De Provence

Vrijdag 13 september 2013
We hebben besloten een poosje samen op te trekken op onze weg naar het zuiden. In Laragna Monteglin, 100 kilometer verderop, lijkt een aardige camperplaats. We volgen ieder onze eigen weg en spreken daar af. Er blijken zelfs twee camperplaatsen te zijn, maar beide zijn overvol met woonwagenbewoners. Uiteindelijk belanden we bij Intermarché, die over een wasserette, toiletten en vers brood beschikt. Alie maakt graag gebruik van de wasmachine en al snel wappert de schone was aan het rek. We liggen er vanavond allemaal opmerkelijk vroeg in en dat geldt zelfs voor mij met de reputatie van nachtbraker.
(Route: D110, D1075)
(Weer: 7)

Zaterdag 14 september 2013
De D994, die later overgaat in de D94, loopt op een aantal plekken door een kloof. We worden op onze tocht vergezeld door het riviertje Eygues. We drinken koffie langs de route en lunchen. Het plan is om Nyons te bezoeken, maar het is inmiddels al wat later en er lijken veel campers op pad, dus besluiten we nu eerst naar Mirabel aux Baronnies te gaan en morgen Nyons te bezoeken. Op de camperplaats is nog een plek vrij, waar we ons met twee campers inwurmen. Op de wandeling naar het dorp komen we nog een camperplaats tegen met grotere en vrije plaatsen. Jan en Jan halen de campers op. Het enige nadeel is een putjeslucht die af en toe onze neusgaten binnendringt. Dit stadje krijgt van ons uiteindelijk, geheel terecht, de bijnaam “het stinkplaatsje”. Na de verhuizing pakken we de wandeling weer op en bezoeken het aardige stadje met een Middeleeuws centrum. De kerk St. Julien is geopend omdat het vandaag zoiets als monumentendag is en bevat enkele mooie kunstschatten waaronder een Mariabeeldje uit de 16e eeuw. Helaas kunnen we na de wandeling niet echt een gezellig terrasje vinden en de ijscoboer vraagt goud voor een bolletje ijs, dus keren we terug naar ons rollende hotel en borrelen daar in de zon.
(Route: D1075, D994, D94)
(Weer: 7)

Zondag 15 september 2013
Het weer nodigt niet uit hier een extra dag te blijven en dus verkassen we naar Vaison-La-Romaine, een dorp verderop langs deze weg. Het bezoek aan Nyons laten we vallen omdat Vaison interessanter lijkt. Onze overnachtingsplaats ligt op loopafstand van het centrum en is al flink bezet. Ook hier zijn de musea, vindplaatsen en kerken geopend en gratis toegankelijk vanwege monumentendag, dat hier blijkbaar een heel weekend omvat. We bezoeken de antieke opgraving van Puymin en het archeologische museum, dat tal van voorwerpen herbergt uit het stenen en bronzen tijdperk en uit de Romeinse tijd. Interessant is vooral de korte film die een beeld geeft hoe de vindplaats er in de Romeinse tijd heeft uitgezien. We kijken ineens anders naar de opgravingen. Riolering, vloerverwarming en mozaïeken vloeren maken indruk. We vinden Jan W. weer terug, die buiten op ons wacht, wandelen door aardige winkelstraatjes en lopen over de oude Romeinse brug naar het Middeleeuwse gedeelte van de stad. De overstroming van de rivier l’Ouveze in 1992 heeft veel levens gekost en flinke schade veroorzaakt, die we echter ternauwernood terugvinden. De Middeleeuwse stad ligt op een heuvel, de klim is intensief met als beloning een aardige kerk en een mooi uitzicht. De terugweg gaat over een nieuwe brug en langs een tweede vindplaats Vilasse. Met een drankje op een overdekt terras blazen we uit. ’s Avonds klaverjassen we nog eens, deze keer zijn Jan H. en ik de gelukkige winnaars.
(Route: D538, D938)
(Weer: 6)

Maandag 16 september 2013
We benutten de voorzieningen op de camperplaats, vullen de voorraden aan bij Lidl, tanken en rijden de Mont Ventoux op naar 1911 m. hoogte. Boven giert de ijskoude wind om ons heen en het is 8 graden. Het belet fanatieke wielrenners echter niet om het traject over de berghelling zwoegend af te leggen. Eenmaal boven wordt uitbundig het bereik van de top vastgelegd op de gevoelige plaat voor het bord dat de hoogte van Mont Ventoux markeert. Het is een bijzonder landschap met het witte kale gesteente. Bergaf passeren we het monument ter nagedachtenis aan Tom Simson, de wielrenner die op deze berg stierf.
Avignon biedt, elke tien minuten, een gratis bus aan van de parkeerplaats naar centrum. Ook hier veroveren we met moeite een plekje. Het is al later op de middag, toch maken we alvast een beetje kennis met de stad, halen een plattegrond bij het toeristenbureau, zien de brug van het bekende liedje, het paleis van 7 pauzen, pikken een terrasje en nemen de bus terug. ’s Avonds hebben wij het voor de verandering weer eens aan de stok met de televisie. Deze keer ziet het ernaaruit dat de tv kapot is, dat we geen Spoorloos kunnen ontvangen en, erger nog, geen dvd’s meer kunnen kijken.
(Route: D938, D974, D942, D225)
(Weer: 7)

Dinsdag 17 september 2013
Het treintje laat ons in 40 minuten het oude gedeelte van Avignon zien. Daarna kiezen we elk voor een eigen programma. Jan en Alie gaan allereerst naar de paleistuin boven op de rots. Wij bezoeken het pauselijk paleis. In de rij voor de kassa ontdekken we dat we niet genoeg geld bij ons hebben maar dat bovendien Jan’s bankpas in zijn portemonnee ontbreekt. Uit voorzorg gaan we terug naar de camper. Gelukkig vinden we daar de bankpas en keren terug naar het paleis. Paus Clemens V besloot in 1309 de pauselijke zetel te verplaatsen van Rome naar Avignon. Zeven pausen zetelden er. Het is een imposant gebouw dat meer op een veste lijkt dan op een paleis en uit een oud en nieuw gedeelte bestaat. Van het interieur is weinig bewaard gebleven. Deels werd het vernietigd, deels geplunderd. Nadat de paleis leeg kwam te staan, heeft het ook nog 100 jaar gediend als barak voor het leger. Het mooist zijn de vertrekken van Clemens VI en de Grand Tinel, de enorme zaal waar de nieuwe paus gekozen werd. De grote kapel bevat een collectie bizarre kunst, zoals b.v. de gestileerde huid van een mens achteloos over een paal gehangen, de benen bungelend eraan. Niet echt onze smaak.
Door de voetgangerszone lopen we naar de kerk van St. Didier. Daar liggen de overblijfselen van de monnik Benezet, die in een droom de opdracht kreeg een brug over de Rhône te bouwen. De brug werd gebouwd tussen 1171 en 1185 en had oorspronkelijk 22 bogen. Nu zijn er nog vier over; de rest werd in de loop der jaren verwoest door overstromingen. Aanvankelijk werd de brug steeds gerepareerd, maar op gegeven moment gaf men het op. De brug wordt bezongen in het bekende liedje “Sur le pont d’ Avignon on y danse". Overigens danste men niet op de brug maar op het eiland eronder. Daarna lopen we over de ongemakkelijke kinderkopjes in het pittoreske straatje Rue des Teinturiers. Hier werd tot aan de 19e eeuw katoen bedrukt in bonte patronen. Langs de straat loopt een kleine rivier waarin voor de werkzaamheden maar liefst 23 waterraderen in gebruik waren. Het riviertje wordt lieflijk omzoomd door platanen, die helaas beschermd worden door lelijke rode flexibele mantelbuizen. Door het voetgangersgebied lopen we terug naar de Rhône. We puffen nog even uit met een drankje op Place Grillon voor we, deze keer te voet, over de brug gaan om de ultieme foto te maken van zijn hierboven genoemde bekende buurman, de Pont Saint -Benezet. Jan en Alie treffen we moe aan bij de camper. Zij zijn vooral enthousiast over het mooie park boven op de rots met uitzicht op de omgeving.
(Weer: 8)

Woensdag 18 september 2013
Met moeite raken we onze voertuigen kwijt in Arles. Met geduld en wat heen en weer schuiven, bemachtigen we een plekje geschikt voor de nacht en met uitzicht op de stad en de Rhône. Na de lunch trekken we het stadje in met de wandelroute uit de Capitoolgids als leidraad. Pontificaal in het midden van de stad ligt het Romeins amfitheater, dat plaats biedt aan 20.000 toeschouwers. We wandelen eromheen en komen via smalle straten in sfeervolle zachte terratinten bij het Romeins theater. De kerk St. Trophime, gelegen op de Place de la Republique, heeft een uitbundig versierde gevel en opent juist haar deuren. Een donkere kerk met elementen uit de 12e eeuw. Bij de toeristeninformatie bemachtigen we, een beetje als mosterd na de maaltijd, een plattegrond. We wippen binnen bij het hospitaal waar Vincent van Gogh ooit verpleegd werd. De kleurige bloemen op de binnenplaats vormen haast een palet en vergeleken met de schildering die Van Gogh van het plein maakte, lijkt er maar weinig veranderd.
Met een glas wijn en een biertje op een terras onder platanen sluiten we de wandeling af. Het borreluurtje zetten we nog even voort op de winderige parkeerplaats en ’s avond klaverjassen we voor de laatste keer. Morgen scheiden onze wegen.
(Route: D570)
(Weer: 7)