Helgeland

Dinsdag 8 september 2015
Van alles voorzien, verlaten we het haventje van Innhavet. Voor de laatste keer heb ik een schrikreactie vanwege een groepje mensen dat bij de boom staat, maar het zijn de houten figuren die ons nakijken. We draaien de E6 op en bewonderen de fjorden en de weelderige begroeiing nu vanuit tegengestelde richting. De donkere tunnels met smalle rijbaan zijn nog steeds niet mijn favoriet. Ongelooflijk hoeveel Noren hier een caravan of een camper bij huis hebben staan en als ze kiezen voor een seizoensplaats op een kampeerterrein, dan zijn ze uitgerust met houten voortenten. Het is mooi weer, koffie drinken we vandaag aan een picknicktafel met uitzicht over de fjord.
Rode sprieten langs de weg markeren in de winter de breedte van de weg. De vangrail wordt aan het begin en het eind gemarkeerd met een dubbele spriet.
We komen weer bij het toendra-achtige landschap van de poolcirkel. Kleine witte bloempjes versieren de berm. Behalve op een verkeersbord laten ook nu de rendieren zich niet zien. We kijken nog eens rond bij het poolcirkelcentrum. Nog steeds niets van onze gading. We krijgen de indruk dat het centrum op punt staat gesloten te worden voor het seizoen. Svartisen, de in grootte tweede gletsjer van Noorwegen geeft zijn naam aan het Nationaal Park waarin zich ook het poolcirkelcentrum bevindt. De gletsjer heeft 60 uitlopers en in elke winter valt er 10-15 meter sneeuw . Bij Mo i Rana volgt voor ons een nieuw stuk weg aangezien we op de heenweg voor de Zweedse variant kozen. Daarna rijden we via Korgen het noordelijk gedeelte van Villmarksveien, de route over een binnenweg die we op de heenweg niet afgemaakt hebben. We overnachten nog eens in Hattfjelldal en ook deze keer krijgen we geen kans voor een mooie foto van de berg in de vorm van een hut. Deze keer is hij in wolken gehuld.
(Route: E6, 806, 73)
(Weer: 7)

Woensdag 9 september 2015
Vandaag nemen we met moeite afscheid van ons bedje en het is dan ook al 10:45 uur als we de weg opdraaien richting Trofors. Eenmaal terug op de hoofdweg stroomt de rivier Svenningsdalseiva langs de voet van beboste berghellingen met ons mee. Bij Holmvassdalen slaan we de weg in naar de Helgelandskysten. Graag hadden we de kustweg vanaf Sandnessjøen gevolgd maar de zes veerboten op deze route zouden ons, met een langer-dan-zes-meter-camper, een klein fortuin gekost hebben. We steken nu in bij Brønnøysund om een indruk van deze kust te krijgen. Een eenduidig weerbericht voor Noorwegen kun je niet afgeven. Hadden we net nog zon en 13 graden, nu, na twee tunnels van respectievelijk 6 en 3 km. lang is het 9 graden en zwaarbewolkt. We rijden direct langs de fjord met grote rotsen om ons heen en het wegdek maakt van de camper een groot wit hobbelpaard. Aan een afgescheiden deel van de haven in Brønnøysund vinden we een prachtig plekje voor de nacht. Inmiddels is het mooi weer geworden. Het centrum is op loopafstand en bij het toeristenbureau halen we folders en een plattegrond. Het centrum en de haven zijn snel verkend. De haven wordt aangedaan door de Hurtigruten, een enorm cruiseschip heeft aangelegd. We wandelen om het meertje Svarthopen dat aan één zijde grenst aan de strip van het kleine vliegveld. Door de bergen is het niet eenvoudig hier aan te vliegen, we observeren een paar landingen. Op de terugweg wippen we binnen bij het nagenoeg verlaten super-de-luxe winkelcentrum in de hoofdstraat. We vragen ons af hoe ze hier hun centjes verdienen. Het is een flinke wandeling geworden en terug bij de camper nestel ik mij op een bankje in de zon en begin aan een nieuw boek “Ik kom terug” van Adriaan van Dis. Regelmatig vliegen gele reddingshelikopters over.
(Route: 73, E6, 76, 17)
(Weer: 7 )

Donderdag 10 september 2015
Voor de kust van Brønnøysund ligt het eilandje Torget met daarop de 258m. hoge berg Torghatten. Van een afstand heeft hij de vorm van een Noorse ijsmuts, maar dan een zonder pluim. Je kunt hier wandelen door een gang van 160 meter lengte, staat in onze reisgids. Een enorme brug met een sierlijke bocht erin brengt ons naar het eiland. De camper laten we achter op de parkeerplaats en we gaan op weg naar de bijzondere gang. Wat de gids niet vermeldt, is dat je eerst over een rotsachtig pad naar een flinke hoogte moet klimmen. Het lukt ons maar de pauzes zijn talrijk en prettig door het heerlijke weer en het fantastische uitzicht. Zo nu en dan worden we ingehaald door jongeren die als een speer omhoog klauteren. We bewonderen de kloof, zijn flink trots op onszelf en nemen dezelfde terugweg die we nu tenminste een beetje kennen. Alle beenspieren trillen als rietjes en we zijn blij als we in de camper aan de boterham zitten. Bovenop de spectaculaire brug laat Jan me uitstappen om foto’s te maken. Een vrouw duwt hijgend haar fiets naar boven en zegt iets tegen me. Het enige woord dat ik oppik, is “Bilder”. Ik zeg: “Yes, everything for the picture”. Ze knikt goedkeurend en hijgt: “that’s nice”. Jan is zo lief om me, tegen de afspraak in, toch op te pikken. Buiten het zicht van de vrouw stap ik in. Onderaan de brug draait Jan de camper en we rijden nogmaals over de brug. De vrouw heeft het hoogste punt van de brug bereikt en zit inmiddels op de fiets voor een inspanningsloze afdaling. Ze ziet me in de camper zitten en begint hard te lachen. Ik voel me een beetje een oplichter.
We pikken een brood op bij Rema 1000 en installeren ons nogmaals in de haven voor de nacht.
(Weer: 9 )

Vrijdag 11 september 2015
We volgen de toeristische route met wegnummer 17, die bij Vennesund onderbroken wordt voor een korte overtocht van 20 minuten naar Holm. Het wordt een koopje want we worden ingeschat op een lengte kleiner dan zes meter. In het piepkleine Sjøåsen vinden we bij de visplaats naast de brug een lief plaatsje voor de nacht. Bij het aangrenzende huis zijn ze gelukkig thuis en zo staan we toch niet helemaal alleen.
(Route: 17)
(Weer: 8 )

Zaterdag 12 september 2015
In Steinkjer doen we wat boodschappen bij Rimi en we gaan in aangegeven richting op zoek naar de plaats met rotstekeningen. Maar de weg loopt dood en al rap geven we het op.
Rond de Trondheimsfjord liggen vruchtbare landbouwgronden. De heuvels zijn er lager en ronder en het gebied oogt lieflijker dan het ruige landschap van het noorden. In Trondheim gaan we polshoogte nemen of de camperplek nog open is. We nemen de laatste plaats in beslag en wandelen regelrecht naar Bakklandet, de wijk die we op de heenweg oversloegen. Tijdens dat bezoek hebben we ons verwonderd over het nare lege plein in het centrum en het geringe aantal mensen op straat. We begrijpen nu waarom. Als we Bakklandet doorlopen hebben, de wijk met gezellige kroegjes, terrassen en gekleurde houten woonhuizen, komen we bij een mega winkelcentrum. Net als bij de gashouder in Amsterdam en de wagenwerkplaats in Amersfoort zijn industriële gebouwen, of tenminste de gevels, uit de negentiende eeuw benut. In dit geval voor een winkelcentrum en restaurants met terrassen. Heel mooi gedaan, we kijken onze ogen uit en heel Trondheim lijkt hier op de been. Het oude centrum heeft blijkbaar afgedaan.
(Route: 17)
(Weer: 7)