Noordoost Italië

Zaterdag 12 april 2014
De route terug naar de hoofdweg is van een indrukwekkende schoonheid en voor Jan bewerkelijk met al het bochtenwerk. Over de Brennerpas rijden we Italie in. Het inruilen van het ene land voor het ander geeft geen verandering in natuur, noch in weersomstandigheden. Het blijft regenen en mistig. De bergen zijn nog steeds wit en ook langs de weg ligt sneeuw. Met enig leedvermaak zien we dat het verkeer op de tolweg, die parallel loopt aan onze weg, al kilometers lang vaststaat. In Bolzano missen we voor straf net onze afslag en rijden nu aan de andere kant van het dal de wijnroute. Hellingen en dal staan vol met wijnranken. Landschap en huizen doen nog steeds aan Oostenrijk denken.
Het gedeelte op de parkeerplaats in Trento, dat gereserveerd is voor campers, staat vol. Gelukkig hebben we langs de weg nog een drie plaatsen gezien voor campers. Eén plek wordt bezet door een truck, de ander door een camper en de derde is vrij maar bestemd voor een gehandicapte camperaar. We dwalen door de stad op zoek naar een plek. Uiteindelijk komen we terecht op Area Comunale Zuffo. In de gids met slechte recensies vanwege de aanwezigheid van zigeuners. Wij vinden het te overzien. We betalen voor het parkeerkaartje maar dan wil de slagboom niet open. Stukje vooruit, stukje achteruit, het helpt niet. Een jonge Italiaan schiet te hulp. Hij belt met het nummer dat op de paal staat aangegeven voor noodgevallen. Een kwartier later rijdt er een medewerker van het bedrijf voor, die de slagboom moeiteloos opent. We staan te midden van bergen en drukke wegen. Toch is het ’s nachts heel stil. Op een kortstondige muzikale wanklank van circa 100 db na, hebben we geen last van de zigeuners.
(Route: B182, SS12, SS42, SP14, SP21, SS12)
(Weer: 5)

Zondag 13 april 2014
Het gezelschap van zigeuners heeft zich uitgebreid met vrouwen en kinderen. De muziek gaat aan, vrouwen dansen op de parkeerplaats en de grill wordt ontstoken. Wij gaan kijken of er op de parkeerplaats bij het centrum nu wel plek is. Geen officiële parkeerplaats voor campers is vrij maar we sluiten aan in de rij, eten een boterham en genieten van het centrum dat op loopafstand ligt met de mooie Romaanse kathedraal en het Palazzo Pretorio.
(Weer: 7)

Maandag 14 april 2014
Om 7:45 uur rijden we het nu nog verlaten parkeerterrein af, met slechts aan een zijde een rij campers. We willen voorkomen dat we straks ingebouwd worden door personenauto’s. Voor een Volkswagenbusje zitten twee oudere mensen met ijsmutsen op en weggedoken in hun jas, te ontbijten. Wij storten ons in het ochtendverkeer. Het is één grote file de stad in. Wij rijden tegengesteld de bergen in, richting Gardameer en stoppen op een parkeerplaats tegenover een prachtig meertje, Lago di Toblino. Tijd voor ons ontbijt. Als we het stadje Riva del Garda achter ons laten, flitst het Gardameer, door de openingen in de tunnels, aan ons voorbij. Hoge bergen met machtige rotswanden omringen het meer dat in nevelen is gehuld. Cipressen, parasoldennen en palmbomen staan langs de kant van de weg, die smal is en de nodige stuurkunst vraagt. Sommige tunnels zijn glad afgewerkt, andere uitgehakt en met scherpe punten. Juist in zo’n tunnel worden we door een bus aan de kant gedrukt. Er klinkt een angstaanjagend schrapend geluid langs de rotswand. Een stukje verderop nemen we op een parkeerplaats de geringe schade op. Het pas verworven kapje van de luifel is achter een uitsteeksel blijven hangen. Voor ons wel reden om af te zien van de tocht over de oostelijke oever, waar de weg op de kaart nog smaller lijkt. Aan de zuidkant van het meer is het vlak en minder interessant.
Ook vandaag hebben we moeite een overnachtingsplaats te vinden. Een plaats is bezet door zigeuners, een ander door de kermis. Eerder dan het plan rijden we de adembenemende bergweg naar het oosten. Een goed begaanbare weg met mooie uitzichten op besneeuwde bergtoppen en kleine verstilde dorpen. En tot mijn geruststelling rijden we deze keer niet langs de rotswand. Passo Pion delle Fugazze, de pas op 1.163 m. is gelukkig open, maar er ligt nog wel veel sneeuw langs de kant van de weg.
De zorgboerderij voor geestelijk gehandicapte jongeren in Bassano del Grappa heeft tien camperplaatsen. Je mag er maximaal twee nachten staan omdat de boerderij niet over een kampeervergunning beschikt. De jongeren werken onder begeleiding op het land. In een klein winkeltje worden producten van het land verkocht. We zitten nog even buiten uit te blazen van de lange rit, maar als de zon verdwijnt, vluchten we rap naar binnen.
(Route: SS45, P572, SR11, SR450, SS12, SS46, SS34, SP111, SS47)
(Weer: 7)

Dinsdag 15 april 2014
Langs de rivier de Brenta lopen we naar het centrum van Bassano del Grappa. Als huizen ons de doorgang belemmeren, nemen we een publiek pad dat ons terugvoert naar het water. Afgeleid door een stroomversnelling in de rivier blijf ik met mijn voet in een diep gat steken en ga languit. Het deert me niet, mijn eerste zorg is mijn nieuwe camera die naast mijn hoofd op de grond ligt met een grasspriet tussen de display. Na uitgebreid onderzoek lijkt het apparaat geen schade te hebben opgelopen. Het pad loopt dood en we moeten alsnog terug naar de doorgaande weg.
De houten Ponte Vecchio over de rivier, ook wel Ponte degli Alpini genoemd, dateert uit 1569 en werd ontworpen door Palladini. Het hart van het stadje wordt gevormd door drie pleinen die met elkaar in verbinding staan. We bezichtigen de sobere kerk van Franciscus.
(Weer: 7)

Woensdag 16 april 2014, verjaardag van Aron
Het Lido di Jesolo ligt op een lange smalle landstrook voor de kust van Venetië. De landtong is flink bebouwd en rijkelijk voorzien van campings. Van hieruit kunnen we met bus en boot Venetië bereiken. Wij kiezen Parco Capraro om de Paasdagen door te brengen en voor een bezoek aan de stad. De route die ons hier brengt, gaat door vele dorpen en stadjes en door een vlak landschap met grasland, soms opgevrolijkt door klaprozen of een geel koolzaadveld. Aan de horizon zijn de hoge bergen met sneeuw nog maar net te zien. Bij de receptie van de camping registreren we ons, krijgen informatie over het openbaar vervoer naar Venetië en krijgen een groen bandje om onze pols. We installeren ons op plek 526 en lopen de paar honderd meter die ons scheiden van de Adriatische zee. Erg onder de indruk zijn we niet van het verlaten smalle zandstrand. De plaats van de bushalte waar onze tocht naar Venetië over een paar dagen gaat beginnen, is ons nu bekend. Happy hour voor de camper in de zon op een ondergrond van gras vol witte klavertjes!
(Route: SS47, SR53, SR89)
(Weer: 7)


Donderdag 17 april 2014
Jan heeft een vernuftige constructie bedacht om het verlies van het kapje aan de luifel te compenseren waardoor we de luifel toch kunnen gebruiken. Hij klimt op het dak om alles op te meten en leent een trap bij de receptie om het te monteren. Het uitdraaien gaat daarna weer probleemloos. Intussen werk ik aan het verslag van Beieren.
Op het terras bij het restaurant plaatsen we het verslag en de foto’s en laten ons als beloning een biertje en een prosecco inschenken. We zitten er een beetje te kleumen want er waait een koude wind.
(Weer: 7)

Vrijdag 18 april 2014
Wasdag vandaag. Als de lakens weer schoon op bed liggen en kledingstukken opgevouwen in de kast, kopen we bij de receptie tickets voor bus, boot naar en waterbus in Venetie voor 23,50 euro per persoon. Uit nieuwsgierigheid wandelen we naar de camperplaats waarover we lazen, maar we zijn tevreden met onze huidige keuze. Ruime plaatsen, mooie grasmat met bomen en klavers, schoon sanitair en een redelijke prijs. Enig nadeel is misschien het internet, prijzig en alleen bij het restaurant beschikbaar.
Jesolo heeft flink geïnvesteerd in de aanleg van een boulevard met de exotische naam Lungomare de Gina Lollobrigida en voorzien van toiletten, omkleedhokjes en huisjes waar versnapperingen te koop zullen zijn. Bergen wit zand worden uitgevlakt door bulldozers. Men is duidelijk nog niet klaar voor het seizoen.
’s Avonds bereiden ons voor op een vroeg vertrek morgen naar Venetië. We willen met de bus van 8 uur. We pakken het rugzakje vast in, maken lunchpakketjes, zetten de koffiespullen klaar en duiken er vroeg in.
(Weer: 7)

Zaterdag 19 april 2014
Als we om 6:45 uur het rolgordijn omhoog doen, is het zwaarbewolkt en het regent af en toe. Venetië in uitsluitend 50 tinten grijs lijkt ons niks. We besluiten om morgen voor een herkansing te gaan, trekken het rolgordijn dicht en draaien ons nog eens om.
Na het ontbijt begin ik aan een stapel Margrieten en Jan maakt aardappelsalade.
’s Middags wandelen we naar Cortellazzo, een dorp verderop. Het is een ouder gedeelte van Lido di Jesolo waardoor we lopen met oude parasoldennen, woningen die te koop of te huur staan, maar altijd verlaten en met de luiken gesloten. Bij de haven van Corellazzo staan aparte houten hutten met een korte oplopende steiger en een breed net voor visvangst. Na een drankje op een terras in Cortellazzo lopen we in een uur terug langs weinig opwindende vlakke weilanden.
(Weer: 6)

Zondag 20 april 2014, eerste Paasdag
Het regent pijpenstelen om 6:45 uur. Jan montert me op door te wijzen op een lichte vlek in het wolkendek daar waaronder wij Venetië vermoeden. We negeren de regen, zetten koffie, maken de boel aan kant en gaan op weg. Anders dan het bordje ernaast aangeeft, is het voetgangershek aan het eind van ons veld open en dat bekort onze wandeling naar de bushalte aanzienlijk. Hotel Linz, tegenover de bushalte, is van vergane glorie en desondanks beschermd door een stevig hek. Of het ooit zijn deuren weer zal openen voor gasten, is de vraag. Van achter het gebouw loopt door het struikgewas een jongeman met een opgerolde slaapzak in zijn armen. Als hij ons ziet, manoeuvreert hij zich langzaam uit beeld.
De bus, bezet door slechts één reiziger, is op tijd. We activeren onze buskaart en zien dat hij tot vanavond 21:06 uur geldig is. Zeven minuten later stappen we bij het busstation over op lijn 5. Op Punta Sabbioni ligt de veerboot klaar. Het is droog, de zon breekt door en we varen Venetië tegemoet. De eerste foto’s maken we van de Brug der Zuchten en het Dogenpaleis. Er staat geen wachtrij voor het paleis, we besluiten onmiddellijk toe te slaan. Het paleis was de residentie van de heersers van Venetië. Het gebouw in zijn huidige vorm dateert uit de 14e en 15e eeuw. Op het binnenplein staan bovenaan de 15e-eeuwse trap beelden van Mars en Neptunes, symbolen van de Venetiaanse macht. Pas in 1866 sloot Venetië zich aan bij Italië. Indrukwekkende kamers en zalen, met prachtige schilderingen, vloeren en plafonds, liggen verspreid over drie verdiepingen. De trap tussen de verdiepingen heeft een bijzonder plafond dat de trap de naam Scala d’Oro oplevert, de Gouden Trap. Onder de indruk zijn we van de enorme zaal waar de Grote Raad, bestaande uit 2.000 leden, bijeenkwam en met een van de grootste schilderijen ter wereld aan de muur, Tintoretto’s Paradijs. Tenslotte nemen we via de Brug der Zuchten een kijkje in de kerkers. Door de Porta della Carta verlaten we het paleis en komen op een overvol San Marcoplein. We schuifelen mee in de stoet door het voorportaal van de kerk om de mozaïeken te bekijken en sluiten aan in de rij voor de ingang. Een vrouw maakt ons erop attent dat er in de kerk geen rugzakken zijn toegestaan en maakt een vaag gebaar waar we de rugzak kunnen stallen. We gaan op onderzoek maar vinden niets. De enorme drukte staat ons tegen en we besluiten waterbus 1 op te zoeken voor een tocht over Canal Grande. We zijn zo gelukkig twee zitplaatsen te bemachtigen en varen mee tot het eindpunt Piazzale Roma. Op de terugweg stappen we uit bij Rialto Mercato. Rialto, een van de oudste en nog steeds drukste delen van de stad met groente-, fruit- en viskramen. De beroemde Rialto brug doet ons wat de drukte betreft, denken aan de Spaanse Trappen in Rome. We bezoeken de lieflijke Santa Maria Dei Miracoli. Tot onze spijt is de populaire trouwlocatie vandaag gesloten. De waterbus brengt ons van Rialto naar Ca’Rezzonico in Dorsoduro met het mooie kanaal Rio San Barnaba en het centrale Campo Santa Margherita dat geliefd is bij studenten. We puffen er even uit met een drankje en gaan dan met de waterbus terug naar de aanlegplaats van de veerboot. Het publiek op de kade vergaapt zich, net als wij, aan een enorm cruiseschip dat de haven van Venetië verlaat. Wij kunnen direct aan boord en varen in het kielzog van het cruiseschip naar Lido di Jesolo. De bussen sluiten perfect aan en om 19:30 uur zijn we doodmoe thuis en genieten met de benen op de bank van het slaatje dat Jan gister heeft gemaakt.
(Weer: 7)

Maandag 21 april 2014, tweede Paasdag
Wat een geluk dat we gisteren naar Venetië zijn gegaan. Vandaag regent het een groot deel van de dag. Pas aan het eind van de middag laat de zon zich even zien. We maken er een nuttige dag van met allerhande huishoudelijke werkjes.
(Weer: 5)

Dinsdag 22 april 2014, verjaardag van Theo
Het spel van zwerven, ontdekken en niet weten waar we ’s avonds eindigen, gaat weer beginnen. We hebben fijne dagen gehad maar kijken beiden uit naar het avontuur en de afwisseling die ons nu weer wachten.
Tom heeft een eenbaansweg voor ons in petto langs de mooie bleekgroene rivier Piave. Er komt een Lidl op ons pad, waarvan we dankbaar gebruik maken.
Van horizon tot horizon biedt deze streek vooral akkerbouw. Vroeg in de middag arriveren we in Gradisca d’Isonzo, een weinig inspirerend dorp met een winkelstraat en een verwaarloosd kasteel. Door het mooie weer en het drankje na afloop wordt de wandeling desondanks gewaardeerd.
(Route: SP42, SP74, SS14, SR351)
(Weer: 7)