Glaskogen in Värmland

Zondag 27 september 2015, verjaardag van Naomi
Bij de lelijke hypermarkt met ruim assortiment slaan we in voor een weekje op een afgelegen plek in de natuur.
We melden ons bij de receptie waar een enveloppe voor ons klaarligt voor het geval we na sluiting van de receptie zouden zijn aangekomen. De jongeman achter de balie vertelt honderduit op onze vragen. Recentelijk zijn in de omgeving wolven en lynxen waargenomen. Een van de gasten heeft berensporen gezien en gefotografeerd. En hij weet zeker dat als we in schemertijd langzaam rondrijden we een eland zullen zien. Vanwege de weg door het reservaat zijn de dieren gewend aan het geluid van auto’s, maar voor de geur van mensen gaan ze op de loop. Bosbessen, vossenbessen en cantharellen zijn in grote hoeveelheden in het gebied te vinden. Een Noors gezin had van de week 21 liter vossenbessen bij elkaar geplukt. We kopen een wandelkaart van de omgeving, een ansichtkaart voor Anna, een voorraadje hout voor ons kampvuur en rekenen vast af. Voor we ons op de gereserveerde plaats 41 installeren, vullen we eerst de watertank en legen de afvaltanks. Dankzij het mooie weer zijn er toch nog een paar plaatsen bezet. We doen een poging om tv-ontvangst te krijgen, maar het mag niet baten. De plek is fantastisch en de ondergaande zon geeft een prachtige gloed op het meer en de bomen . Het maakt het gemis van Penoza vanavond meer dan goed.
(Route: 61, 172, ongenummerde binnenwegen)
(Weer: 9)

Maandag 28 september 2015
Het vliegtuig landt op tijd. 2,5 uur later wachten we Jeroen op langs de weg om hem een zoektocht te besparen. De reis was lang maar voorspoedig. Hij is enthousiast over onze plek in het bos en aan het meer. We praten bij met een drankje, flatbrood en tubes, zoals ze die in Zweden in een ruim assortiment aanbieden en soep met stokbrood. De Wiener als dessert is minder lekker dan die van Joe’s Diner.
(Weer: 8)

Dinsdag 29 september 2015
Via een gravelweg rijden we naar Rämåna aan Stora Gla. De dorpen op de kaart herkennen we nauwelijks. Meestal bestaan ze uit een enkel huis verborgen in het groen. Een slagboom weerhoudt ons verder te rijden, bovendien zien we in de verte iemand staan. De auto laten we achter langs de weg bij het beginpunt van de wandelroute. Het pad stijgt en daalt een beetje, leidt ons soms door het bos, dan weer langs het meer. Aan weerszijden van het pad staan veel bessenstruiken. Jeroen moet vaak op ons wachten, is het niet voor een foto dan wel omdat we op adem moeten komen of bessen plukken. Ons lunchpakketje eten we op op een mooi plekje aan het meer. De terugweg snijden we iets af en lopen een stukje over iemands erf. De persoon die we eerder meenden te zien, blijkt een pop op een stoel te zijn. We rijden terug via Finntorp, Almheden en Granmon door bossen en langs meren. ’s Avonds, tijdens de schemer, gaan we op zoek naar elanden en volgen de weg naar Sigfridstorp, die langs Ovre Gla gaat. We worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang maar elanden laten zich niet zien. Buiten bij het houtvuur, waarop we de spekjes, kaassoufflé en lapjes hebben bereid, eten we stamppot sla. De maan staat helder aan de hemel en weerspiegelt in het meer.
(Route: Glaskogen ongenummerd)
(Weer: 9)

Woensdag 30 september 2015
Via Sulvik, Amotfors, Fjäll en Holmen rijden we naar Charlottenberg om nog eens te lunchen bij Joe’s Diner in het mega Shopping Center en boodschappen te doen. Zelfs Charlottenberg ziet er appetijtelijk uit met een zonnetje. We laten Jeroen de plek zien in Morokulien van waaruit we de streek verkend hebben en doorkruisen Glaskogen via Kola, Skillingfors, Slartag, Smolmark en Barlingshult. Op het kampeerterrein ruimen we snel de boodschappen op en gaan wederom op elandenjacht. Deze keer rijden we stapvoets over de weg tussen Hedene en Granmon. We veren op bij elk rotsblok en iedere boomstronk, maar helaas….als troost aanschouwen we een prachtige zonsondergang. We warmen ons aan het kampvuur en genieten van de soep en broodjes. Voor het eerst rooster ik marshmallows in het vuur.
(Route: Glaskogen ongenummerd, 172, 61)
(Weer: 9 )

Donderdag 1 oktober 2015
De laatste kampeerders met een tentje zijn vertrokken. De camping is nu officieel gesloten en we hebben het bos voor ons alleen. De houten poepdozen op het terrein blijven open en zo ook het sanitairgebouwtje bij de receptie.
Langs het pad bij het meer heb ik bosbessen gespot. Gewapend met een emmertje ga ik aan de pluk. Na even komt Jeroen me versterken en al gauw hebben we het emmertje vol met een kop erop. We kappen ermee. Ik loop het heuveltje af, zwik en strooi de helft van de bessen over het zandpad.
Jan heeft inmiddels een omelet gemaakt met cantharellen. We smullen buiten van deze smakelijke lunch, al miep ik nog wat na over de verloren bosbessen.
Opnieuw gaan we richting Finntorp. Deze keer rijden we meer oostelijk naar Ov. Lofterud en Kalsäter en nemen het (gratis) pontje bij N. Hogsäter, dat met passen en meten ruimte biedt aan maximaal drie kleine auto’s. Bij een wildtoren, die wij gebruiken als uitkijkpost, is het Jan’s beurt voor een duikeling, hij rolt van het steile talud en loop een pijnlijke bil op. In Borgvik bezoeken we het sfeervolle terrein waar voorheen een houtzagerij gevestigd was en later een ijzergieterij. Een deel van het ijzer dat gebruikt is bij de bouw van de Eifeltoren in Parijs werd hier gegoten. Verschillende van de 19e-eeuwse bedrijfsgebouwen staan er nog. De terugweg voert langs Skaggebol en Skasas. Even lijken we de weg kwijt maar het smalle, zeer hobbelige, weggetje blijkt toch echt de weg naar Bränna en Pikebraten. Na het pittoresk gelegen Glava Glasbruk beleven we deze avond een spectaculaire zonsondergang. Omdat we al laat zijn, gaan we rechtstreeks door naar de weg voorbij Lenungshammar. We passen onze strategie aan en blijven een poosje staan bij open velden maar ook nu…geen eland te zien. Pannenkoeken met kaas en spek nuttigen we bij het houtvuur.
(Route: ongenummerd, 175)
(Weer: 7)

Vrijdag 2 oktober 2015
Gewapend met lunchpakketjes gaan we op pad naar de shelter op het schiereiland Skergern aan Stora Gla. We komen er niet aan omdat we een markering ver van het pad niet opmerken. Vlaktes vol vlammend rode struikjes, overvolle bessenstruiken en een enkele boom zijn te vinden op het schiereiland. We lunchen op een rots met uitzicht op Stora Gla. Jan glijdt uit op de klim terug naar het pad: een gelukkige landing deze keer op een zacht mostapijt. In Glava doen we een boodschap bij de enige winkel in het dorp en rijden terug langs het lieflijke Algsjön. Vandaag eten we iets vroeger zodat we nog iets aan onze laatste avond samen hebben. Buiten stoken we het laatste hout op, de maiskolven en marshmallows worden er boven geroosterd.
(Route: Glaskogen ongenummerd)
(Weer: 7)

Zaterdag 3 oktober 2015, verjaardag van Björn
Jeroen vertrekt om 10:30 uur richting Oslo. Wij ruimen op en verlaten met spijt het bos waar we zo’n fijne week hebben doorgebracht en dat we als het onze zijn gaan beschouwen. Het gezelschap van Jeroen en het verblijf in dit prachtige natuurreservaat heeft deze week tot één van de hoogtepunten van de reis gemaakt.
Bij het servicepunt vullen we de watertank en dumpen het afval. We douchen in het sanitairgebouwtje tegenover de receptie die nu gesloten is. Een bochtige gravelweg van 18 km. lengte brengt ons buiten Glaskogen. Het weggetje is een mooi afscheid van het gebied. Ik kan het niet laten en blijf de hele weg uitkijken naar elanden waarvan er toch zo’n 300.000 moeten rondlopen.
We overnachten in Årjäng aan het Jarnsjön meer op de camperplaats voor camping Sandholmen, ook weer gerund door Nederlanders. We zitten een uurtje buiten in de zon met ons boek en als de wind te fris wordt, verhuizen we naar binnen.
(Route: ongenummerd Glaskogen, 172, E18)
(Weer: 8)