Bragança in Portugal

Zaterdag 2 mei 2015
We zijn er vroeg uit. Er ligt een groot voetbalveld naast de camperplaats en we zijn er niet zeker van of er op zaterdagochtend al vroeg getraind wordt. Tenslotte houden we verschillende parkeerplekken bezet. Jan blijft bij de camper, terwijl ik via de brug over Rio Carrión het plaatsje inloop, nog steeds op zoek naar brood. Ik bemachtig een brood al moet ik wachten tot de winkel opengaat. We tanken en koersen richting Portugal. Onderweg ontbijten we bij een wegrestaurant.
Rode aarde gecombineerd met felgroene velden is het enige aardige dat we op deze route kunnen ontdekken. Gelukkig wordt het ten zuiden van León iets afwisselender.
Door het Reserva Nacional de la Sierra de la Culebra rijden we de laatste kilometers naar Bragança. Een heuvelachtig landschap met verschillende soorten naaldbomen, bloeiende struikjes in geel, wit en paars. Mede dankzij het uur tijdverschil komen we vroeg aan op de populaire camperplaats aan de voet van de muur rond de citadel en kunnen kiezen uit meerdere plekken. De Portugezen maken in grote getale gebruik van de picknicktafels die tegen de helling zijn geplaatst. Na onze lunch zoeken we het centrum op waar festiviteiten zijn. De straten staan vol marktkramen en de bevolking is er massaal opuit getrokken. We kijken rond in de kerken Antiga Sé en Sao Vicente. De eerste kerk is in betere conditie dan de tweede maar beiden hebben uitbundige vergulden versierselen.
De kleine supermarkt nabij de camperplaats is nu geopend en biedt een beperkt assortiment. We kopen wat ingrediënten voor soep.
(Route: CL615, A231, A66, A52, N631, ZA912, N122 (P) IP4)
(Weer: 7)

Zondag 3 mei 2015
Hoog boven ons ligt de ommuurde citadel uit 1130 en het kasteel dat dateert uit 1187. In een rustig tempo lopen we naar boven. De kerk Santa Maria heeft een donker beschilderd houten plafond. Ernaast staat het 12de-eeuwse Domus Municipalis. In het vijfhoekige gebouw van romaanse architectuur werden meningsverschillen opgelost en eronder bevond zich het waterreservoir. Zover we kunnen, lopen we over de stadsmuren. Beneden zien we de parkeerplaatsen op verschillend niveau voor campers. De kleine woningen in de citadel zijn nog steeds bewoond. Sfeervolle smalle straatjes met een hobbelige bestrating van keien. Aan de tegenovergestelde zijde verlaten we de citadel. Er lopen steile straten naar beneden, waar we ons maar niet aan wagen en nemen een vriendelijker weg terug. Het restaurant Sabores d’Aldeia is geopend en we melden ons aan voor vanavond 19:00 uur.
We zijn de eerste gasten en worden hartelijk in het Frans verwelkomd. We kiezen een menuutje van 10 euro en laten ons verrassen. Het voorgerecht wordt in vier schaaltjes opgediend en waarvan we alleen sardines en kikkererwten herkennen. De twee onbekende gerechtjes zien er onaantrekkelijk uit en zijn ook onsmakelijk. Aan het hoofdgerecht, varkenslapjes met gefrituurde aardappelblokjes kunnen we ons geen buil vallen, evenmin aan de fruitcocktail voor dessert. Er wordt een heerlijk glas wijn bij geschonken en tot slot wordt ons koffie aangeboden. Ongelooflijk dat dit kan voor zo’n klein bedrag.
(Weer: 5 )

Maandag 4 mei 2015
De egaal grijze lucht belooft weinig goeds. Het regent en het lijkt erop dat het nooit meer ophoudt. Een mooie gelegenheid om het verslag bij te werken. We worden aangenaam verrast als ’s middags de lucht openbreekt en de zon tevoorschijn komt. Rond borreltijd gaan we met de laptop en iPad onder de arm naar Sabores d’Aldeia en maken daar nog zo’n klein flesje wijn soldaat. Het verslag en de foto’s staan deze keer binnen luttele minuten op waarbenjij. nu
(Weer: 4)