Nordland

Maandag 31 augustus 2015
De Trondheimfjord loopt diep het land in en houdt ons nog een poos gezelschap. Fotogenieke wolkenvelden versieren de blauwe lucht. Groene velden, graanvelden, bossen, heuvels, dorpjes met rode huizen vormen ons uitzicht. We lunchen aan een mooi meer en in een dorp dat we passeren doen we boodschappen bij Kiwi, een Aldi look a like, zo blijkt. We gaan even van de weg om de stroomversnelling Formofossen te bewonderen en even verderop de Fiskumfossen met ernaast de langste zalmtrap van noord Europa, 291 m. en een megagrote trol bij de ingang van het complex dat voor ons een onduidelijke bestemming heeft en gesloten lijkt. Om half vijf trekken we de provincie Nordland binnen. Op zoek naar de camperplek nabij Børgefjell NP volgen we een eenbaansweg met uitwijkplaatsen. De route heeft een naam: Villmarksveien. De camperplek ligt aan een riviertje en is fantastisch doch iets te eenzaam naar mijn smaak. We besluiten deze mooie route te blijven volgen. In Hattfjelldal vinden we een grote parkeerplaats voor campers langs de doorgaande weg. De containers die ook op het terrein staan, hebben ramen met geruite gordijntjes ervoor en lijken bestemd voor bewoning. In het dorp is een optreden van een folkband en uit de wijde omgeving is de bevolking erop afgekomen. De muziek schalt door het dal. We komen net te laat om even mee te genieten van het live-optreden. Om 21:00 uur vertrekt iedereen naar huis en is het muisstil.
(Route: E6, 73 )
(Weer: 6 )

Dinsdag 1 september 2015
Terwijl Jan eerst diesel en daarna water tankt, loop ik het dorp in voor een paar boodschappen en een foto van het kerkje. Hattfjelldal blijkt vernoemd naar de wonderlijke berg in de omgeving die de vorm heeft van een hut, zo staat vermeld. We maken in het dorp een foutje waardoor we uiteindelijk in Zweden terechtkomen in plaats van de route Villmarksveien af te maken. We noteren hem voor de terugweg. Een desolaat stukje Noorwegen treffen we langs deze weg. Schrale begroeiing, rotswanden, bergen met dotjes sneeuw, meren en stroomversnellingen en amper bewoning.
In Zweden schuiven we met ons kopje koffie aan bij een stenen beeldengroep van drie personen gezeten aan een tafel. In deze omgeving zijn veel kleine huisjes te huur. De huisjes werden “de houten koe”genoemd, omdat de verhuur ervan voor veel boeren een bijverdienste was. Het is hier een paradijs voor sporthengelaars, hetgeen de vele huisjes die te huur zijn, kan verklaren.
We komen terug op onze route in Noorwegen en worden verrast met uitbundige begroeiing, grote loofbomen, sparren en dennen. We worden opgehouden door werkzaamheden aan de weg. Met behulp van dynamiet wordt de weg verbreed. De rookwolken zijn snel opgetrokken.
De souvenirwinkel annex restaurant op de enorme parkeerplaats bij de poolcirkel lijkt op een ufo, die is neergestreken in een verlaten en kaal landschap. Op verschillende bergen om ons heen ligt sneeuw. Het restaurant is vanaf 1 september gesloten, maar de winkel is nog open en we nemen een kijkje tussen de Noorse truien, handschoenen, trollen en sleutelhangers. We posten er een kaart die afgestempeld wordt op de poolcirkel. Voor de winkel staat het symbool van de poolcirkel. Op de heuvel achter het gebouw zien we de bekende torentjes van opgetaste stenen die we in heel Noorwegen terugvinden. En er zijn verschillende monumenten. Onder andere een gedenkteken voor de Joegoslaven die omgekomen zijn in de oorlog tijdens de aanleg van de spoorlijn. Wij benutten de vroege aankomst en koken voor meerdere dagen tegelijk. Met vier campers blijven we over op de enorme parkeerplaats.
(Route: 73, E12 (Z), E6)
(Weer: 6)

Woensdag 2 september 2015
Af en toe klinkt het geluid van een passerende vrachtwagen in de nacht maar toch slapen we prima bij poolcirkel op 692 meter hoogte. Om bedtijd geeft de buitenthermometer een temperatuur rond het vriespunt aan. De gaskachel houden we op laag pitje aan en kunnen daarmee een nette 16 graden vasthouden. In elk geval voelt onze watertank zich niet geroepen om spontaan zijn inhoud te lozen, zoals hij hoort te doen in geval van bevriezingsgevaar. Het is een stralende dag als we opstaan en snel de zon binnenlaten. Als we het gebied verlaten, voert de E6 ons weer langs groene bergen en woeste rivieren om uiteindelijk verder te slingeren langs de fjordenkust. De weg wordt onderbroken bij Bognes. Daar wachten we een kwartier op de ferry die ons in 25 minuten overzet naar Skarberget voor een bedrag van 288 Nkr. Spoedig zien we aan de waterkant de gekartelde bergketen van de Lofoten.
In Narvik pakeren we bij de sporthal. Volgens de informatie van campercontact is er na vijf uur de meeste kans op een plek en dat klopt. De een na de andere personenauto vertrekt. Er voegen zich later nog drie campers bij ons.
(Route: E6 )
(Weer: 8)