Naar Hedmark

Vrijdag 18 september 2015
In de nacht trek ik meermalen het rolgordijn omhoog om te checken of het water de camper al bereikt heeft. De rivier buldert langs ons heen en stort zich in het grootste meer van Noorwegen. Het water slaat tegen de wal en in het donker en zonder bril lijkt het erop alsof we elk moment kunnen weg dobberen. De dageraad wijst uit dat we op een veilige plek staan.
Na de koffie verwelkomen we enthousiast de zon en trekken er onmiddellijk op uit om Gjøvik te verkennen. Gjøvik Gård was tot 1956 privé bezit. Tegenwoordig is het landgoed in handen van de gemeente en doen de gebouwen dienst als cultureel centrum en museum. Er staan verschillende oude panden op het terrein. En dit weekend is er kermis. Attracties en kramen zijn nog afgedekt vanwege de vele regenval.
Het is niet helemaal duidelijk wat het centrum van de stad is. Het toeristenbureau biedt uitkomst. De jongeman geeft uitgebreid advies wat een bezoek waard is en de stad lijkt interessanter dan zo op het eerste gezicht. Aan de jachthaven is een opmerkelijke overkapping gebouwd, het Skibladnerhuset, dat, naar wij vermoeden, onderdak biedt aan de antieke radarboot die nog steeds dienst schijnt te doen op het Mjøsa meer. Al hebben wij hem niet waargenomen. Maar de architect heeft een interessant gebouw neergezet. Ook in deze stad lijkt het luxe winkelcentrum de hoofdstraat de genadeslag te hebben toegebracht. De aardige winkelstraat die omhoog leidt naar de Olympiske Fjellhall, ligt er verlaten bij, terwijl het winkelcentrum gonst van het leven.
De meeste indruk maakt de Fjellhall. In 1988 kreeg Lillehammer de Olympische Winterspelen van 1994 toegewezen. Gjøvik werd aangewezen als de locatie waar een deel van de ijshockeywedstrijden gehouden zouden worden. In 1989 bedachten een paar techneuten om de arena onder te brengen in een berg. De eerste schetsen hiervoor werden tijdens een etentje getekend op een servetje. De bouw nam twee jaar in beslag. Om de arena uit te houwen in de berg werd 170 ton explosieven gebruikt en 141.000 m3 massief rots werd afgevoerd of te wel 29.000 vrachtwagenladingen. De hal heeft 5.830 zitplaatsen en 150 verschillende ruimtes. De onderhoudskosten en energiekosten van de hal zijn laag, vanwege een constante temperatuur van 7 graden in de berg. De hal kan een aanval met conventionele wapens, gifgassen of kernwapens glansrijk doorstaan. Met verbijstering kijken we naar de ontzagwekkende dikke deuren. De buitengevel daarentegen is totaal onopvallend.
De gouden medaille voor ijshockey werd in 1994 overigens veroverd door Zweden.
Aan het eind van de middag verplaatsen we ons huis 50 km. verderop. We strijken neer in Hamar aan de andere kant van het meer bij het Hedmarksmuseet.
(Route: 4, E6, 222)
(Weer: 6)

Zaterdag 19 september 2015
Hedmarksmuseet blijkt gesloten. Het terrein is echter vrij toegankelijk en zo kunnen we de huisjes, schuren en stationnetjes, die onderdeel zijn van het Openluchtmuseum, aan de buitenzijde toch bewonderen. Soms staan we met onze neus tegen de ruiten gedrukt om een glimp van het interieur op te vangen. Het is een schitterende omgeving, gelegen langs het Mjøsa meer, die ook door de Noren druk bezocht wordt. Ze brengen er de mooie najaarsdag door met hardlopen, fietsen, wandelen, de hond uitlaten, picknicken en grillen. Wij zwerven een paar uur door het park. Interessant is ook de ruïne van de 12de-eeuwse kathedraal op het terrein, die door een glazen dak beschermd wordt. Juist als wij passeren, wordt er een huwelijk voltrokken.
We lunchen in de camper die nog steeds op het parkeerterrein staat. Weer een beetje uitgerust volgen we nu het wandelpad langs het meer, dat ons naar het centrum brengt. Prachtig huizen met mooie tuinen staan langs het pad. Over het centrum van Hamar zijn we minder enthousiast. Veel hoge nieuwbouw en een sfeervolle winkelstraat treffen we niet aan.
(Weer: 7)

Zondag 20 september 2015
Ten oosten van Hamar liggen glooiende landbouwgronden. Het leuke in Noorwegen is dat de huizen, schuren en hekwerken die je in het Openluchtmuseum ziet, ook nog volop overal in het land in gebruik zijn. De mooie schuren staan soms op palen of klossen, dan weer op stenen.
De weg loopt door het stroomgebied van de Glåma. In de bossen tussen deze rivier en de Zweedse grens vestigden zich in de 17e-eeuw Finse immigranten.
Op een parkeerplaats langs de weg staat een monument ter herinnering aan de saamhorigheid van de Noorse bevolking tijdens één van de ergste overstromingen van de Glåma in 1995.
In deze omgeving zien we ook wel campers en caravans bij de huizen staan, maar lang niet in de aantallen die we in het noorden zagen.
We overnachten in Kongsvinger op een parkeerplaats nabij de sportaccomodatie en een school.
(Route: 25, 2, 210)
(Weer: 6)