Värmland in Zweden

Maandag 21 september 2015, verjaardag van Lucie
Nog eenmaal doen we deze reis boodschappen in Noorwegen en zetten daarna onze laatste Noorse kronen om in diesel. Een attente Noorse ziet me zoeken naar diesel en contante betaling, parkeert haar auto en schiet te hulp. Het stoort haar dat Noren zo op zichzelf zijn en zich niet om een ander bekommeren. We verzekeren haar dat dat niet onze ervaring is. Inderdaad, Noren zijn gereserveerd, maar als je ze iets vraagt, zijn ze steeds vriendelijk en uitermate behulpzaam.
Het landschap is vrij vlak, ook hier vinden we landbouw, bossen en maar weinig huizen.
Morokulien Infocenter is gebouwd op de Noors-Zweedse grens. Binnen geeft een dikke witte streep de scheiding aan. Door een langwerpig raam in het dak is de streep ook vanuit de lucht zichtbaar. Voor je kaart kun je kiezen uit een Zweedse of uit een Noorse postzegel en buiten hangen twee brievenbussen. We verzamelen wat folders over Värmland en kunnen er internetten. Tegenover, aan de andere kant van de weg staat een monument voor de vrede. Naast het centrum zijn parkeerplaatsen onder de bomen. Op het gras staan overdekte picknicktafels. Sanitair en service voor campers maken de plaats populair. ’s Avonds staan er tien campers voor de nacht.
(Route: 2, 61)
(Weer: 5)

Dinsdag 22 september 2015
De aanwezigheid van prima sanitair in het infocenter laat zich niet helemaal verklaren, maar wij maken er dankbaar gebruik van. Voor 6 kronen zijn we beiden weer heerlijk schoon. Het is koud en het regent. We rijden naar Charlottenberg. Het onaantrekkelijke gehucht heeft een paar winkelcentra en daar vermaken we ons. Aan het eind van de middag gaan we terug naar Morokulien. Via een tunneltje onder de weg komen we bij het vredesmonument, dat in 1914 is opgericht om 100 jaar vrede tussen Noorwegen en Zweden te gedenken. De behoefte aan dit monument ontstond nadat in 1905 de unie tussen de twee landen verbroken werd. Naast het monument zijn in een cirkel in verschillende jaren bomen aangeplant, veelal door ministers van beide landen. In 2014 werd een pagode met een vredesklok geplaatst, een geschenk van zuid Korea. Drijfnat maken we ons uit de voeten van deze historische plek. We blijven hier nog eens overnachten.
Jeroen laat weten dat hij ons volgende week komt opzoeken. Na veel moeite is het hem gelukt om vrij te zijn.
Lange tijd ziet het ernaar uit dat we hier alleen blijven staan en daar ben ik niet blij mee. Maar aan het begin van de avond rijdt de een na de andere camper het terrein op.
Terwijl de Zweden buiten zitten bij een klein vuurtje, hebben wij ons in de camper verschanst onder een dekentje en met de kachel aan. Het is herfst in Zweden.
(Route: 61)
(Weer: 3)

Woensdag 23 september 2015
We toeren vandaag door lieflijk Värmland. Een iets glooiend landschap met donkere bossen, uitgestrekte meren, frisgroene weides en huisjes in Falurood. Aanstaande maandag hebben we dus afgesproken met Jeroen. Hij landt in Oslo en komt met een huurauto naar Glaskogen, een natuurreservaat waar te midden van bossen en meren een wilderniscamping gevestigd is. De camping is eigenlijk vanaf 1 oktober gesloten, maar via de mail heeft men laten weten dat we welkom zijn. Voor de zekerheid gaan we polshoogte nemen. Het is even zoeken maar dan vinden we het kleine infocentrum naast een meertje. “Terug in vijf minuten” hangt er op de deur. Zo lang hoeven we niet eens te wachten. We leggen de vrouw, die haastig de deur uit het lastige slot haalt, uit wat de bedoeling is en ze overlegt telefonisch met haar cheffin. Geen probleem, we kunnen zondag komen en blijven tot zaterdag. Ze oppert of het zin heeft nu alvast een plaats uit te kiezen, niet dat ze veel mensen verwacht. Maar de plaatsen 28 en 41 zijn het meest populair en mocht het in het weekend mooi weer worden, dan zouden juist die bezet kunnen zijn. Goed idee, vinden we. Het is een fantastisch terrein in het bos en aan een meer. Het bos creëert de plaatsen zelf en inderdaad, 28 en 41 zijn het mooist. We kiezen 41, nemen afscheid en vervolgen onze rondrit. Eind van de middag installeren we ons weer bij Morokulien, het bevalt ons daar voorlopig prima als uitvalbasis voor onze verkenningstochten.
(Route: 61, 177, 172 en ongenummerde wegen)
(Weer: 6)

Donderdag 24 september 2015, verjaardag van Saskia
Het Shoppingcenter van Charlottenberg trekt busladingen Noren, die waarschijnlijk af komen op de aantrekkelijk geprijsde waar. Het centrum doet ons denken aan de Canadese mall’s. In het hart van het winkelcentrum is een groot plein met rondom eetgelegenheden naar ieders smaak. Wij strijken neer bij Joe’s Diner. Jan met een bord vol Zweedse balletjes in saus, aardappelpuree, een schep vossenbessenjam en sla. Ik met kipnuggets, frietjes, sla en mango-currysaus. En als toetje een onbekend taartje met de naam “Wiener”. Heerlijk! Daarna gaan we op zoek naar schoenen voor Jan en een bloesje voor mij. Het aangrenzende Shoppingcenter Nord heeft een mega grote supermarkt onder zijn dak, de meest ongezellige die we ooit gezien hebben. Lidl is er sfeervol bij.
(Route: 61)
(Weer: 6)

Vrijdag 25 september 2015
In Arvika ontdekken we een camperplaats pal aan het meer Kyrkviken, die niet in het acsiboek en bij de app van campercontact staat. We zullen hem aanmelden. De Noren weten hem te vinden; aan het begin van de avond staan we met z’n negenen. Het centrum, op loopafstand, heeft een paar winkelstraten met stoffige etalages. Echt aantrekkelijk maken voor de klant, doen ze hier niet. Het veruit mooiste gebouw is het stadhuis nabij het stadspark. We kijken rond bij de jachthaven en halen nieuwe champignons bij Ica, want op die in onze voorraadkast zit schimmel. De zon is heerlijk, de wolken zijn fotogeniek en de wind is stevig.
(Route: 61, 175)
(Weer: 7)

Zaterdag 26 september 2015
Een strakblauwe lucht. We lunchen buiten en verdiepen ons in onze boeken. Om 15:00 uur maken we de camper rijvaardig voor een tochtje over nog onbekende wegen. De natuur van Noorwegen geeft misschien meer spektakel maar hier is het beslist lieflijk. De tocht eindigt nabij Morokulien en we besluiten hier nog eens te overnachten. Onze favoriete plekken zijn bezet, maar we vinden een goed alternatief. Voor een zonnige herkansing gaan we terug naar het monument aan de overzijde van de weg. Er staan nu veel paddenstoelen en helaas zijn alle rood-met-witte-stippen tot moes. De zonnestralen strijken langs de lange strook lage struikjes langs het wandelpad; de vossenbessen roepen: “pluk me dan, pluk me dan”. We halen een containertje op in de camper en plukken in rap tempo de litermaat vol. Het verwijderen van de piepkleine steeltjes daarna is monnikenwerk.
Morgen gaan we ons installeren in de wildernis van natuurreservaat Glaskogen.
(Route: 61, ongenummerde binnenwegen)
(Weer: 8)