Oost Grieks Macedonië

Dinsdag 27 september 2011, verjaardag van Naomi
In de hoop het klooster Roussanou alsnog te kunnen fotograferen, badend in het vroege zonlicht, rijden we nogmaals langs de kloosters. Het licht is weliswaar beter dan gisteren, maar het is bewolkt. Maar, al komt het gewenste plaatje er dus niet, we maken toch weer een nieuwe serie foto’s.
Tijd om verder te gaan. De vlakte van Thessalië is oersaai. Wat landbouw, industrie en rommelige dorpen passeren we. Pas bij de Tembi vallei is het landschap voor korte tijd wat aantrekkelijker.
Drie korte, onderbroken stukjes nemen we de snelweg. Voor de in totaal 22 km. moeten we 15,90 euro tol betalen. Mogelijk was het laatste bedrag voor het hele traject naar Thessaloniki, maar al rijd je maar één kilometer, je moet toch het hele bedrag betalen. Wij verlaten na 11 km. de snelweg en rijden via Litochoro de weg op naar het Olympus National Park. Even op de thee bij Zeus, die er zijn woonplaats heeft. De Olympus omvat een bergketen van 20 km. De Mytikas is met 2.917 m. de hoogste top. De weg stopt bij Prionia. Van hieruit kun je verschillende toppen beklimmen. We spreken een Duits stel dat terugkomt van een beklimming en eindelijk kom ik achter de naam van de hoge glazen ijskoffie die ik overal zie: frappé! En die bestellen we prompt op het gezellige terras van de berghut. Je kunt bij Prionia ook overnachten, maar we vinden het afgelegen en bovendien hebben we geen telefoonontvangst. Anderhalf kilometer lager ligt het klooster ag. Dionisiou. Het klooster heeft geleden onder aardbevingen en werd in 1943 verwoest door de Duitsers. Momenteel wordt het gerestaureerd. De oude eetzaal is nog helemaal intact en ook de cellen van de monniken zijn er nog. Via een binnenweg bereiken we Dion. Aan de rand van het plaatsje ligt de opgraving van het Antieke Dion, die we willen bezoeken. We overnachten op de parkeerplaats (N40°10’25”-O22°29’29”).
(Route: E 92, E75)

Woensdag 28 september 2011
We zijn een van de eerste bezoekers. Het is nog heerlijk koel onder de mooie bomen. Overal borrelt water op uit de grond. Een van de meertjes op het terrein is de heilige bron van de rivier Vaphyras. De opgraving is immens groot. Antiek Dion moet een enorme plaats geweest zijn en nog lang niet alles is opgegraven. De ommuring van de stad en de straten zijn blootgelegd. Van het grote badhuis is de vloerverwarming in tact en dat geldt ook voor verschillende mozaïeken. We bekijken de resten van de basiliek en de villa van Dionysos. Het Griekse en het Romeinse theater vallen ons tegen. Behalve de herkenbare vorm, zijn er nauwelijks oude resten. Na de opgraving willen we het museum in het centrum van het dorp bezoeken. We vragen de portier de weg en of we er kunnen parkeren. Geen probleem. Als we zeggen dat we een grote auto hebben, lacht hij. Maar dan valt het kwartje en blijkt dat we niet onopgemerkt zijn gebleven. “Aha”, zegt hij “The House” en maakt met zijn hoofd een gebaar richting camper. We mogen hem laten staan en lopen de tien minuten naar het mooie museum waar tal van objecten uit de opgraving zijn ondergebracht. Op de bovenste verdieping maakt vooral een muziekinstrument veel indruk. De hydraulis van Dion stamt uit de 1e eeuw v.C. en is een voorloper van het kerkorgel. In de kelder zijn interessante reconstructies van origineel materiaal van o.a. de vloerverwarming.
Op de terugweg naar de parkeerplaats komen we langs de onbekende planten die we al vaak langs de weg hebben zien staan. Jan plukt een vrucht van onder het dichte bladerdak vandaan en dit raadsel is opgelost: kiwistruiken!
Na ons interessante bezoek aan Dion nemen we een binnenweg langs vele katoenvelden naar Korinos. Daar waar we een mooie camperplaats verwachten, zijn bulldozers druk doende. Uiteindelijk vinden we verderop een aardig plekje aan de kleine haven bij Alikes Kitrou (N40°22’38”-O22°37’44”). Het is aardig om de vissersboten in en uit te zien varen. In zee dobberen honderden blauwe tonnen, die voor de mosselvangst gebruikt worden. Veel Grieken proberen op de pier zelf een maaltje binnen te halen.

Donderdag 29 september 2011
We vermijden de tolweg en rijden via Eginio, Alexandria en Kavalari met een boog om Thessaloniki heen, maar krijgen toch genoeg mee van de troosteloze omgeving van de tweede stad van Griekenland. Veel industrie, bedrijven en rommel. We passeren de meren Koronia en Volvi aan de zuidkant. Een heuvellandschap dat een hete zomer achter de rug heeft. De velden zijn verschroeid, het groen flets en stoffig. Ongemerkt komen we terug op de snelweg, die inmiddels geen tolweg meer blijkt te zijn. Bij Orfani nemen we de stille kustweg langs een wit zandstrand, op zoek naar een mooi plekje. Dat vinden we net voor Loutra Eleftheron (N40°43’49”-O24°00’22”). Met wat woningen in de rug, een Nederlandse camper op 50m. afstand en het uitzicht op zee.

Vrijdag 30 september 2011
Het klein plaatsje Paradissos aan de E90 is gezegend met een bron, die volgens de reisgids 400-750 liter per seconde geeft. Er is een tappunt gemaakt waar mensen hun waterflessen kunnen vullen. Ook wij maken hier gebruik van. Op een terras dat uitkijkt op de bron, drinken we wat en nemen een tosti. Op een klein schaaltje krijgen we er schijfjes appel bij geserveerd. Een paar kilometer verder ligt Toxotes, van waaruit je met de trein door de Nestos vallei kunt. De trein rijdt onregelmatig, daarom kiezen wij voor het voetpad door de vallei. Het is nu te laat om aan de wandeling te beginnen, maar we verkennen de omgeving vast. Misschien is de parkeerplaats bij de rivier geschikt om te overnachten zodat we morgenvroeg kunnen lopen. Perfect is de plek, maar ook nu weer erg afgelegen. We zoeken ons geluk verderop in het stadje Xanthi, net gelegen in de provincie Thracië. Door nauwe drukke straten worden we naar een rustige parkeerplaats geleid. Na het eten wandelen we door de stad. We zijn verrast door het levendige, sfeervolle centrum en de overvolle terrassen.
Net als in het voorjaar zien we ze ook nu op elke parkeerplaats waar we staan. Gezinnen met kleine kinderen, die in de auto leven. Deze keer bestaat de woonruimte uit een pick-up. Vader, moeder en een kereltje van een jaar of vijf. Hij huppelt wat rond de auto en wordt, als de avond valt, in de laadbak van de auto gelegd. Met wat lappen proberen ze de kou buiten te houden, want het is al fris ’s nachts. Wat een treurig leven voor zo’n mannetje.

Zaterdag 1 oktober 2011
Elke zaterdag is er ten oosten van het centrale plein in Xanthi een bazaar. Van heinde en ver komen ze ernaar toe. Dat is bij ons op de parkeerplaats merkbaar. Al snel zijn we ingebouwd en al zouden we weg willen, we kunnen er onmogelijk uit. Strategisch staan we precies op de goede plek. De brug over en we zijn op de drukste markt die ik ooit gezien heb. Alles wat denkbaar is, wordt er verkocht. Wij kopen fruit, groente, een paraplu en een ketting. Maar voor ons is het kijken naar de mensen het boeiendst. Vele mooie plaatjes trekken voorbij, maar vaak durf ik de foto niet te maken. De stad is een bonte mengeling van Griekse en Turkse invloeden. Dat kun je zien aan de bevolking, de kleding, de huizen en de producten op de markt en in de winkels. Niet alleen wordt er een paar keer per dag vanuit de minaret opgeroepen tot gebed, ook de kerkklokken luiden meermalen om gelovigen naar de kerk te bewegen. Na de lunch lopen we nogmaals de route van gisteravond. Ook overdag is het een bruisende stad vol mensen, die zin lijken te hebben in het leven.

Zondag 2 oktober 2011
Na twee onverwachte leuke dagen in Xanthi, we zochten er tenslotte alleen een overnachtingsplaats, gaan we nu de wandeling maken in de Nestos vallei. De Grieken trekken er zelf in het weekend ook op uit. Er staan al verschillende auto’s op het parkeerterrein. Een Grieks gezin installeert zich op de oever van de rivier met tafels, stoelen en een barbecue. We wandelen ruim een uur stroomopwaarts. Dan stopt het redelijk begaanbare pad en staan we voor een stroom van rotsblokken de diepte in. Jan doet nog een poging de weg te vervolgen over de rotsblokken, maar het is geen doen. We gaan terug. Op de parkeerplaats is een kraan. Na het douchen vullen we hier onze watertank, lunchen en rijden dan naar de vlakke vruchtbare delta van de Nestos op zoek naar een slaapplaats. Er staan verschillende plaatsen genoemd in de WOMO, maar niet één is echt naar onze zin. Bij de rivier in het bos is te eenzaam, maar er is wel een leuk houten restaurantje met uitzicht op de rivier waar we wat drinken. Een paar grote Griekse families zitten er te eten. Meer naar het westen treffen we een lagunelandschap vol wuivend riet en bamboe maar ook op de landtong zien we geen geschikte plek. We vinden tenslotte onze plek in Keramoti aan het strand met zicht op het dorp en het eiland Thossos (N40°51’25”-O24°41’15”). Veerboten en vissersboten met felle nachtlampen varen af en aan. Er staan Duitsers die er ook overnachten en vele vissende Grieken langs de waterkant. Een echtpaar blijft zelfs de hele nacht door vissen met vijf hengels in een keurige rij, elk voorzien van klein lichtje op de dobber.