Tomar

Dinsdag 12 mei 2015
Vroeg in de middag installeren we ons op Parque de Campismo in Tomar. De behulpzame jongedame bij de receptie maakt ons alvast wegwijs op de plattegrond van het stadje. Een deel van het terrein is niet in gebruik vanwege werkzaamheden. Een heleboel dode bomen moeten om. Er wordt gehakt en gezaagd. Een heftruck voorkomt met zijn grijpers dat een boom omvalt op een caravan of camper. Jammer van al het lawaai.
Na de lunch onderzoeken we met behulp van de plattegrond waar we zijn terechtgekomen. Langs het voetvalveld, over het bruggetje naar het eilandje in de rivier Nabao, nog een bruggetje over en we staan in het centrum. Het grote waterrad in de rivier is in onderhoud. Er wordt gezegd dat het rad nog Romeins zou zijn. De winkelstraat Rua Serpa Pinta komt uit op het Praça do Republica met de 15de-eeuwse gotische São João Baptista. We nemen een kijkje in de kerk en gaan dan in de winkelstraat een drankje halen. Op de terugweg valt ons oog op de Capela de Santa Iria, een schattig klein kapelletje waar een bevlogen vrouw ons het onfortuinlijke verhaal vertelt van deze heilige. In de 7de eeuw werd een prins verliefd op de mooie non, die zijn liefde niet kon beantwoorden. Daar had de prins vrede mee maar hij dwong haar de belofte af zich nooit aan een andere man te geven. Nu werd ook de priester van haar parochie verliefd op de non. Hij liet haar kruiden eten waardoor haar buik opzwol en zij zwanger leek. De prins doodde haar uit jaloezie en gooide haar in de rivier. De kapel zou staan op de plek waar zij stierf. De kapel heeft bijzondere tegeltjes met dieptewerking.
(Route: IC2, IC3, )
(Weer: 8 )

Woensdag 13 mei 2015, Internationale Koekjesdag
Om 9:00 uur komt de bakker luid toeterend het terrein op en we halen verse broodjes.
De boom naast de camper gaat om zonder dat we Apeldoorn hoeven te bellen en we gaan erna met een gerust hart boodschappen doen bij de mini supermarkt. Even weg van het lawaai van de motorzaag, want de een na de andere boom valt om. Het is extreem warm vandaag.
(Weer: 8)

Donderdag 14 mei 2015
De werklieden hebben geen boodschap aan Hemelvaartsdag en zagen rustig door.
Het is iets koeler vandaag en er staat een flinke wind. Een prima dag om het hooggelegen Convento de Cristo te bezoeken. Op het Praça do Republica zijn het treintje en de tuktuk niet te bekennen. We gaan de klim te voet wagen. Als we halverwege de eerste trap zijn, komt de tuktuk langs scheuren. Voor 5 euro brengt hij ons naar boven.
Het Tempelierskasteel is niet te bezichtigen, maar we brengen uren door in het klooster, dat in 1160 werd gesticht door de grootmeester van de tempeliers. De orde hielp de Portugezen bij hun strijd tegen de Moren en werd daarvoor beloond met land en macht. Door de eeuwen heen werd het klooster onder de verschillende heersers aangepast en uitgebreid, maar in de 16de eeuw vonden de grootste veranderingen plaats; de bouw van de kerk in manuelstijl , bijgebouwen en de kruisgang in Italiaanse stijl. De kern van het klooster is de 12de-eeuwse Charola, de rijk versierde bidkapel van de tempeliers in een opmerkelijke vorm. De vele kruisgangen maken het gebouw haast tot een doolhof.
Bij Casa de Pasto Parreirinha genieten we, na het enerverende bezoek aan het klooster, van heerlijke zalm, lauwwarme aardappels , salade en een karafje witte wijn. De restaurant zit bomvol alleen maar Portugezen. En dat beschouwen we graag als goed teken.
De rondrit met treintje waarmee we onze verkenning van Tomar afsluiten, levert amper nieuwe gezichten op.
We hebben mieren binnen. Een paar duizend in de koekenpan die in het kastje staat en om onbekende reden de interesse heeft gewekt. Maar evengoed knap, hè? Wat moeten die beestjes een goede neus hebben en een fijn kompas. We checken de andere kastjes en bergen alles op in goed afgesloten dozen.
(Weer: 7)

Vrijdag 15 mei 2015
Er zijn drie mieren het blikje appelstroop binnengedrongen, een raadsel aangezien we zelf de deksel er amper af kunnen krijgen.
Jan ruimt de schuur op en monteert opnieuw het spiegeltje om de inhoud van de gastank te kunnen aflezen. Ik maak een verslag af, maar als ik het wil plaatsen, krijg ik met de laptop geen verbinding met internet.
We wandelen naar Lidl voor de meest noodzakelijke boodschappen en sjouwen onze bescheiden buit terug naar de camper.
De laatste boomstammen worden afgevoerd. Het werk is ten einde.
(Weer: 7)

Zaterdag 16 mei 2015
We gaan in het centrum op zoek naar internet om het verslag te plaatsen. Bij Café Paraiso hebben we beet en combineren een drankje met een razendsnelle verbinding. We gaan via een alternatieve route terug naar de camping. In een zijstraatje staat een van de oudste synagogen van Portugal. De synagoge werd gebouwd tussen 1430 en 1460 en is slechts kort tijd in gebruik geweest als gebedshuis aangezien aan het eind van de 15de eeuw koning Manuel joden dwong zich te bekeren of Portugal te verlaten. De synagoge werd van alle symbolen ontdaan en verkocht. Sinds die tijd was het gebouw in gebruik als o.a. gevangenis, als hooischuur en als opslagruimte. In 1921 werd het gebouw verklaard tot nationaal monument.
(Weer: 10)

Zondag 17 mei 2015, verjaardag van Trix
Rond lunchtijd wandelen we naar Casa de Pasto Parreirinha. Het restaurant heeft een nieuw menu op het bord staan en is wederom goed bezet door Portugezen. Jan kiest cozinha Portugesa, een vleesschotel met onderdelen van een bedenkelijke structuur. Het lijkt op pezen en hoefjes, maar het smaakt hem goed. Mijn lombo gevuld met ui en daarbij rijst, frites en iets wat op spinazie lijkt, is heerlijk. Op Praça do Republica is een kleine markt van lokale producten. De Portugezen in de kramen zijn traditioneel gekleed.
Bij Café Paraiso eten we een ijsje en plaatsen een nieuw verslag. De warmte maakt ons loom. Het wassen en spoelen van shirts is haast een feestje door het gespetter met koel water. We bereiden het vertrek van morgen voor.
(Weer: 10)