Coimbra

Zondag 10 mei 2015
Over een hobbelige en bochtige bergweg gaan we vroeg in de ochtend richting Coimbra. Heel Portugal lijkt op de racefiets te zitten. Wijngaarden liggen op terrassen tegen de hellingen. Oorlogsvelden met eindeloze rijen kruizen blijken bij nader inzien een methode om plantjes te geleiden. Hoge sequoiabomen met afbladderende stammen staan langs de weg. Paarse hei, brem, boterbloemen en lupines geven kleur aan het landschap. Het is een bewerkelijke bergweg. Het ontbreken van vangrails in de bochten langs de afgrond, de puntige rotsen en de fietsers maken het een beetje tot een stressweg. Langs de hoofdweg merken we pelgrims op, deze keer op weg naar Fatima om op 13 mei de verschijning van Maria aan drie kinderen te gedenken.
In Coimbra is het warm en megadruk met auto’s en bussen. Er lijkt geen doorgang te zijn naar de camperplek. We vinden een plaatsje op de geïmproviseerde parkeerplaats bij het waterpaleis en gaan polshoogte nemen. De camperplek is overvol, zowel met campers als met auto’s. Oorzaak zijn de festiviteiten rond de afsluiting van het academisch jaar. De studenten feesten gedurende een week en dat zullen ze weten ook in de stad.
Via een voetgangersbrug over de Mondego bereiken we de benedenstad met de kerken São Tiago en Santa Cruz. Op de Praça do Comércio spreken we een Portugees paar dat er een winkel drijft. Ze vertellen ons meer over de tradities binnen de universiteit en de festiviteiten. Tot slot geven ze ons een plattegrond mee en een folder van het fadocentrum.
Studenten in zwart pak, soms in gezelschap van familie en vrienden, paraderen door de stad. Een enkeling heeft over het kostuum een omslagdoek gedrapeerd. Hoed en wandelstok in een kleur, die symbool staat voor de studie die gevolgd wordt.
Door de 12de-eeuwse Arco de Almedina komen we in de oude bovenstad. We strijken neer op een schuin aflopend terras. Er tegenover is het fado centrum. We halen kaarten voor de voorstelling van 18:00 uur en vermaken ons tot die tijd op het terras met een drankje en bacalhau, Portugese gezouten en gedroogde kabeljauw, heerlijk!
Fado in Coimbra wordt uitgevoerd door mannen, (ex) studenten van de universiteit en de specialisatie is serenades, gebracht aan alles en iedereen die bemind wordt. Het kleine theater is sfeervol en de opzet is leuk . We zien oude filmopnames van studenten, we horen serenades en een jongedame geeft er uitleg over. Afgesloten wordt met de mooie ode aan Coimbra. Op een schaduwrijke binnenplaats wordt een glaasje Tawny Port geschonken, die we verrassend lekker vinden. Terug op straat pakken we een staartje mee van de parade van studenten. Wat een chaos. Het vrij drinken de hele dag eist zijn tol, hier en daar ligt er een student laveloos op de grond. Terwijl wij over de voetgangersbrug teruglopen, horen we de ambulances aan en af rijden. We hebben erna verschillende Portugezen gesproken die zich schaamden voor de wanorde, die elk jaar schijnt te heersen. De bassen van de muziek op het feestterrein klinken tot maandag vroeg in de ochtend.
(Route: N224, IC2)
(Weer: 9)

Maandag 11 mei 2015, verjaardag van Arja
Met enige aarzeling over nóg een onrustige nacht, besluiten we toch een dag te blijven. Op het programma staan de twee kathedralen, het universiteitsgebouw en de botanische tuin.
De kathedraal Sé Velha wordt genoemd als het mooiste romaanse gebouw van Portugal. De buitenkant is sober. De binnenkant heeft robuuste vierkante pijlers, een verguld altaarstuk uit de 16de eeuw, een bewerkte doopvont, grootse schilderijen aan de wand en opmerkelijke tegeltjes uit Sevilla. Daar tegenover staat de stilte en de eenvoud van de kruisgang uit de 12de eeuw. Een rechtenstudent maakt een foto van ons, die we na het bezoek kunnen kopen, samen met een uniek boekje met foto’s van de universiteit.
Sé Nova is net een trap te ver; we stellen ons tevreden met de buitenzijde.
Het universiteitsgebouw en de bijzondere vertrekken , hadden we niet willen missen. De universiteit is gevestigd in een voormalig paleis en sinds 2013 werelderfgoed. We mogen nergens foto’s maken en zijn blij met het eerder gekochte fotoboekje. Het gebouw ligt op het hoogste punt in de stad en heeft een opvallende toren. Het grote witte plein baadt in fel zonlicht. Na een broodje op de enige trap in de schaduw duiken we eerst Biblioteca Joanina in. De drie zalen die achter elkaar geschakeld zijn, hebben beschilderde plafonds. De antieke boeken staan in eikenhouten kasten. Hard hout, waar geen insect doorheen kan. De vleermuizen in het gebouw nemen de insecten voor hun rekening die toch binnendringen. Alles om de boeken te beschermen. Balustrades en pilaren zijn beschilderd met vergulde Chinese tekens, het houtwerk in zwart, donkergroen en donkerrood. Rijke vergulde ornamenten versieren de doorgangen en de plafondrand. Via trappen komen we terecht in de kelder waar twee cellen zijn, die gebruikt werden voor studenten die zich hadden misdragen.
De kapel heeft een fleurig plafond in groen, paars, geel en rood. Mooi tegelwerk aan de muren en een barokke orgel. Trouwen in deze kapel is voorbehouden aan studenten van de universiteit.
Tenslotte werpen we vanaf hoogte een blik in de zaal waar belangrijke ceremonies plaatsvinden en waar examens worden afgenomen, de voormalige troonzaal. Achter een spaarzaam verlicht bureau zit een student tegenover een commissie. De rector magnificus op zijn troon luistert toe en zo ook familie en vrienden in de zaal. Wij bewonderen vooral het indrukwekkende koepelvormige panelenplafond. Via een smalle gang komen we bij een uitzichtpunt over de stad.
Iets lager in de stad ligt de botanische tuin. Een oase van koele rust in het groen. We komen even bij op een bankje.
We zoeken het terrasje van gister nog eens op. Warm eten kunnen we er pas om 20:00 uur en enigszins teleurgesteld houden we het bij een drankje.
(Weer: 9 )