemse boomsoorten en een paar mooie olmen.
Zoals de meeste Spaanse kerken hebben ook de kerken in A Coruna een rijk en uitbundig interieur. De vele beelden zijn overdadig gekleed en hebben een hemelse gezichtsuitdrukking. De kerk van Santiago uit de 12 eeuw heeft stenen van de Torre de Hercules in haar muren. Aan de haven staan huizen met indrukwekkende galeria’s, die de stad haar bijnaam gaven: de glazen stad. Op het centrale plein is het imposante stadhuis gevestigd met drie koepels. Het beeld van de heldin van A Coruna, Maria Pita, die in de 16e eeuw de stad verdedigde tegen de Engelsen en nu haar naam geeft aan het plein, vinden we ertegenover. En tot slot het is heerlijk toeven in de schaduwrijke winkelstraten Calle de Riego de Agua en Calle Real. Aan het eind van de wandeling komen we uit bij het toeristenbureau dat nu alleen nog nuttig is om ons te vertellen waar we de bus kunnen vinden die ons terugbrengt naar de camper.
(Weer: 8)
Woensdag 9 oktober 2013
We verlaten het zonovergoten A Coruna via de lange boulevard met opmerkelijke rode lantarenpalen. Het heuvellandschap waardoor we rijden, vinden we niet de mooiste streek van noord Spanje. Vroeg in de middag arriveren we in Milladoiro, een kleine stad die op 6 km afstand ligt van Santiago de Compostela. Een Nederlandse camper, duidelijk ook op zoek naar de camperplek, arriveert tegelijkertijd. De vrouw, die uitgestapt is, raadpleegt het personeel van het cafetaria en laat ons weten dat we hier op de juiste plek zijn. We parkeren de camper en worstelen met onze lange oprijblokken. Al snel raken we in een geanimeerd gesprek met het Nederlandse stel, hetgeen een verlate lunch tot gevolg heeft. We doen boodschappen bij een supermarkt in de buurt en passeren een ruime parkeerplaats die veel rustiger oogt. Het Nederlandse echtpaar voelt er ook voor hierheen te verhuizen. Als we opnieuw geïnstalleerd zijn, gaan we met z’n vieren wat drinken bij het cafetaria. Het klikt en we hebben gespreksstof te over. We worden verwend met een schaaltje met wat frietjes en snippertjes ham, olijven en cornuco’s in bitterbalformaat. De gebakken aardappelen die op ons menu stonden, vervangen we door in de haast gekocht stokbrood. Het is evenwel pas 20:30 uur eer we eten.
(Route: AC14, A6, N550, SC20)
(Weer: 8)
Donderdag 10 oktober 2013
Om 8:30 uur staan we onder de douche. Vandaag gaan we, samen met Ank en Jaap, met de bus naar Santiago de Compostela. Als doorgewinterde reizigers vinden we de halte en worden we na een kwartier afgeleverd in het centrum van Santiago. Een plattegrond die we in een kantoorboekhandel bemachtigen in combinatie met de uitleg van de verkoper brengt ons tijdig bij de kathedraal waar om 12:00 uur een mis voor de pelgrims opgedragen wordt. Met Ank en Jaap spreken we af elkaar om 13:00 uur weer te treffen. De kerk is afgeladen vol. Veel mensen met rugzakken, wandelschoenen en Nordic Walk stokken en opmerkelijk veel jongeren. De sfeer is ontspannen en informeel. We horen de namen noemen van de landen waaruit de pelgrims afkomstig zijn. Wat later worden veel pelgrims toegesproken in hun eigen taal, ook in het Nederlands wordt een woordje gesproken. Er wordt toegestaan dat de mensen tijdens de mis geruisloos rondlopen om de kerk te bekijken. Tijdens het prachtige ontroerende gezang van een sopraan maken we daarvan gebruik. We bekijken de nissen in de rondgang en kruipen via een smalle trap achter het hoofdaltaar langs waar je de zilveren mantel van het 13e-eeuwse beeld van St. Jakobus aan kunt raken. Op de mantel staat de Jakobsschelp afgebeeld, een symbool dat we ook terugzien bij veel pelgrims. Vissers verkochten de gevangen schelpdieren op de markt in Santiago. Pelgrims namen een schelp mee naar huis om aan te tonen dat ze Santiago hadden bezocht en zo ontstond een traditie. We bezoeken de crypte met een zilveren kistje waarin zich de stoffelijke resten van St. Jakobus zouden bevinden. Pas na de mis is er gelegenheid om het hoofdaltaar goed te bekijken, het is een en al goudkleur dat er blinkt. We moeten ons haasten om op tijd aan de voorzijde van de kathedraal te komen waar Ank en Jaap op ons wachten. We snakken inmiddels naar een kop koffie. Het brood met tomaat voor Ank laat niet alleen lang op zich wachten maar valt ook karig uit.
De medewerkster van het toeristenbureau wijst aan waar we het museum van de pelgrims kunnen vinden waarnaar Ank en Jaap hebben gezocht. Het is een aardig museum, maar de beloofde verzameling souvenirs die door de jaren heen in Santiago zijn verkocht, treffen we er niet aan. Na een laatste blik op het Praza do Obradoiro en het Hostal de los Reyes Catolicos gaan we op zoek naar Rua do Rosa en de groene bus die ons terug moet brengen naar Milladoira. Een Spaanse man, die ons de plattegrond ziet bestuderen, is zo vriendelijk ons bij de bushalte af te leveren. Van hem komen we te weten dat het zaterdag 12 oktober de feestdag is van Pilar. Van de bushalte haasten we ons naar het cafetaria en schuiven achter een glas wijn en Jaap achter een biertje. De jongedame herkent ons en zet deze keer schaaltjes met stukjes warme kip voor ons neer. Een waardige afsluiting van een genoeglijke dag.
(Weer: 8)
-
21 Oktober 2013 - 18:08
Els Schrijer:
Avonturiers,
Geen beter leven dan het leven van een reiziger, jullie zien er zeer gezond uit en weer een ervaring rijker. Mooie omgeving en onderhoudende reisverhalen, ook de foto's zijn schitterend.
Van 7 t/m 14 oktober ben ik met een vriendin in Portugal wezen fietsen, in de Algarve, heuvel op en af, maar ook aan de kust naar de Spaanse grens, het was rond de 30 graden en met een briesje zeer aangenaam. Vooral als het in Nederland regent fiets je een stuk fijner en die mannen maar zwoegen. Morgen gaan wij naar Egmond aan Zee en wordt het 20 graden. Lieve groeten van Herman Els en Ruben.
-
21 Oktober 2013 - 22:56
Hans En Saskia:
Heerlijk om jullie avonturen weer te lezen in zo'n goed geschreven verslag. Ik krijg de indruk dat de spanjaarden in het noorden wat aardiger zijn dan dat jullie zeiden in jullie eerdere verhalen down south. Goed te zien dat jullie ook lekker weer hebben, geniet er nog maar lekker van! Liefs Hans en Saskia -
22 Oktober 2013 - 12:15
Monique En De Rest:
Hoi saam,
Leuk verslag en enorme mooie foto's. Ik dacht eigenlijk dat je in die kathedraal van Santiago geen foto's mag maken, heb ik zeker mis. Wie zijn die twee schone dames op de foto met Jan en later met Pat?
Veel plz. nog samen.
Geniet ze!!Liefs groetjes Monique en de rest -
22 Oktober 2013 - 12:20
Marian En Joke:
Ook deze keer weer leuke & bijzondere verhalen en mooie foto's!
Geniet maar lekker verder!!!
Hartelijke groeten van ons...
-
23 Oktober 2013 - 10:03
Marian En Jos:
Lieve Patricia en Jan, prachtig verslag en een geweldig mooi gebied, wij genieten erg van jullie verhalen en foto's.
Wij zijn dinsdag thuisgekomen.
Geniet nog fijn samen, een dikke kus voor jullie beiden. -
26 Oktober 2013 - 21:33
Steef En Trix:
Hoi Pat en Jan,
Jullie hadden toch wel die 6 km van Miladoiro naar Santiago de Compostela kunnen lopen? Had je je
ook een beetje pelgrim gevoeld en Jacobus had dat vast leuker gevonden.
Weer hele mooie foto's.
Liefs en groetjes van ons, Steef en Trix
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley