Afscheid van Zweden

Zondag 4 oktober 2015
We brengen een rustige zondagochtend door in de camper. In de middag bezoeken we Monica en Lennart. In tegenstelling tot drie jaar geleden vinden we deze keer het huis zonder problemen. Monica heeft gisteren cantharellen geplukt en we smullen van de heerlijke soep die ze ervan gebrouwen heeft. We beklagen ons dat we zelf geen paddenstoelen hebben kunnen vinden en in het bos laat ze zien op welke plekken ze te vinden zijn. Terug bij het huis nemen Monica en Lennart een kijkje in de camper en gewoontegetrouw drukken we nadien het slot in en slaan de deur achter ons dicht. Mijn handtas met mijn sleutels erin staat in de camper en door het keukenraam zien we de sleutels van Jan op het aanrecht liggen. Verontrustend hoe makkelijk we daarna toch binnenkomen, al zijn we opgelucht dat het probleem is opgelost. Na koffie met een heerlijk stuk amandeltaart nemen we afscheid. We gaan LPG tanken in Brålanda en vinden langs de weg een camperplek naast het sfeervolle ingerichte café Gula Huset, dat gerund wordt door een enthousiast jong eigenaarskoppel. Er wordt een bescheiden bedrag gevraagd voor de overnachting en stroom en daarvoor krijgen we ook nog twee gebakjes mee in een doosje. Als ik later voor een paar broodjes terugga, krijg ik deze gratis mee. Het café heeft geen vergunning voor alcoholische dranken en we nemen genoegen met een mok koffie en een gebakje uit het royale assortiment. Een wand in het café is behangen met schilderijen in vergulde lijsten en we herkennen Vermeer’s melkmeisje.
(Route: E18, 175, E45)
(Weer: 7)

Maandag 5 oktober 2015
Om 12:30 uur komen we aan in Vänersborg. Later dan gewild, want we missen de afslag. We rijden om de stad heen en puzzelen hoe we bij de parkeerplaats moeten komen. We wandelen door het park langs Vänern. De gemetselde roodstenen watertoren uit 1892 is het enige opvallend gebouw in de stad. 19e- eeuwse fabrieksgebouwen lijken nog voor onderwijsdoeleinden in gebruik. De winkelstraten komen uit op een groot plein met een kerkje. In één van die straten spot ik in een etalage comfortabel ogende schoenen. De oude schoenen, ook Zweeds van origine en van het merk Rieker en kapot aan de neus, vinden een roemloos einde in een vuilnisbak in Vänersborg. We overnachten op de camperplaats bij de sluizen in het nabij gelegen Trollhättan.
(Route: E45)
(Weer: 6)

Dinsdag 6 oktober 2015, verjaardag van Sander
We hebben in Zweden een tas vol statiegeld blikjes en flessen verzameld, die we bij Lidl in Trollhättan willen inleveren, maar de automaat blijkt vol en de winkel kan ze niet innemen. Bij de kassa treffen we Lennart. De inhoud van de tas eindigt in zijn kofferbak. Hij zal ze bij een volgend bezoek aan Lidl inleveren, zo begrijpen we. We rijden de aangegeven toeristische route langs het sluizencomplex, de getemde waterval, de Kungsgrotten en de hooggelegen kerk van Trollhättan. We parkeren aan de overkant van het water, recht tegenover de camperplaats waar we overnacht hebben en nemen een kijkje bij de sluizen. Juist als we op het hoogste punt staan, arriveert de Annika Benita, varend onder Nederlandse vlag. Het enorme schip vult de hele sluis in het Trollhättan Kanal. We observeren het verloop van het schutten. We halen de camper op en nemen de binnenroute naar Lilla Edet, die langs de rivier Göta Alv loopt. Bij werk aan de weg worden we door een auto met “Follow me” op het dak langs de werkzaamheden geloodst. We installeren ons op de parkeerplaats bij het slot. Achter de bomen raast de rivier. We zijn precies op tijd om de Annika ook hier de sluis te zien binnenvaren en geschut te worden. Er waait een gure wind. Het park bij het slot wordt bezocht door ouders met kinderen die zich vermaken op de speeltoestellen. We vangen tijdens onze wandeling geen glimp op van het slot dat privé-eigendom is. We checken hoe we morgenvroeg het dorp het beste kunnen verlaten en haasten ons naar ons behaaglijke onderkomen. De laatste avond in Zweden is aangebroken. Zestig kilometer scheidt ons nog van Stenaline in de haven van Göteborg.
(Route: ongenummerd)
(Weer: 6)